Awit sa mga Awit 5
1 Mianhi ako sa akong tanaman, akong igsoong babaye, akong pangasaw-onon; natigom ko na ang akong mira uban sa akong lamas. Nakaon ko na ang balayan sa putyokan uban sa akong dugos; Nainom ko na ang akong bino uban ang akong gatas. Nagsulti ang mga higala sa naghinigugmaay pangaon kamo, mga higala; inom ug pagpakahubog sa gugma. Ang batan-ong babaye nagsulti sa iyang kaugalingon
Jeg er kommet til min have, min søster, min brud! Jeg har plukket min myrra og min balsam, jeg har ett min honningkake og min honning, jeg har drukket min vin og min melk. Et, venner, og drikk! Drikk eder lystige, mine elskede!
2 natulog ako, apan ang akong kasingkasing nagmata sa akong damgo. Nadungog ko ang tingog sa akong hinigugma nga nanuktok ug nag-ingon, “Ablihi ako, akong igsoong babaye, akong hinigugma, akong salampati, akong ulay, kay ang akong ulo nabasa sa yamog, ang akong buhok diha sa tinulo sa kagabhion.”
Jeg sover, men mitt hjerte våker; da lyder min elskedes røst - han banker på: Lukk op for mig, min søster, min venninne, min due, du rene! For mitt hode er fullt av dugg, mine lokker av nattens dråper.
3 Nahukas ko na ang akong kupo, sul-obon ko pa ba kini pagbalik? Nahugasan ko na ang akong mga tiil, hugawan ko pa ba kini pag-usab?”
Jeg sa: Jeg har tatt av mig min kjortel, skulde jeg da ta den på igjen? Jeg har tvettet mine føtter, skulde jeg da skitne dem til?
4 Gibutang sa akong hinigugma ang iyang kamot ngadto sa ablihanan sa pultahan, ug natandog ang akong kasingkasing alang kaniya.
Min elskede rakte sin hånd inn gjennem luken; da blev mitt hjerte rørt for hans skyld.
5 Mibangon ako aron ablihan ang pultahan alang sa akong hinigugma; nagtulotulo ang mira sa akong mga kamot, ang akong mga tudlo nalukop sa mira, samtang naggunit sa ablihanan sa pultahan.
Jeg stod op for å lukke op for min elskede, og mine hender dryppet av myrra, mine fingrer av flytende myrra, som vætte låsens håndtak.
6 Giablihan ko ang pultahan alang sa akong hinigugma, apan nitalikod ug nawala ang akong hinigugma. Naunlod ang akong kasingkasing; nawad-an akog paglaom. Gipangita ko siya, apan wala ko siya hikit-i; Gitawag ko siya, apan wala siya mitubag kanako.
Jeg lukket op for min elskede, men min elskede hadde vendt om og gått bort; min sjel var ute av sig selv over hans ord; jeg lette efter ham, men fant ham ikke; jeg ropte på ham, men han svarte mig ikke.
7 Ang magbalantay nga miadto sa siyudad nakakita kanako; gibunalan nila ako ug gisamaran; gilabnot sa mga magbalantay sa mga paril ang akong kupo. Nakigsulti ang batan-ong babaye sa mga kababayen-an sa siyudad
Vekterne, som går omkring i byen, møtte mig, de slo mig, de såret mig; de tok mitt slør fra mig, vekterne på murene.
8 buot ko nga manumpa kamo, mga anak nga babaye sa Jerusalem, nga kung makaplagan ninyo ang akong hinigugma, sultihi siya nga nagsakit ako tungod sa akong gugma alang kaniya. Miingon ang mga babaye nga taga siyudad ngadto sa batan-ong babaye
Jeg ber eder inderlig, I Jerusalems døtre! Om I finner min elskede, hvad skal I si ham? - At jeg er syk av kjærlighet.
9 Nganong labaw pa man ang imong hinigugma kaysa ubang hinigugma nga lalaki, ikaw nga maanyag sa tanang mga babaye? Nganong mas labaw pa man ang imong hinigugma kaysa laing hinigugma, nga imo man kaming sugoon nga manumpa ug sama niini? Miingon ang batan-ong babaye sa mga babaye sa siyudad
Hvad er din elskede fremfor andre elskede, du fagreste blandt kvinner, hvad er din elskede fremfor andre elskede, siden du ber oss så inderlig?
10 “Ang akong hinigugma hamis ug pulapula, labaw pa siya kay sa 10, 000.
Min elskede er hvit og rød, utmerket fremfor ti tusen.
11 Ang iyang ulo lunsay nga bulawan; kulot ang iyang buhok ug sama kini kaitom sa uwak.
Hans hode er som det fineste gull; hans lokker er kruset, sorte som ravnen.
12 Ang iyang mga mata sama sa mga salampati nga anaa sa daplin sa nagdagayday nga tubig, gihugasan sa gatas, ug maayo ang pagkahiluna sama sa mga alahas.
Hans øine er som duer ved rinnende bekker; de bader sig i melk, de hviler i sin ramme.
13 Ang iyang mga aping sama sa mga tugkanan sa mga igpapahumot, nga adunay hilabihan nga kahumot. Ang iyang mga ngabil sama sa mga lirio, nga nagatulotulo sa mira.
Hans kinner er som velluktende blomstersenger, som det vokser krydderurter i; hans leber er som liljer, de drypper av flytende myrra.
14 Ang iyang mga bukton lingin nga bulawan nga gilibotan sa mga alahas; ang iyang tiyan sama kaputi sa tango sa elepante nga gitabonan sa mga sapiro.
Hans hender er gullringer med innlagte krysolitter, hans midje er et kunstverk av elfenben, dekket med safirer.
15 Ang iyang mga paa sama sa mga haligi nga marmol, nga nagtindog sa lunsay nga bulawan; ang iyang panagway sama sa Lebanon, pinili sama sa mga cidro.
Hans ben er marmorstøtter, som står på fotstykker av fineste gull; hans skikkelse er som Libanon, herlig som sedrene.
16 Ang iyang baba hilabihan katam-is; ambongan gayod siya. Mao kini ang akong hinigugma, ug mao kini ang akong higala, mga anak nga babaye sa Jerusalem.
Hans gane er sødme, og alt ved ham er liflighet. Slik er min elskede, slik er min venn, I Jerusalems døtre!
