Mga Salmo 95
1 O dali kamo, manag-awit kita ngadto kang Yahweh; manag-awit kita nga malipayon ngadto sa bato sa atong kaluwasan.
Kom, la oss juble for Herren, la oss rope med fryd for vår frelses klippe!
2 Mosulod kita sa iyang presensya inubanan sa pagpasalamat; manag-awit kita kaniya ug mga salmo nga pagdayeg.
La oss trede frem for hans åsyn med pris, la oss juble for ham med salmer!
3 Kay bantogan nga Dios si Yahweh ug bantogan nga Hari nga labaw sa tanang dios.
For Herren er en stor Gud og en stor konge over alle guder,
4 Anaa sa iyang mga kamot ang kinahiladman sa kalibotan; ang kahabogon sa kabukiran iyaha.
han som har jordens dyp i sin hånd og fjellenes høider i eie,
5 Iyaha ang dagat, kay siya ang nagbuhat niini, ug ang iyang mga kamot maoy naghulma sa mala nga yuta.
han som eier havet, for han har skapt det, og hans hender har gjort det tørre land.
6 O dali kamo, magsimba kita ug magyukbo; mangluhod kita atubangan ni Yahweh nga atong magbubuhat:
Kom, la oss kaste oss ned og bøie kne, la oss knele for Herrens, vår skapers åsyn!
7 Kay siya ang atong Dios, ug kita ang katawhan sa iyang sibsibanan ug ang karnero sa iyang kamot. O karong adlawa—nga madungog ninyo ang iyang tingog!
For han er vår Gud, og vi er det folk han før, og den hjord hans hånd leder. Vilde I dog idag høre hans røst!
8 “Ayaw pagahia ang inyong kasingkasing, sama didto sa Meriba, o sama niadtong adlaw sa Massa didto sa kamingawan,
Forherd ikke eders hjerte, likesom ved Meriba, likesom på Massadagen i ørkenen,
9 diin gitintal ug gisulayan ako sa inyong mga katigulangan, bisan ug nakita na nila ang akong mga buhat.
hvor eders fedre fristet mig! De satte mig på prøve, de som dog hadde sett min gjerning.
10 Sulod sa 40 ka katuigan nasuko ako niana nga kaliwatan ug miingon, 'Mao kini ang katawhan kansang mga kasingkasing nahisalaag; wala nila nasayran ang akong pamaagi.'
Firti år vemmedes jeg ved den slekt, og jeg sa: De er et folk med forvillet hjerte, og de kjenner ikke mine veier.
11 Busa sa akong kasuko nanumpa ako nga dili gayod (sila) makasulod sa akong pahulayanang dapit.”
Så svor jeg i min vrede: Sannelig, de skal ikke komme inn til min hvile.
