Mga Salmo 102
1 Dungga ang akong pag-ampo, Yahweh; dungga ang akong paghilak kanimo.
A prayer of one who is afflicted, when he grows faint and pours out his lament before the LORD. Hear my prayer, O LORD; let my cry for help come before You.
2 Ayaw tagoi ang imong panagway gikan kanako sa panahon sa akong kalisdanan. Pamatia ako. Sa dihang motawag ako kanimo, tubaga dayon ako.
Do not hide Your face from me in my day of distress. Incline Your ear to me; answer me quickly when I call.
3 Kay ang akong adlaw lumalabay lamang sama sa aso, ug ang akong mga bukog daw nasunog sa kalayo.
For my days vanish like smoke, and my bones burn like glowing embers.
4 Nadugmok ang akong kasingkasing, ug sama ako sa sagbot nga nalaya. Nakalimot ako sa pagkaon sa bisan unsa nga pagkaon.
My heart is afflicted, and withered like grass; I even forget to eat my bread.
5 Sa padayon kong pag-agulo, naniwang ako pag-ayo.
Through my loud groaning my flesh clings to my bones.
6 Sama ako sa pilicano sa kamingawan, ug nahisama ako sa kwago nga anaa sa kadaot.
I am like a desert owl, like an owl among the ruins.
7 Nagatukaw ako sama sa biniyaan nga langgam, nga nag-inusara sa atop.
I lie awake; I am like a lone bird on a housetop.
8 Gihagit ako sa akong mga kaaway sa tibuok adlaw; ug kadtong nagbugalbugal kanako ginamit ang akong ngalan sa pagpanunglo.
All day long my enemies taunt me; they ridicule me and curse me.
9 Nagkaon ako ug abo sama sa tinapay ug nasagolan ang akong imnonon sa mga luha.
For I have eaten ashes like bread and mixed my drink with tears
10 Tungod sa imong hilabihan nga kasuko, gialsa mo ako aron ibundak.
because of Your indignation and wrath, for You have picked me up and cast me aside.
11 Ang akong mga adlaw sama sa anino nga mahanaw, ug malaya ako sama sa sagbot.
My days are like lengthening shadows, and I wither away like grass.
12 Apan ikaw, Yahweh, magpabilin sa walay kataposan, ug ang imong kabantogan alang sa tanang kaliwatan.
But You, O LORD, sit enthroned forever; Your renown endures to all generations.
13 Motindog ka ug kaluy-an ang Zion. Karon ang takna nga maluoy ka kaniya; ang gitagana nga takna miabot na.
You will rise up and have compassion on Zion, for it is time to show her favor— the appointed time has come.
14 Kay ang imong mga sulugoon nagpugong sa ilang mga pinalanggang mga bato ug naluoy alang sa abog sa iyang kadaot.
For Your servants delight in her stones and take pity on her dust.
15 Ang kanasoran magpasidungog sa imong ngalan, Yahweh, ug ang tanang mga hari sa kalibotan magatahod sa imong himaya.
So the nations will fear the name of the LORD, and all the kings of the earth will fear Your glory.
16 Gitukod pag-usab ni Yahweh ang Zion ug magpakita diha sa iyang himaya.
For the LORD will rebuild Zion; He has appeared in His glory.
17 Nianang tungora, pagatubagon niya ang pag-ampo sa mga kabos; dili niya isalikway ang ilang mga pag-ampo.
He will turn toward the prayer of the destitute; He will not despise their prayer.
18 Kay nahisulat kini alang sa umaabot nga kaliwatan, ug ang mga tawo nga wala pa nahimugso magadayeg kang Yahweh.
Let this be written for the generation to come, so that a people not yet created may praise the LORD.
19 Kay midungaw siya gikan sa habog nga balaang dapit; gikan sa langit nakita ni Yahweh ang kalibotan,
For He looked down from the heights of His sanctuary; the LORD gazed out from heaven to earth
20 aron sa pagpaminaw sa agulo sa mga binilanggo, aron sa pagpagawas niadtong nasilotan sa kamatayon.
to hear a prisoner’s groaning, to release those condemned to death,
21 Unya imantala sa mga tawo ang ngalan ni Yahweh sa Zion ug ang iyang pagdayeg sa Jerusalem
that they may proclaim the name of the LORD in Zion and praise Him in Jerusalem,
22 sa dihang magatigom ang katawhan ug ang mga gingharian aron sa pag-alagad kang Yahweh.
when peoples and kingdoms assemble to serve the LORD.
23 Gikuha niya ang akong kusog sa kinatung-an sa akong kinabuhi. Gipamubo niya ang akong mga adlaw.
He has broken my strength on the way; He has cut short my days.
24 Miingon ako, “Akong Dios, ayaw kuhaa ang akong kinabuhi sa akong pagkabatan-on; anaa ka sa tanang kaliwatan.
I say: “O my God, do not take me in the midst of my days! Your years go on through all generations.
25 Kaniadto pa imo nang gipahimutang ang kalibotan; ang kalangitan mao ang buhat sa imong mga kamot.
In the beginning You laid the foundations of the earth, and the heavens are the work of Your hands.
26 Mangahanaw (sila) apan ikaw magapabilin; mangadaan silang tanan sama sa panapton; sama sa bisti, pahawa-on mo (sila) ug mangahanaw (sila)
They will perish, but You remain; they will all wear out like a garment. Like clothing You will change them, and they will be passed on.
27 Apan ikaw mao lamang gihapon, ug walay kataposan ang imong katuigan.
But You remain the same, and Your years will never end.
28 Ang mga anak sa imong mga sulugoon managpadayon, ug ang ilang mga kaliwatan magkinabuhi diha sa imong presensya.”
The children of Your servants will dwell securely, and their descendants will be established before You.”
