Mga Salmo 102
1 Dungga ang akong pag-ampo, Yahweh; dungga ang akong paghilak kanimo.
A Prayer for the Humbled One when he is about to faint, and, before Yahweh, poureth out his grief. O Yahweh, hear thou my prayer, and let, my cry for help, unto thee, enter in.
2 Ayaw tagoi ang imong panagway gikan kanako sa panahon sa akong kalisdanan. Pamatia ako. Sa dihang motawag ako kanimo, tubaga dayon ako.
Do not hide thy face from me, In the day when I am in distress, —Bend down unto me thine ear, In the day when I call, speedily answer me.
3 Kay ang akong adlaw lumalabay lamang sama sa aso, ug ang akong mga bukog daw nasunog sa kalayo.
For, consumed in smoke, are my days, And, my bones, like a burning mass, are scorched through;
4 Nadugmok ang akong kasingkasing, ug sama ako sa sagbot nga nalaya. Nakalimot ako sa pagkaon sa bisan unsa nga pagkaon.
Smitten like herbage, so is my heart dried up, For I have forgotten to eat my food.
5 Sa padayon kong pag-agulo, naniwang ako pag-ayo.
At the noise of my groaning, my bone, hath cleaved, to my flesh:
6 Sama ako sa pilicano sa kamingawan, ug nahisama ako sa kwago nga anaa sa kadaot.
I am like the pelican of the desert, I have become as an owl among ruins.
7 Nagatukaw ako sama sa biniyaan nga langgam, nga nag-inusara sa atop.
I have watched and am become, Like a bird sitting alone upon a housetop.
8 Gihagit ako sa akong mga kaaway sa tibuok adlaw; ug kadtong nagbugalbugal kanako ginamit ang akong ngalan sa pagpanunglo.
All the day, have mine enemies, reproached me, And, they who are mad against me, by me, have sworn.
9 Nagkaon ako ug abo sama sa tinapay ug nasagolan ang akong imnonon sa mga luha.
For, ashes—like bread, have I eaten, And, my drink—with my tears, have I mingled;
10 Tungod sa imong hilabihan nga kasuko, gialsa mo ako aron ibundak.
Because of thine indignation and thy wrath, For thou hast lifted me up, and cast me down.
11 Ang akong mga adlaw sama sa anino nga mahanaw, ug malaya ako sama sa sagbot.
My days, are like a shadow extended, And, I, as green herbage, do wither.
12 Apan ikaw, Yahweh, magpabilin sa walay kataposan, ug ang imong kabantogan alang sa tanang kaliwatan.
But, thou, O Yahweh, age-abidingly wilt remain, And the memorial of thee, to generation after generation.
13 Motindog ka ug kaluy-an ang Zion. Karon ang takna nga maluoy ka kaniya; ang gitagana nga takna miabot na.
Thou, wilt arise, wilt have compassion upon Zion, Surely it is time to favour her, Surely the time appointed, hath come;
14 Kay ang imong mga sulugoon nagpugong sa ilang mga pinalanggang mga bato ug naluoy alang sa abog sa iyang kadaot.
Seeing that thy servants, take pleasure, in her stones, And, her dust, they favour:
15 Ang kanasoran magpasidungog sa imong ngalan, Yahweh, ug ang tanang mga hari sa kalibotan magatahod sa imong himaya.
That the nations may revere thy Name, O Yahweh, And all the kings of the earth, thy glory.
16 Gitukod pag-usab ni Yahweh ang Zion ug magpakita diha sa iyang himaya.
When Yahweh, hath built up, Zion, Hath appeared in his glory;
17 Nianang tungora, pagatubagon niya ang pag-ampo sa mga kabos; dili niya isalikway ang ilang mga pag-ampo.
Hath turned towards the prayer of the destitute, And not despised their prayer,
18 Kay nahisulat kini alang sa umaabot nga kaliwatan, ug ang mga tawo nga wala pa nahimugso magadayeg kang Yahweh.
This, shall be written, for a later generation, And, a people to be created, will give praise unto Yah: —
19 Kay midungaw siya gikan sa habog nga balaang dapit; gikan sa langit nakita ni Yahweh ang kalibotan,
That he looked down, out of his holy height, Yahweh, from the heavens unto the earth, directed his gaze; —
20 aron sa pagpaminaw sa agulo sa mga binilanggo, aron sa pagpagawas niadtong nasilotan sa kamatayon.
To hear the groaning of the prisoner, To set free, them who were appointed to death.
21 Unya imantala sa mga tawo ang ngalan ni Yahweh sa Zion ug ang iyang pagdayeg sa Jerusalem
To the end the Name of Yahweh, might be celebrated in Zion, And his praise in Jerusalem:
22 sa dihang magatigom ang katawhan ug ang mga gingharian aron sa pag-alagad kang Yahweh.
When the peoples, gather themselves together, And the kingdoms, to serve Yahweh.
23 Gikuha niya ang akong kusog sa kinatung-an sa akong kinabuhi. Gipamubo niya ang akong mga adlaw.
He hath prostrated, in the way, my strength, —He hath shortened my days.
24 Miingon ako, “Akong Dios, ayaw kuhaa ang akong kinabuhi sa akong pagkabatan-on; anaa ka sa tanang kaliwatan.
I said, O my GOD, do not remove me in the midst of my days, Throughout the generation of generations, are thy years;
25 Kaniadto pa imo nang gipahimutang ang kalibotan; ang kalangitan mao ang buhat sa imong mga kamot.
Of old—the earth, thou didst found, And, the work of thy hands, are the heavens;
26 Mangahanaw (sila) apan ikaw magapabilin; mangadaan silang tanan sama sa panapton; sama sa bisti, pahawa-on mo (sila) ug mangahanaw (sila)
They, shall perish, But, thou, wilt abide; And, they all, like a garment, shall fall in pieces, As a vesture, wilt thou change them and they shall vanish;
27 Apan ikaw mao lamang gihapon, ug walay kataposan ang imong katuigan.
But, thou, art, the same, —And, thy years, shall have no end:
28 Ang mga anak sa imong mga sulugoon managpadayon, ug ang ilang mga kaliwatan magkinabuhi diha sa imong presensya.”
The children of thy servants, shall continue, —And, their seed, before thee, be established.
