Mga Salmo 42
1 Sama sa binaw nga nangandoy sa lunsayng tubig, giuhaw usab ako kanimo, O Dios.
Al maestro del coro. Maskil. Dei figli di Core. Come la cerva anela ai corsi d'acqua, così l'anima mia anela a te, o Dio.
2 Giuhaw ako sa Dios, sa buhing Dios, kanus-a man ako moadto ug mopakita sa iyang atubangan?
L'anima mia ha sete di Dio, del Dio vivente: quando verrò e vedrò il volto di Dio?
3 Ang akong mga luha mao ang akong pagkaon adlaw ug gabii, samtang ang akong mga kaaway kanunay nga nagaingon kanako, “Hain naman ang imong Dios?”
Le lacrime sono mio pane giorno e notte, mentre mi dicono sempre: «Dov'è il tuo Dio?».
4 Gihinumdoman ko kining mga butanga samtang gibubo ko ang akong kalag: sa dihang nag-uban ako sa dakong pundok sa katawhan ug gigiyahan ko (sila) paingon sa balay sa Dios uban ang singgit sa kalipay ug pagdayeg, ang daghang mga tawo nagsaulog sa pista.
Questo io ricordo, e il mio cuore si strugge: attraverso la folla avanzavo tra i primi fino alla casa di Dio, in mezzo ai canti di gioia di una moltitudine in festa.
5 Nganong miyukbo ka man kalag ko? Nganong naguol ka man? Laom sa Dios, kay daygon ko na usab siya nga mao ang akong kaluwasan.
Perché ti rattristi, anima mia, perché su di me gemi? Spera in Dio: ancora potrò lodarlo, lui, salvezza del mio volto e mio Dio.
6 Akong Dios, ang akong kalag miyukbo, busa gihinumdoman ko ikaw gikan sa yuta sa Jordan, gikan sa tulo ka tumoy sa bukid sa Hermon, ug gikan sa bungtod sa Mizar.
In me si abbatte l'anima mia; perciò di te mi ricordo dal paese del Giordano e dell'Ermon, dal monte Misar.
7 Ang kahiladman nagsangpit sa kahiladman sa kasaba sa imong busay; ang tanan nimo nga balod ug dagkong balod miabot kanako.
Un abisso chiama l'abisso al fragore delle tue cascate; tutti i tuoi flutti e le tue onde sopra di me sono passati.
8 Apan sugoon ni Yahweh ang iyang matinud-anong kasabotan panahon sa adlaw; sa pagkagabii ang iyang awit mag-uban kanako, usa ka pag-ampo ngadto sa Dios sa akong kinabuhi.
Di giorno il Signore mi dona la sua grazia di notte per lui innalzo il mio canto: la mia preghiera al Dio vivente.
9 Moingon ako sa Dios, ang akong bato, “Nganong gikalimtan mo man ako? Nganong magbangotan man ako tungod sa pagdaugdaog sa akong kaaway?”
Dirò a Dio, mia difesa: «Perché mi hai dimenticato? Perché triste me ne vado, oppresso dal nemico?».
10 Sama sa espada nga ania sa akong mga bukog, ang akong mga kaaway nagbadlong kanako, sa dihang kanunay silang nag-ingon, “Asa naman ang imong Dios?”
Per l'insulto dei miei avversari sono infrante le mie ossa; essi dicono a me tutto il giorno: «Dov'è il tuo Dio?».
11 Nganong nagyukbo ka man akong kalag? Nganong nasuko ka man kanako? Laom sa Dios, kay daygon ko na usab siya nga mao ang akong Dios ug ang akong kaluwasan.
Perché ti rattristi, anima mia, perché su di me gemi? Spera in Dio: ancora potrò lodarlo, lui, salvezza del mio volto e mio Dio.
