Mga Salmo 102
1 Dungga ang akong pag-ampo, Yahweh; dungga ang akong paghilak kanimo.
A Prayer of the afflicted when he is feeble, and before Jehovah poureth out his plaint. O Jehovah, hear my prayer, yea, my cry to Thee cometh.
2 Ayaw tagoi ang imong panagway gikan kanako sa panahon sa akong kalisdanan. Pamatia ako. Sa dihang motawag ako kanimo, tubaga dayon ako.
Hide not Thou Thy face from me, In a day of mine adversity, Incline unto me Thine ear, In the day I call, haste, answer me.
3 Kay ang akong adlaw lumalabay lamang sama sa aso, ug ang akong mga bukog daw nasunog sa kalayo.
For consumed in smoke have been my days, And my bones as a fire-brand have burned.
4 Nadugmok ang akong kasingkasing, ug sama ako sa sagbot nga nalaya. Nakalimot ako sa pagkaon sa bisan unsa nga pagkaon.
Smitten as the herb, and withered, is my heart, For I have forgotten to eat my bread.
5 Sa padayon kong pag-agulo, naniwang ako pag-ayo.
From the voice of my sighing Hath my bone cleaved to my flesh.
6 Sama ako sa pilicano sa kamingawan, ug nahisama ako sa kwago nga anaa sa kadaot.
I have been like to a pelican of the wilderness, I have been as an owl of the dry places.
7 Nagatukaw ako sama sa biniyaan nga langgam, nga nag-inusara sa atop.
I have watched, and I am As a bird alone on the roof.
8 Gihagit ako sa akong mga kaaway sa tibuok adlaw; ug kadtong nagbugalbugal kanako ginamit ang akong ngalan sa pagpanunglo.
All the day mine enemies reproached me, Those mad at me have sworn against me.
9 Nagkaon ako ug abo sama sa tinapay ug nasagolan ang akong imnonon sa mga luha.
Because ashes as bread I have eaten, And my drink with weeping have mingled,
10 Tungod sa imong hilabihan nga kasuko, gialsa mo ako aron ibundak.
From Thine indignation and Thy wrath, For Thou hast lifted me up, And dost cast me down.
11 Ang akong mga adlaw sama sa anino nga mahanaw, ug malaya ako sama sa sagbot.
My days as a shadow [are] stretched out, And I — as the herb I am withered.
12 Apan ikaw, Yahweh, magpabilin sa walay kataposan, ug ang imong kabantogan alang sa tanang kaliwatan.
And Thou, O Jehovah, to the age abidest, And Thy memorial to all generations.
13 Motindog ka ug kaluy-an ang Zion. Karon ang takna nga maluoy ka kaniya; ang gitagana nga takna miabot na.
Thou — Thou risest — Thou pitiest Zion, For the time to favour her, For the appointed time hath come.
14 Kay ang imong mga sulugoon nagpugong sa ilang mga pinalanggang mga bato ug naluoy alang sa abog sa iyang kadaot.
For Thy servants have been pleased with her stones, And her dust they favour.
15 Ang kanasoran magpasidungog sa imong ngalan, Yahweh, ug ang tanang mga hari sa kalibotan magatahod sa imong himaya.
And nations fear the name of Jehovah, And all kings of the earth Thine honour,
16 Gitukod pag-usab ni Yahweh ang Zion ug magpakita diha sa iyang himaya.
For Jehovah hath builded Zion, He hath been seen in His honour,
17 Nianang tungora, pagatubagon niya ang pag-ampo sa mga kabos; dili niya isalikway ang ilang mga pag-ampo.
He turned unto the prayer of the destitute, And He hath not despised their prayer.
18 Kay nahisulat kini alang sa umaabot nga kaliwatan, ug ang mga tawo nga wala pa nahimugso magadayeg kang Yahweh.
This is written for a later generation, And the people created do praise Jah.
19 Kay midungaw siya gikan sa habog nga balaang dapit; gikan sa langit nakita ni Yahweh ang kalibotan,
For He hath looked From the high place of His sanctuary. Jehovah from heaven unto earth looked attentively,
20 aron sa pagpaminaw sa agulo sa mga binilanggo, aron sa pagpagawas niadtong nasilotan sa kamatayon.
To hear the groan of the prisoner, To loose sons of death,
21 Unya imantala sa mga tawo ang ngalan ni Yahweh sa Zion ug ang iyang pagdayeg sa Jerusalem
To declare in Zion the name of Jehovah, And His praise in Jerusalem,
22 sa dihang magatigom ang katawhan ug ang mga gingharian aron sa pag-alagad kang Yahweh.
In the peoples being gathered together, And the kingdoms — to serve Jehovah.
23 Gikuha niya ang akong kusog sa kinatung-an sa akong kinabuhi. Gipamubo niya ang akong mga adlaw.
He hath humbled in the way my power, He hath shortened my days.
24 Miingon ako, “Akong Dios, ayaw kuhaa ang akong kinabuhi sa akong pagkabatan-on; anaa ka sa tanang kaliwatan.
I say, 'My God, take me not up in the midst of my days,' Through all generations [are] Thine years.
25 Kaniadto pa imo nang gipahimutang ang kalibotan; ang kalangitan mao ang buhat sa imong mga kamot.
Beforetime the earth Thou didst found, And the work of Thy hands [are] the heavens.
26 Mangahanaw (sila) apan ikaw magapabilin; mangadaan silang tanan sama sa panapton; sama sa bisti, pahawa-on mo (sila) ug mangahanaw (sila)
They — They perish, and Thou remainest, And all of them as a garment become old, As clothing Thou changest them, And they are changed.
27 Apan ikaw mao lamang gihapon, ug walay kataposan ang imong katuigan.
And Thou [art] the same, and Thine years are not finished.
28 Ang mga anak sa imong mga sulugoon managpadayon, ug ang ilang mga kaliwatan magkinabuhi diha sa imong presensya.”
The sons of Thy servants do continue, And their seed before Thee is established!
