< Mga Salmo 102 >

1 Dungga ang akong pag-ampo, Yahweh; dungga ang akong paghilak kanimo.
HEAR my prayer, O Lord, and let my cry come unto thee.
2 Ayaw tagoi ang imong panagway gikan kanako sa panahon sa akong kalisdanan. Pamatia ako. Sa dihang motawag ako kanimo, tubaga dayon ako.
Hide not thy face from me in the day when I am in trouble; incline thine ear unto me: in the day when I call answer me speedily.
3 Kay ang akong adlaw lumalabay lamang sama sa aso, ug ang akong mga bukog daw nasunog sa kalayo.
For my days are consumed like smoke, and my bones are burned as an hearth.
4 Nadugmok ang akong kasingkasing, ug sama ako sa sagbot nga nalaya. Nakalimot ako sa pagkaon sa bisan unsa nga pagkaon.
My heart is smitten, and withered like grass; so that I forget to eat my bread.
5 Sa padayon kong pag-agulo, naniwang ako pag-ayo.
By reason of the voice of my groaning my bones cleave to my skin.
6 Sama ako sa pilicano sa kamingawan, ug nahisama ako sa kwago nga anaa sa kadaot.
I am like a pelican of the wilderness: I am like an owl of the desert.
7 Nagatukaw ako sama sa biniyaan nga langgam, nga nag-inusara sa atop.
I watch, and am as a sparrow alone upon the house top.
8 Gihagit ako sa akong mga kaaway sa tibuok adlaw; ug kadtong nagbugalbugal kanako ginamit ang akong ngalan sa pagpanunglo.
Mine enemies reproach me all the day; and they that are mad against me are sworn against me.
9 Nagkaon ako ug abo sama sa tinapay ug nasagolan ang akong imnonon sa mga luha.
For I have eaten ashes like bread, and mingled my drink with weeping,
10 Tungod sa imong hilabihan nga kasuko, gialsa mo ako aron ibundak.
Because of thine indignation and thy wrath: for thou hast lifted me up, and cast me down.
11 Ang akong mga adlaw sama sa anino nga mahanaw, ug malaya ako sama sa sagbot.
My days are like a shadow that declineth; and I am withered like grass.
12 Apan ikaw, Yahweh, magpabilin sa walay kataposan, ug ang imong kabantogan alang sa tanang kaliwatan.
But thou, O Lord, shalt endure for ever; and thy remembrance unto all generations.
13 Motindog ka ug kaluy-an ang Zion. Karon ang takna nga maluoy ka kaniya; ang gitagana nga takna miabot na.
Thou shalt arise, and have mercy upon Zion: for the time to favour her, yea, the set time, is come.
14 Kay ang imong mga sulugoon nagpugong sa ilang mga pinalanggang mga bato ug naluoy alang sa abog sa iyang kadaot.
For thy servants take pleasure in her stones, and favour the dust thereof.
15 Ang kanasoran magpasidungog sa imong ngalan, Yahweh, ug ang tanang mga hari sa kalibotan magatahod sa imong himaya.
So the heathen shall fear the name of the Lord, and all the kings of the earth thy glory.
16 Gitukod pag-usab ni Yahweh ang Zion ug magpakita diha sa iyang himaya.
When the Lord shall build up Zion, he shall appear in his glory.
17 Nianang tungora, pagatubagon niya ang pag-ampo sa mga kabos; dili niya isalikway ang ilang mga pag-ampo.
He will regard the prayer of the destitute, and not despise their prayer.
18 Kay nahisulat kini alang sa umaabot nga kaliwatan, ug ang mga tawo nga wala pa nahimugso magadayeg kang Yahweh.
This shall be written for the generation to come: and the people which shall be created shall praise the Lord.
19 Kay midungaw siya gikan sa habog nga balaang dapit; gikan sa langit nakita ni Yahweh ang kalibotan,
For he hath looked down from the height of his sanctuary; from heaven did the Lord behold the earth;
20 aron sa pagpaminaw sa agulo sa mga binilanggo, aron sa pagpagawas niadtong nasilotan sa kamatayon.
To hear the groaning of the prisoner; to loose those that are appointed to death;
21 Unya imantala sa mga tawo ang ngalan ni Yahweh sa Zion ug ang iyang pagdayeg sa Jerusalem
To declare the name of the Lord in Zion, and his praise in Jerusalem;
22 sa dihang magatigom ang katawhan ug ang mga gingharian aron sa pag-alagad kang Yahweh.
When the people are gathered together, and the kingdoms, to serve the Lord.
23 Gikuha niya ang akong kusog sa kinatung-an sa akong kinabuhi. Gipamubo niya ang akong mga adlaw.
He weakened my strength in the way; he shortened my days.
24 Miingon ako, “Akong Dios, ayaw kuhaa ang akong kinabuhi sa akong pagkabatan-on; anaa ka sa tanang kaliwatan.
I said, O my God, take me not away in the midst of my days: thy years are throughout all generations.
25 Kaniadto pa imo nang gipahimutang ang kalibotan; ang kalangitan mao ang buhat sa imong mga kamot.
Of old hast thou laid the foundation of the earth: and the heavens are the work of thy hands.
26 Mangahanaw (sila) apan ikaw magapabilin; mangadaan silang tanan sama sa panapton; sama sa bisti, pahawa-on mo (sila) ug mangahanaw (sila)
They shall perish, but thou shalt endure: yea, all of them shall wax old like a garment; as a vesture shalt thou change them, and they shall be changed:
27 Apan ikaw mao lamang gihapon, ug walay kataposan ang imong katuigan.
But thou art the same, and thy years shall have no end.
28 Ang mga anak sa imong mga sulugoon managpadayon, ug ang ilang mga kaliwatan magkinabuhi diha sa imong presensya.”
The children of thy servants shall continue, and their seed shall be established before thee.

< Mga Salmo 102 >