Mga Salmo 147
1 Dayega si Yahweh, kay maayo nga mag-awit sa mga pagdayeg sa atong Dios, maayo kini, ug angay ang pagdayeg.
Praise ye Yah, For it is good, to make melody to our GOD, —For it is delightful, seemly is praise!
2 Gitukod pag-usab ni Yahweh ang Jerusalem, gitigom niya ang mga nagkatibulaag nga katawhan sa Israel.
Yahweh, is building Jerusalem, The outcasts of Israel, will he gather together.
3 Giayo niya ang nasakitan nga kasingkasing ug gibugkosan ang ilang mga samad.
He is healing the broken in heart, —and binding up their hurts.
4 Naihap niya ang mga bituon, ginganlan niya kining tanan.
Counting the number of the stars, To all of them—names, he giveth.
5 Bantogan ang atong Ginoo ug hilabihan kagamhanan, ang iyang panabot dili masukod.
Great is our Lord, and of abounding strength, And, his knowledge, cannot be expressed.
6 Gipataas ni Yahweh ang mga dinaogdaog, ug gipalukapa niya ang mga daotan ngadto sa yuta.
Yahweh, relieveth the humbled! casting the lawless down to the earth.
7 Awiti si Yahweh uban ang pagpasalamat, awiti ug mga pagdayeg ang atong Dios dinuyogan sa alpa.
Respond to Yahweh with thanksgiving, Make melody to our God with the lyre.
8 Gitabonan niya ang kalangitan sa mga panganod ug giandam ang ulan alang sa kalibotan, aron motubo ang sagbot sa kabukiran.
Who covereth the heavens with clouds, preparing rain for the earth, who causeth the mountains to sprout grass:
9 Gihatagan niya ug mga pagkaon ang mga mananap ug ang mga pisu sa uwak sa dihang (sila) mopiyak.
Giving, to the beast, its food, to the young ravens, when they cry.
10 Wala siya makakaplag ug kalipay diha sa kusog sa kabayo, wala siya mahimuot sa kusgan nga mga paa sa tawo.
Not in the strength of the horse, doth he delight, Not in the legs of a man, hath he pleasure:
11 Mahimuot lamang si Yahweh niadtong magpasidungog kaniya, nga naglaom sa iyang matinud-anon nga kasabotan.
Yahweh, hath pleasure, in them who revere him, in them who wait for his lovingkindness.
12 Dayega si Yahweh, Jerusalem, dayega ang imong Dios, Zion.
Laud thou, O Jerusalem, Yahweh, Praise thy God, O Zion:
13 Kay gipalig-on niya ang mga babag sa imong mga ganghaan, gipanalanginan niya ang imong mga anak taliwala kanimo.
For he hath strengthened the bars of thy gates, He hath blessed thy children in thy midst:
14 Magdala siya ug kauswagan sulod sa imong mga utlanan, tagbawon ka niya sa labing maayo nga trigo.
Who maketh thy boundaries to be peace, With the marrow of wheat, doth he satisfy thee:
15 Gipadala niya ang iyang kasugoan ngadto sa kalibotan, ang iyang sugo moabot dayon.
Who sendeth his utterance to the earth, How swiftly, runneth his word!
16 Gihimo niya ang niyebe sama sa balahibo sa karnero, gikatag niya ang gagmay nga ice sama sa abo.
Who giveth snow like wool, Hoar-frost—like ashes, he scattereth:
17 Nagpaulan siya ug ice sama sa dinugmok nga tinapay, kinsa man ang makaagwanta sa kabugnaw nga iyang gipadala?
Casting forth his ice like crumbs, Before his cold, who can stand?
18 Gipadala niya ang iyang sugo ug nangalanay kini, gipahuros niya ang hangin ug gipadagayday ang tubig.
He sendeth forth his word and melteth them, He causeth his wind to blow, the waters, stream along:
19 Gimantala niya ang iyang pulong ngadto kang Jacob, ang iyang kabalaoran ug ang iyang matarong nga kasugoan sa Israel.
Declaring his word unto Jacob, His statutes and his regulations, unto Israel.
20 Wala niya kini buhata sa uban nga nasod, ug mahitungod sa iyang kasugoan, wala (sila) masayod niini. Dayega si Yahweh.
He hath not dealt so with any nation, and, his regulations, he maketh not known to them. Praise ye Yah!
