Panultihon 8
1 Wala ba nagtawag ang kaalam? Wala ba gipatugbaw sa panabot ang iyang tingog?
智慧は呼はらざるか 聰明は聲を出さざるか
2 Sa kinatumyan sa kabungtoran nga daplin sa dalan, diha sa nagsangang dalan, nagbarog ang kaalam.
彼は路のほとりの高處また街衢のなかに立ち
3 Sa kilid sa pultahan sa siyudad, haduol sa mga ganghaan sa siyudad, nagtawag siya.
邑のもろもろの門 邑の口および門々の入口にて呼はりいふ
4 “Katawhan, nagtawag ako kaninyo ug akong gipatugbaw ang akong tingog ngadto sa mga anak sa mga tawo.
人々よわれ汝をよび 我が聲をもて人の子等をよぶ
5 Kamong mga uyamot, tun-i ang kaalam, ug kamong mga nagdumot sa kahibalo, kinahanglan nga inyong maangkon ang masinabtanon nga kasingkasing.
拙き者よなんぢら聰明に明かなれ 愚なる者よ汝ら明かなる心を得よ
6 Paminaw ug mosulti ako ug mga bililhong mga butang ug sa dihang mobuka ang akong mga ngabil isulti ko ang matarong—
汝きけ われ善事をかたらん わが口唇をひらきて正事をいださん
7 kay ang akong baba mohisgot kung unsa ang kasaligan ug ang akong mga ngabil nagdumot sa pagkadaotan.
我が口は眞實を述べ わが口唇はあしき事を憎むなり
8 Ang tanang mga pulong sa akong baba matarong; walay gituis o makapahisalaag niini.
わが口の言はみな義し そのうちに虚偽と奸邪とあることなし
9 Ang tanan kong mga pulong tul-id alang niadtong nakasabot; ang akong mga pulong husto alang niadtong nagapangita ug kahibalo.
是みな智者の明かにするところ 知識をうる者の正とするところなり
10 Pilia ang akong pagpanudlo labaw pa sa plata ug ang kahibalo labaw pa kaysa lunsay nga bulawan.
なんぢら銀をうくるよりは我が敎をうけよ 精金よりもむしろ知識をえよ
11 Kay ako, ang Kaalam, mas maayo labaw kaysa mga alahas; walay imong gitinguha ang ikatandi kanako.
それ智慧は眞珠に愈れり 凡の寳も之に比ぶるに足らず
12 Ako, ang Kaalam, nagkinabuhi sa Pagkamaalam, ug gibatonan ko ang kahibalo ug ang pagkamabinantayon.
われ智慧は聰明をすみかとし 知識と謹愼にいたる
13 Ang pagkahadlok kang Yahweh mao ang pagdumot sa daotan—gikasilagan ko ang garbo ug ang pagkamapahitas-on, ang daotang dalan, ug ang tinuis nga sinultihan—gikasilagan ko sila.
ヱホバを畏るるとは惡を憎むことなり 我は傲慢と驕奢 惡道と虚偽の口とを憎む
14 Aduna akoy maayong panambagon ug maayo nga kaalam; ako ang panghunahuna; akoa ang kusog.
謀略と聰明は我にあり 我は了知なり 我は能力あり
15 Pinaagi kanako naghari ang mga hari— ang mga tawong bantogan usab, ug ang tanang makiangayon nga nangulo.
我に由て王者は政をなし 君たる者は義しき律をたて
16 Pinaagi kanako nagmando ang mga prinsipe ug ang mga bantogan ug ang tanang nangulo uban ang hustisya.
我によりて主たる者および牧伯たちなど凡て地の審判人は世ををさむ
17 Gihigugma ko kadtong nahigugma kanako, ug kadtong nagkugi sa pagpangita kanako, makakaplag kanako.
われを愛する者は我これを愛す 我を切に求むるものは我に遇ん
18 Ania kanako ang mga bahandi ug ang kadungganan, ang malungtaron nga bahandi ug ang pagkamatarong.
富と榮とは我にあり 貴き寳と公義とも亦然り
19 Ang akong bunga mas maayo kaysa bulawan, mas maayo pa bisan sa lunsay nga bulawan; ang akong mahatag labaw pa kaysa lunsay nga plata.
わが果は金よりも精金よりも愈り わが利は精銀よりもよし
20 Naglakaw ako sa matarong nga dalan, sa agianan nga mopadulong sa katarong,
我は義しき道にあゆみ 公平なる路徑のなかを行む
21 busa makahatag ako ug panulundon niadtong nahigugma kanako ug magpuno sa ilang tipiganan.
これ我を愛する者に貨財をえさせ 又その庫を充しめん爲なり
22 Gibuhat ako ni Yahweh sukad pa sa sinugdanan—ang nahiuna sa iyang mga binuhat sa karaang kapanahonan.
ヱホバいにしへ其御わざをなしそめたまへる前に その道の始として我をつくりたまひき
23 Gikan sa dugay na nga mga katuigan gipahimutang na ako—gikan sa una, gikan sa sinugdanan sa kalibotan.
永遠より元始より地の有ざりし前より我は立られ
24 Kaniadto sa wala pa ang kadagatan, nahimugso na ako—sa wala pa ang mga tubod nga madagayaon sa tubig,
いまだ海洋あらず いまだ大なるみづの泉あらざりしとき我すでに生れ
25 sa wala pa napahimutang ang kabukiran ug sa wala pa ang kabungtoran, nahimugso na ako.
山いまださだめられず 陵いまだ有ざりし前に我すでに生れたり
26 Nahimugso na ako sa wala pa nabuhat ni Yahweh ang kalibotan, o ang kapatagan, o bisan sa unang abog sa kalibotan.
即ち神いまだ地をも野をも地の塵の根元をも造り給はざりし時なり
27 Atua ako sa dihang gipahimutang niya ang kalangitan, sa dihang gihimo niya ang kapunawpunawan ibabaw sa kinahiladman.
かれ天をつくり海の面に穹蒼を張たまひしとき我かしこに在りき
28 Atua ako sa dihang gipahimutang niya ang kalangitan sa kawanangan ug sa dihang gibuhat niya ang mga tuboran sa kinahiladman.
彼うへに雲氣をかたく定め 淵の泉をつよくならしめ
29 Atua ako sa dihang gibuhat niya ang utlanan alang sa dagat, aron nga ang katubigan dili malapas kung diin kini niya gimandoan, ug sa dihang gimandoan niya kung asa mahimutang ang mga patukoranan sa kalibotan.
海にその限界をたて 水をしてその岸を踰えざらしめ また地の基を定めたまへるとき
30 Anaa ako sa iyang kiliran, ingon nga hanas nga magbubuhat, ug ako ang iyang kalipay sa matag adlaw, kanunay nga nagmalipayon uban kaniya.
我はその傍にありて創造者となり 日々に欣び恒にその前に樂み
31 Nagmalipayon ako sa tibuok niyang kalibotan ug ang akong kalipay anaa sa mga anak sa katawhan.
その地にて樂み又世の人を喜べり
32 Ug karon, akong mga anak, paminaw kanako, kay magmalipayon kadtong nagtipig sa akong mga dalan.
されば小子等よ いま我にきけ わが道をまもる者は福ひなり
33 Paminawa ang akong mga pagpanudlo ug pagmanggialamon; ayaw kini isalikway.
敎をききて智慧をえよ 之を棄ることなかれ
34 Ang tawo nga maminaw kanako magmalipayon— nagabantay sa akong mga ganghaan sa matag adlaw, nagapaabot kanako sa kilid sa mga pultahan sa akong puluy-anan.
凡そ我にきき 日々わが門の傍にまち わが戸口の柱のわきにたつ人は福ひなり
35 Kay si bisan kinsa nga nakakaplag kanako, makakaplag sa kinabuhi, ug iyang nakaplagan ang pabor ni Yahweh.
そは我を得る者は生命をえ ヱホバより恩寵を獲ればなり
36 Apan siya nga mapakyas sa pagpangita kanako, nagdaot sa iyang kaugalingon; ang tanan nga nagdumot kanako nahigugma sa kamatayon.”
我を失ふものは自己の生命を害ふ すべて我を惡むものは死を愛するなり
