< Mga Salmo 12 >
1 Alang sa pangulong musikero; nga gikan sa Sheminith. Ang salmo ni David. Tabangi, O Yahweh, kay nahanaw na ang mga diosnon; nawagtang na ang mga matinumanon.
Psaume de David, [donné] au maître chantre, [pour le chanter] sur Seminith. Délivre, ô Eternel! parce que l'homme de bien ne se voit plus, [et] que les véritables ont disparu entre les fils des hommes.
2 Ang tanan nagsulti sa walay pulos nga mga pulong batok sa ilang silingan; ang tanan nagsulti uban sa ngabil nga maulog-ulogon ug palingpaling nga kasingkasing.
Chacun dit la fausseté à son compagnon avec des lèvres flatteuses, et ils parlent avec un cœur double.
3 O Yahweh, putla ang tanang ngabil nga maulog-ulogon, ang matag dila nga nagmantala sa dakong mga butang.
L'Eternel veuille retrancher toutes les lèvres flatteuses, [et] la langue qui parle fièrement.
4 Mao kini kadtong nag-ingon, “Uban sa among mga dila magmalamposon kami. Sa dihang magsulti ang among mga ngabil, kinsa ba ang makamando kanamo?”
Parce qu'ils disent: nous aurons le dessus par nos langues; nos lèvres sont en notre puissance; qui sera Seigneur sur nous?
5 “Tungod sa panpanlupig batok sa mga kabos, tungod sa pag-agulo sa mga timawa, mobarog ako,” nag-ingon si Yahweh. “Ihatag ko ang kasigurohan nga ilang gipangandoy.”
A cause du mauvais traitement que l'on fait aux affligés, à cause du gémissement des pauvres, je me lèverai maintenant, dit l'Eternel, je mettrai en sûreté celui à qui l'on tend des pièges.
6 Ang mga pulong ni Yahweh mao ang mga pulong nga putli, sama sa plata nga giputli sa hudno sa kalibotan, sa makapito ka higayon.
Les paroles de l'Eternel sont des paroles pures, c'est un argent affiné au fourneau de terre, épuré par sept fois.
7 Ikaw O Yahweh! Gibantayan mo (sila) Gitipigan mo ang diosnong mga tawo gikan sa daotang kaliwatan hangtod sa kahangtoran.
Toi, Eternel! gardes-les, [et] préserve à jamais chacun d'eux de cette race de gens.
8 Ang mga tawong daotan naglakaw sa bisan asa nga bahin sa dihang ang daotan gipasidungan taliwala sa mga anak sa katawhan.
[Car] les méchants se promènent de toutes parts, tandis que des gens abjects sont élevés entre les fils des hommes.