< Panultihon 9 >
1 Ang kaalam nagtukod sa kaugalingon niyang panimalay; naglilok siya ug pito ka mga haligi gikan sa mga bato.
Wisdom hath builded her house, She hath hewn out her pillars — seven.
2 Giandam niya ang iyang mga mananap aron idalit sa panihapon; gisagolan niya ang iyang bino; ug giandam niya ang iyang lamisa.
She hath slaughtered her slaughter, She hath mingled her wine, Yea, she hath arranged her table.
3 Gisugo niya ang iyang mga sulugoong babaye aron pagdapit ug pagpanawag gikan sa hataas nga bahin sa siyudad:
She hath sent forth her damsels, She crieth on the tops of the high places of the city:
4 “Paanhia dinhi ang mga wala natudloan!” Miingon siya ngadto sa mga walay alamag.
'Who [is] simple? let him turn aside hither.' Whoso lacketh heart: she hath said to him,
5 “Dali, kaon sa akong pagkaon, ug pag-inom sa bino nga akong gisagolan.
'Come, eat of my bread, And drink of the wine I have mingled.
6 Biyai ang yano nimong mga binuhatan, ug pagkinabuhi; paglakaw sa dalan nga adunay salabotan.
Forsake ye, the simple, and live, And be happy in the way of understanding.
7 Si bisan kinsa nga mobadlong sa mabugalbugalon nag-awhag ug pagdaogdaog ug si bisan kinsa nga mobadlong sa tawong daotan masakitan.
The instructor of a scorner Is receiving for it — shame, And a reprover of the wicked — his blemish.
8 Ayaw badlonga ang mabugalbugalon, kay dumtan ka niya; badlonga ang tawong maalamon, ug higugmaon ka niya.
Reprove not a scorner, lest he hate thee, Give reproof to the wise, and he loveth thee.
9 Hatagi ug pagpanudlo ang tawong maalamon, ug mahimo pa gayod siyang maalamon; tudloi ang tawong matarong, ug madugangan pa ang iyang nakat-onan.
Give to the wise, and he is wiser still, Make known to the righteous, And he increaseth learning.
10 Ang pagkahadlok kang Yahweh mao ang sinugdanan sa kaalam ug ang kahibalo sa Balaan mao ang pagsabot.
The commencement of wisdom [is] the fear of Jehovah, And a knowledge of the Holy Ones [is] understanding.
11 Kay pinaagi kanako modaghan pa ang imong mga adlaw ug madugangan ang mga tuig sa imong kinabuhi.
For by me do thy days multiply, And added to thee are years of life.
12 Kung maalamon ka, maalam ka sa imong kaugalingon, apan kung magbugalbugal ka, mag-inusara kang magpas-an niini.”
If thou hast been wise, thou hast been wise for thyself, And thou hast scorned — thyself bearest [it].
13 Ang babayeng buangbuang sabaan— wala siya natudloan ug walay nahibaloan.
A foolish woman [is] noisy, Simple, and hath not known what.
14 Naglingkod siya sa pultahan sa iyang puluy-anan, sa lingkoranan sa hataas nga mga dapit sa lungsod.
And she hath sat at the opening of her house, On a throne — the high places of the city,
15 Nagatawag siya niadtong nangagi, ngadto sa mga tawong tul-id nga nagalakaw sa ilang dalan.
To call to those passing by the way, Who are going straight [on] their paths.
16 “Paanhia dinhi ang mga wala natudloan!” Giingnan niya kadtong mga walay alamag.
'Who [is] simple? let him turn aside hither.' And whoso lacketh heart — she said to him,
17 “Tam-is ang kinawat nga tubig ug maayo ang tinapay nga gikaon sa tago.”
'Stolen waters are sweet, And hidden bread is pleasant.'
18 Apan wala siya nasayod nga atua didto ang mga patay, nga ang iyang mga dinapit anaa sa kinahiladman sa Sheol. (Sheol )
And he hath not known that Rephaim [are] there, In deep places of Sheol her invited ones! (Sheol )