Panultihon 7
1 Akong anak, tumana ang akong mga pulong ug tipigi ang akong mga pagmando diha sa imong kaugalingon.
My son, keep my sayings, and, my commandments, treasure by thee;
2 Tumana ang akong mga mando ug pagkinabuhi ug tipigi ang akong gitudlo ingon nga mansanas sa imong mga mata.
Keep my commandments and live, and mine instruction, as the pupil of thine eye;
3 Ihigot kini sa imong mga tudlo; isulat kini sa papan sa imong kasingkasing.
Bind them upon thy fingers, write them, on the tablet of thy heart;
4 Sultihi ang kaalam, “Ikaw ang akong igsoong babaye,” ug tawaga ang panabot nga imong suod nga paryente,
Say unto wisdom, My sister, thou! and, an acquaintance, call thou, understanding:
5 aron nga malikay ang imong kaugalingon gikan sa dili matarong nga babaye, gikan sa langyaw nga babaye uban sa iyang malumo nga mga pulong.
That thou mayest be kept, from the woman that is a stranger, from the female unknown, who, with her speeches, doth flatter.
6 Sa bintana sa akong balay nagtan-aw ako sa rehas.
For, in the window of my house, through my lattice, I looked out;
7 Nagtan-aw ako sa walay kasinatian nga mga tawo, ug namatikdan ko taliwala sa batan-ong mga kalalakin-an ang usa ka batan-on nga walay panabot.
And saw among the simple ones, discerned among the youths, A young man lacking sense;
8 Kana nga batan-ong lalaki milabay sa dalan duol sa kanto sa babaye, ug miadto siya padulong sa balay niini.
Passing through the street, near her corner, and, on the way to her house, he sauntered along;
9 Kilomkilom kadto, sa pagsalop sa adlaw, sa panahon sa kagabhion ug sa kangitngit.
In the twilight, in the evening of the day, in the midst of the night, and the gloom;
10 Didto gitagbo siya sa babaye, nga nagbisti sama sa usa ka gabaligya ug dungog, nga adunay bakak nga kasingkasing.
And lo! a woman, came to meet him, attired as one unchaste, of a wily heart.
11 Sabaan siya ug sukwahi ang iyang mga pamaagi; dili makapuyo ang iyang mga tiil sa balay.
Boisterous, is she, and rebellious, In her house, abide not her feet;
12 Karon anaa sa kadalanan, unya diha sa mercado, ug diha sa matag kanto naghulat siya aron sa pag-atake.
Now outside, now in the broadways, and, near every corner, she lieth in wait:
13 Busa gigunitan niya siya ug gihalokan siya, uban sa isog nga panagway miingon siya kaniya,
So she caught him, and kissed him, and, embolding her face, she said to him:
14 “Naghalad ako karong adlawa, gituman ko ang akong mga panumpa,
Peace-offerings, are by me, to-day, have I paid my vows;
15 busa migawas ako aron sa pagtagbo kanimo, sa matinguhaong pagpangita sa imong panagway, ug nakaplagan ko ikaw.
For this cause, came I forth to meet thee, to seek diligently thy face, and I have found thee:
16 Gihapinan ko ang akong higdaanan sa dekolor nga lino gikan sa Ehipto.
Coverlets, have I spread on my couch of pleasure, dark-hued stuffs, of the yarn of Egypt;
17 Gibutangan ko ang akong higdaanan ug mira, aloe, ug cinamon.
I have sprinkled my bed, with myrrh, aloes, and cinnamon:
18 Dali, mag-inom kita hangtod matagbaw sa gugma hangtod buntag; maglipay kita pag-ayo sa mga buhat sa gugma.
Come! let us take our fill of endearments, until morning, let us delight ourselves with caresses;
19 Kay ang akong bana wala sa iyang balay; naglakaw siya sa halayo nga panaw.
For the husband is not in his house, he hath gone on a journey afar;
20 Nagdala siya ug puntil sa salapi; mobalik siya sa adlaw sa pagtakdol sa bulan.”
A bag of silver, hath he taken in his hand, On the day of the full moon, will he enter his house.
21 Sa daghang pulong nahaylo niya siya; uban sa iyang malumo nga mga ngabil napahisalaag niya siya.
She turneth him aside, with her great persuasiveness, —with the flattery of her lips, she compelleth him:
22 Sa walay langan misunod siya kaniya sama sa baka nga pagapatyon, sama sa lagsaw nga nalit-ag,
Going after her instantly, as an ox, to the slaughter, he entereth, and, as in fetters, unto the correction of a fool.
23 hangtod ang pana motusok sa atay niini. Sama siya sa langgam nga nagdali pagpadulong sa lit-ag. Wala siya masayod nga kawad-an siya sa iyang kinabuhi.
Until an arrow cleaveth his liver, as a bird hasteth into a snare, and knoweth not, that, for his life, it is!
24 Ug karon akong mga anak, paminaw kanako, pamatia ang mga pulong sa akong baba.
Now, therefore, ye sons, hearken unto me, and attend, to the sayings of my mouth;
25 Hinaot nga ang imong kasingkasing dili mopadulong sa iyang mga dalan; ayaw pagpahisalaag ngadto sa iyang mga dalan.
Let not thy heart, turn aside to her ways, Do not go astray, in her paths.
26 Siya ang hinungdan nga daghang mga tawo ang nasamdan; daghan na kaayo ang iyang gipamatay nga mga tawo.
For, many, wounded, hath she caused to fall, —yea strong men, slain wholly by her:
