Awit sa mga Awit 2
1 Usa lamang ako ka bulak sa hawanan, ingon nga usa ka lirio sa walog. Nagsulti ang lalaki kaniya.
I [am] the rose of Sharon, [and] the lily of the valleys.
2 Ingon nga lirio taliwala sa mga tunok, ikaw usab akong hinigugma, taliwala sa mga anak nga babaye sa akong kanasudnon. Nagsulti ang babaye sa iyang kaugalingon.
As the lily among thorns, so [is] my love among the daughters.
3 Ingon nga kahoy nga apricot nga anaa sa taliwala sa mga kakahoyan sa kalasangan, mao usab akong hinigugma nga anaa taliwala sa mga batan-ong lalaki. Naglingkod ako ubos sa iyang landong uban sa dakong kalipay, ug ang iyang bunga matam-is sa akong panlasa.
As the apple-tree among the trees of the wood, so [is] my beloved among the sons. I sat down under his shadow with great delight, and his fruit [was] sweet to my taste.
4 Gidala niya ako sa balay nga kombirahanan, ug ang iyang bandila ibabaw kanako mao ang gugma. Ang babaye nagsulti sa iyang hinigugma.
He brought me to the banqueting house, and his banner over me [was] love.
5 Buhia ako uban sa mga keyk nga may pasas ug atimana ako uban sa mga apricot, kay huyang ako sa gugma. Ang babaye nagsulti sa iyang kaugalingon.
Stay me with flagons, comfort me with apples: for I [am] sick with love.
6 Ang iyang kamot nga wala anaa sa akong ulo, ug ang iyang tuong kamot nagagakos kanako. Ang babaye nagsulti sa ubang babaye.
His left hand [is] under my head, and his right hand doth embrace me.
7 Buot ko nga magsaad kamo, mga anak nga babaye sa Jerusalem, pinaagi sa mga lagsaw nga laki ug mga lagsaw nga baye nga anaa sa kaumahan, dili ninyo samokon ang among paghinigugmaay hangtod nga mahuman kini. Nagsulti ang babaye sa iyang kaugalingon.
I charge you, O ye daughters of Jerusalem, by the roes, and by the hinds of the field, that ye stir not, nor awake [my] love, till he please.
8 Adunay tingog sa akong hinigugma! O, ania miabot siya, milukso sa mga kabukiran, naglukso-lukso sa mga kabungtoran.
The voice of my beloved! behold, he cometh leaping upon the mountains, skipping upon the hills.
9 Ang akong hinigugma sama sa laki nga lagsaw o nating usa; tan-awa, nagtindog siya luyo sa among paril, mitan-aw pinaagi sa bintana, milili pinaagi sa latis.
My beloved is like a roe, or a young hart: behold, he standeth behind our wall, he looketh forth at the windows, showing himself through the lattice.
10 Nagsulti ang akong hinigugma kanako ug miingon, “Tindog, akong hinigugma; ang matahom, uban kanako.
My beloved spoke, and said to me, Rise, my love, my fair one, and come away.
11 Tan-awa, milabay na ang tingtugnaw; wala nay ulan ug natapos na.
For lo, the winter is past, the rain is over [and] gone.
12 Mitungha ang mga bulak sa kayutaan; ang panahon alang sa pagpamutol ug panag-awit sa mga langgam miabot, ug ang tingog sa mga salampati nadungog sa among kayutaan.
The flowers appear on the earth; the time of the singing [of birds] is come, and the voice of the turtle is heard in our land;
13 Ang igera nga kahoy nagapahinog sa iyang lunhaw nga mga higos, ug ang kaparasan nagpamulak; nagahatag sila sa ilang kahumot. Tindog, akong hinigugma, ang akong maanyag, ug umari ka.
The fig-tree putteth forth her green figs, and the vines [with] the tender grape give a [good] smell. Arise, my love, my fair one, and come away.
14 Akong salampati, nga anaa sa bangag sa bato, sa tagong mga bangag sa kabukiran sa mahait nga kabatoan, patan-awa ako sa imong panagway. Padungga ako sa imong tingog, kay nindot ang imong tingog, ug ang imong panagway matahom.” Ang babaye nagsulti sa iyang kaugalingon.
O my dove, [that art] in the clefts of the rock, in the secret [places] of the stairs, let me see thy countenance, let me hear thy voice; for sweet [is] thy voice, and thy countenance [is] comely.
15 Dakpa ang mga milo alang kanamo, ang gagmay nga mga milo nga nagdaot sa kaparasan, kay ang among kaparasan namulak na.
Take for us the foxes, the little foxes, that spoil the vines: for our vines [have] tender grapes.
16 Ako ang akong hinigugma, ug kaniya ako; nagpasibsib siya taliwala sa mga lirio uban ang kalipay. Ang babaye nagsulti sa iyang hinigugma.
My beloved [is] mine, and I [am] his: he feedeth among the lilies.
17 Pahawa na, akong hinigugma, sa dili pa moaguros ang mabugnaw nga hangin sa kaadlawon ug ang mga landong mahanaw. Lakaw na; pagpakasama sa usa ka lagsaw o nating lagsaw nga anaa sa kabatoan sa mga kabukiran.
Until the day shall break, and the shadows flee away, turn, my beloved, and be thou like a roe or a young hart upon the mountains of Bether.
