Sofonias 2
1 Paghiusa ug pagtigom gayod kamo, walay ulaw nga nasod—
Bend yourselves, yea, bend ye, O nation not desired,
2 sa dili pa mahitabo ang gimando kanang adlaw molabay sama sa tahop, sa dili pa moabot ang hilabihan nga kasuko ni Yahweh diha kaninyo, sa dili pa moabot ang adlaw sa kaligutgot ni Yahweh diha kaninyo.
Before the bringing forth of a statute, As chaff hath the day passed on, While yet not come in upon you doth the heat of the anger of Jehovah, While yet not come in upon you doth a day of the anger of Jehovah,
3 Pangitaa si Yahweh, kamong tanang mapaubsanon nga katawhan sa kalibotan nga nagtuman sa iyang mga mando! Pagmatarong kamo. Pagmapaubsanon, ug tingali niana nga paagi mapanalipdan kamo sa adlaw sa kasuko ni Yahweh.
Seek Jehovah, all ye humble of the land, Who His judgment have done, Seek ye righteousness, seek humility, It may be ye are hidden in a day of the anger of Jehovah.
4 Tungod kay ang Gaza pagabiyaan gayod, ug ang Ashkelon maguba. Sa udtong tutok papahawaon nila ang Ashdod, ug paga-ibton nila ang Ekron!
For Gaza is forsaken, And Ashkelon [is] for a desolation, Ashdod! at noon they do cast her forth, And Ekron is rooted up.
5 Pagkaalaot sa mga lumulupyo sa kabaybayonan, ang nasod sa Keretihanon! Nagsulti si Yahweh batok kanimo, Canaan, nga yuta sa mga Filistihanon. Laglagon ko ikaw hangtod nga mahurot kamo.
Ho! O inhabitants of the sea-coast, Nation of the Cherethites, A word of Jehovah [is] against you, Canaan, land of the Philistines, And I have destroyed thee without an inhabitant.
6 Busa ang mga kabaybayonan mahimong pasibsibanan alang sa magbalantay sa mga karnero ug ranso sa mga karnero.
And the sea-coast hath been habitations, Cottages [for] shepherds, and folds [for] a flock.
7 Ang mga baybayon sa rehiyon mahisakop sa mga nahibilin sa panimalay ni Juda, nga maoy magbantay sa ilang mga karnero didto. mangatulog ang ilang mga katawhan didto panahon sa kagabhion sa mga balay sa Ashkelon, kay si Yahweh man nga ilang Dios maoy nag-atiman kanila ug magpasig-uli sa ilang mga bahandi.
And the coast hath been for the remnant of the house of Judah, By them they have pleasure, In houses of Ashkelon at even they lie down, For inspect them doth Jehovah their God, And He hath turned back [to] their captivity.
8 Nadungog ko ang pagbiaybiay sa Moab ug ang pagyubit sa katawhan sa Amon sa dihang gibiaybiay nila ang akong katawhan ug gidaot ang ilang mga utlanan.
I have heard the reproach of Moab, And the revilings of the sons of Ammon, Wherewith they reproached My people, And magnify [themselves] against their border.
9 Busa, ingon nga ako buhi— mao kini ang gipamulong ni Yahweh nga pangulo sa mga kasundalohang anghel, ang Dios sa Israel, — Himuon ko nga ang Moab mahisama sa Sodoma, ug ang katawhan sa Amon mahisama sa Gomora; ang dapit sa mga sampinit ug bung-aw nga asin, ug mahimong mingaw hangtod sa hangtod. Apan pang-ilugon sa nahibilin kong katawhan ang ilang mga kabtangan, ug ang salin sa akong nasod maoy magapanag-iya kanila.”
Therefore, I live, An affirmation of Jehovah of Hosts, God of Israel, Surely, Moab is as Sodom, And the sons of Ammon as Gomorrah, An overrunning of nettles and salt-pits, And a desolation — unto the age. A residue of My people do seize them, And a remnant of My nation inherit them.
10 Mahitabo kini sa Moab ug Amon tungod sa ilang garbo, tungod kay gitamay ug gibiaybiay man nila ang katawhan ni Yahweh nga pangulo sa mga kasundalohang anghel.
This [is] to them for their arrogancy, Because they have reproached, And they magnify [themselves] against the people of Jehovah of Hosts.
11 Unya mahadlok sila kang Yahweh, kay pagatamayon man niya ang tanan nga mga diosdios sa kalibotan. Ug ang matag-usa mosimba kaniya, ang matag-usa nga gikan sa iyang dapit, ug gikan sa matag baybayon.
Fearful [is] Jehovah against them, For He made bare all gods of the land, And bow themselves to Him, each from his place, Do all islanders of the nations.
12 Kamo usab nga mga Cushihanon mangamatay pinaagi sa akong espada,
Also ye, O Cushim, pierced of My sword [are] they.
13 ug sulongon sa Dios ang amihang bahin sa Asiria ug laglagon, aron nga mahimong biniyaan ug pinasagdan ang Nineve, ingon nga uga sama sa desyerto.
And He stretcheth His hand against the north, And doth destroy Asshur, And he setteth Nineveh for a desolation, A dry land like a wilderness.
14 Unya didto magapanghingda ang mga mananap, ang matag mananap sa mga kanasoran, bisan ang kuwago ug ang ngewngew nga gikan sa desyerto mobatog ibabaw sa mga haligi niini. Ang singgit sa awit magagikan sa mga bintana; ang tinumpag maanaa sa mga agianan sa pultahan; ang sidro nga kahoy nga iyang sagbayan makita.
And crouched in her midst have droves, Every beast of the nation, Both pelican and hedge-hog in her knobs lodge, A voice doth sing at the window, 'Destruction [is] at the threshold, For the cedar-work is exposed.'
15 Kini nga siyudad walay kahadlok ug tinuboy sa iyang kaugalingon, nga nag-ingon, “Kanako, walay makatupong.” Nganong nahimo man siyang makahahadlok, ang dapit nga puy-anan sa mga mapintas nga mananap. Ang matag usa nga moagi kaniya magpangsitsit ug magpangumo kaniya.
This [is] the exulting city that is dwelling confidently, That is saying in her heart, 'I [am], and beside me there is none,' How hath she been for a desolation, A crouching-place for beasts, Every one passing by her doth hiss, He doth shake his hand!
