Mga Salmo 102
1 Dungga ang akong pag-ampo, Yahweh; dungga ang akong paghilak kanimo.
The prayer of the poor man, when he was anxious, and poured out his supplication before the Lord. Hear, O Lord, my prayer: and let my cry come to thee.
2 Ayaw tagoi ang imong panagway gikan kanako sa panahon sa akong kalisdanan. Pamatia ako. Sa dihang motawag ako kanimo, tubaga dayon ako.
Turn not away thy face from me: in the day when I am in trouble, incline thy ear to me. In what day soever I shall call upon thee, hear me speedily.
3 Kay ang akong adlaw lumalabay lamang sama sa aso, ug ang akong mga bukog daw nasunog sa kalayo.
For my days are vanished like smoke: and my bones are grown dry like fuel for the fire.
4 Nadugmok ang akong kasingkasing, ug sama ako sa sagbot nga nalaya. Nakalimot ako sa pagkaon sa bisan unsa nga pagkaon.
I am smitten as grass, and my heart is withered: because I forgot to eat my bread.
5 Sa padayon kong pag-agulo, naniwang ako pag-ayo.
Through the voice of my groaning, my bone hath cleaved to my flesh.
6 Sama ako sa pilicano sa kamingawan, ug nahisama ako sa kwago nga anaa sa kadaot.
I am become like to a pelican of the wilderness: I am like a night raven in the house.
7 Nagatukaw ako sama sa biniyaan nga langgam, nga nag-inusara sa atop.
I have watched, and am become as a sparrow all alone on the housetop.
8 Gihagit ako sa akong mga kaaway sa tibuok adlaw; ug kadtong nagbugalbugal kanako ginamit ang akong ngalan sa pagpanunglo.
All the day long my enemies reproached me: and they that praised me did swear against me.
9 Nagkaon ako ug abo sama sa tinapay ug nasagolan ang akong imnonon sa mga luha.
For I did eat ashes like bread, and mingled my drink with weeping.
10 Tungod sa imong hilabihan nga kasuko, gialsa mo ako aron ibundak.
Because of thy anger and indignation: for having lifted me up thou hast thrown me down.
11 Ang akong mga adlaw sama sa anino nga mahanaw, ug malaya ako sama sa sagbot.
My days have declined like a shadow, and I am withered like grass.
12 Apan ikaw, Yahweh, magpabilin sa walay kataposan, ug ang imong kabantogan alang sa tanang kaliwatan.
But thou, O Lord, endurest for ever: and thy memorial to all generations.
13 Motindog ka ug kaluy-an ang Zion. Karon ang takna nga maluoy ka kaniya; ang gitagana nga takna miabot na.
Thou shalt arise and have mercy on Sion: for it is time to have mercy on it, for the time is come.
14 Kay ang imong mga sulugoon nagpugong sa ilang mga pinalanggang mga bato ug naluoy alang sa abog sa iyang kadaot.
For the stones thereof have pleased thy servants: and they shall have pity on the earth thereof.
15 Ang kanasoran magpasidungog sa imong ngalan, Yahweh, ug ang tanang mga hari sa kalibotan magatahod sa imong himaya.
And the Gentiles shall fear thy name, O Lord, and all the kings of the earth thy glory.
16 Gitukod pag-usab ni Yahweh ang Zion ug magpakita diha sa iyang himaya.
For the Lord hath built up Sion: and he shall be seen in his glory.
17 Nianang tungora, pagatubagon niya ang pag-ampo sa mga kabos; dili niya isalikway ang ilang mga pag-ampo.
He hath had regard to the prayer of the humble: and he hath not despised their petition.
18 Kay nahisulat kini alang sa umaabot nga kaliwatan, ug ang mga tawo nga wala pa nahimugso magadayeg kang Yahweh.
Let these things be written unto another generation: and the people that shall be created shall praise the Lord:
19 Kay midungaw siya gikan sa habog nga balaang dapit; gikan sa langit nakita ni Yahweh ang kalibotan,
Because he hath looked forth from his high sanctuary: from heaven the Lord hath looked upon the earth.
20 aron sa pagpaminaw sa agulo sa mga binilanggo, aron sa pagpagawas niadtong nasilotan sa kamatayon.
That he might hear the groans of them that are in fetters: that he might release the children of the slain:
21 Unya imantala sa mga tawo ang ngalan ni Yahweh sa Zion ug ang iyang pagdayeg sa Jerusalem
That they may declare the name of the Lord in Sion: and his praise in Jerusalem;
22 sa dihang magatigom ang katawhan ug ang mga gingharian aron sa pag-alagad kang Yahweh.
When the people assemble together, and kings, to serve the Lord.
23 Gikuha niya ang akong kusog sa kinatung-an sa akong kinabuhi. Gipamubo niya ang akong mga adlaw.
He answered him in the way of his strength: Declare unto me the fewness of my days.
24 Miingon ako, “Akong Dios, ayaw kuhaa ang akong kinabuhi sa akong pagkabatan-on; anaa ka sa tanang kaliwatan.
Call me not away in the midst of my days: thy years are unto generation and generation.
25 Kaniadto pa imo nang gipahimutang ang kalibotan; ang kalangitan mao ang buhat sa imong mga kamot.
In the beginning, O Lord, thou foundedst the earth: and the heavens are the works of thy hands.
26 Mangahanaw (sila) apan ikaw magapabilin; mangadaan silang tanan sama sa panapton; sama sa bisti, pahawa-on mo (sila) ug mangahanaw (sila)
They shall perish but thou remainest: and all of them shall grow old like a garment: And as a vesture thou shalt change them, and they shall be changed.
27 Apan ikaw mao lamang gihapon, ug walay kataposan ang imong katuigan.
But thou art always the selfsame, and thy years shall not fail.
28 Ang mga anak sa imong mga sulugoon managpadayon, ug ang ilang mga kaliwatan magkinabuhi diha sa imong presensya.”
The children of thy servants shall continue: and their seed shall be directed for ever.
