Mga Salmo 73
1 Ang salmo ni Asaf. Tinuod gayod nga ang Dios maayo ngadto sa Israel, niadtong adunay putli ug kasingkasing.
A Melody of Asaph. Nothing but good, is God, Unto Israel, Unto the pure in heart.
2 Apan alang kanako, hapit madalin-as ang akong mga tiil; ang akong mga tiil hapit madalin-as samtang ako naglakaw
But, as for me, —My feet had, almost stumbled, My steps had, well-nigh slipped;
3 tungod kay nasina ako sa mga garboso sa dihang nakita ko ang pag-uswag sa mga daotan.
For I was envious of the boasters, At the prosperity of the lawless, used I to look.
4 Tungod kay wala silay kasakitan hangtod sa ilang kamatayon, apan mga kusgan (sila) ug maayo ang ginakaon.
For they have no pangs in their death, And vigorous is their body;
5 Gawasnon (sila) gikan sa mga kabug-aton sa ubang tawo; wala (sila) gisakit sama sa ubang tawo.
Of the toil of weak mortals, have they none, Nor, with the sons of earth, are they hard smitten.
6 Ang garbo gidayandayan kanila sama sa kuwentas sa ilang liog; ang kasamok gibisti kanila sama sa kupo.
For this cause, doth arrogance deck them as a neck-chain, And a garment of wrong is their attire;
7 Tungod sa pagkabuta miabot ang sala; ang daotang mga panghunahuna milahos sa ilang mga kasingkasing.
Their iniquity, hath proceeded from fatness, They have surpassed the imaginations of the heart;
8 Nagbugalbugal (sila) ug nagsulti ug daotan; sa ilang pagkagarboso nagbahad (sila) sa pagdaugdaog.
They mock, and wickedly command oppression, From on high, they command;
9 Ang ilang mga baba nagsulti batok sa kalangitan, ug ang ilang mga dila nagmartsa sa tibuok kalibotan.
They have set, in the heavens, their mouth, And, their tongue, marcheth through the earth.
10 Busa mibalik ang iyang katawhan ngadto kanila ug ang kadagaya sa katubigan nahubas.
Therefore must his people return thither, And, the waters of abundance, are drained by them;
11 Miingon (sila) “Giunsa man pagkasayod sa Dios? Aduna bay kahibalo diha sa Labing Halangdon?”
And they say—How doth GOD know? And is there knowledge in the Most High?
12 Timan-i kini: mga daotan kini nga katawhan; kanunay silang walay pagpakabana, nahimong hilabihan ka dato.
Lo! these, are the lawless, Who are secure for an age, They have attained unto wealth.
13 Tinuod gayod nga kawang lamang nga akong gipanalipdan kining akong kasingkasing ug gihugasan ang akong mga kamot sa pagkawalay sala.
Altogether in vain, Have I cleansed my heart, And bathed in pureness, my hands;
14 Tungod kay sa tanang adlaw gisakit ako ug gipanton sa matag buntag.
And yet been smitten all the day, And been rebuked morning by morning!
15 Kung misulti ako, “Akong isulti kining mga butanga,” unya akong gibudhian kining kaliwatan sa imong mga anak.
If I had thought, I will relate it thus, Lo! the circle of thy sons, had I betrayed.
16 Bisan gisulayan ko sa pagsabot kining mga butanga, lisod kaayo kini alang kanako.
When I reasoned, that I might understand this, A vexation, it was in mine eyes:
17 Unya miadto ako sa puluy-anan sa Dios ug nasabtan ko ang ilang dangatan.
Until I could enter the holy places of God, —Could give heed to their hereafter: —
18 Tinuod gayod gibutang nimo (sila) sa danlog nga mga dapit; gihatod nimo (sila) sa kalaglagan.
Surely, in slippery places, dost thou set them, —Thou hast suffered them to fall into places of danger.
19 Naunsa nga nahimo silang kamingawan sa usa ka higayon! Moabot ang ilang kataposan ug matapos (sila) sa makalilisang nga paagi.
How have they become desolate, as in a moment! They have ceased—come to an end, by reason of calamities.
20 Sama (sila) sa damgo nga sa pagkahuman ang tawo mahigmata; O Ginoo, sa dihang ikaw mobangon, dili na nimo hunahunaon kadtong mga damgoha.
As the dream of him that waketh, O my Lord! when rousing thyself up, their shadowy being, wilt thou despise.
21 Tungod kay ang akong kasingkasing nagmasulob-on, ug nasamdan ako pag-ayo.
But my heart had grown embittered, And, in my reins, had I received wounds;
22 Usa ako ka walay alamag ug kulang sa panabot; sama lang ako sa usa ka walay pagbati nga mananap sa imong atubangan.
But, I, was brutish, and could not perceive, Like the beasts, had I become before thee.
23 Apan kanunay akong magauban kanimo; gigunitan mo ang akong tuong kamot.
Nevertheless, I, am continually before thee, Thou hast taken hold of my right hand;
24 Giyahi ako sa imong mga tambag ug human niana dawata ako sa himaya.
By thy counsel, wilt thou guide me, And, afterwards, unto glory, wilt thou take me.
25 Kinsa may ako nga anaa sa langit apan ikaw? Walay bisan usa sa kalibotan nga akong gitinguha kung dili ikaw.
Whom have I in the heavens? And, compared with thee, there is nothing I desire on earth.
26 Ang akong unod ug ang akong kasingkasing maluya man, apan ang Dios mao ang kusog sa akong kasingkasing hangtod sa kahangtoran.
Failed have my flesh and my heart, The rock of my heart—and my portion, is God unto times age-abiding.
27 Kadtong halayo gikan kanimo mangalaglag; gun-obon mo kadtong tanan nga wala nagmatinud-anon kanimo.
For lo! they who are far from thee, shall perish, Thou hast put an end to every one who wandered unchastely from thee.
28 Apan alang kanako, ang gikinahanglan kong buhaton mao ang pagdangop kanimo Dios. Gihimo nakong dalangpanan si Yahweh nga Ginoo. Akong imantala ang tanan nimong gibuhat.
But, as for me, the drawing near of God, is my blessedness, —I have made, of My Lord Yahweh, my refuge, —That I may recount all thy works.
