Panultihon 5
1 Akong anak, tagda ang akong kaalam; paminawa pag-ayo ang akong pagpanabot,
Mærk dig, min Søn, min Visdom, bøj til min Indsigt dit Øre,
2 aron makakat-on ka sa pagkamabinantayon ug ang imong mga ngabil manalipod sa kahibalo.
at Kløgt maa vaage øver dig, Læbernes Kundskab vare paa dig.
3 Kay ang mga ngabil sa mananapaw gidagaydayan sa dugos ug ang iyang baba mas danlog pa kaysa lana,
Thi af Honning drypper den fremmedes Læber, glattere end Olie er hendes Gane;
4 apan sa kataposan sama siya kapait sa panyawan, moputol sama sa hait nga espada.
men til sidst er hun besk som Malurt, hvas som tveægget Sværd;
5 Ang iyang mga tiil mokanaog ngadto sa kamatayon; ang iyang mga lakang mopadulong sa Sheol. (Sheol h7585)
hendes Fødder styrer nedad mod Døden, til Dødsriget stunder hendes Fjed; (Sheol h7585)
6 Wala siyay paghunahuna sa dalan sa kinabuhi. Naglatagaw ang iyang mga lakang; wala siya masayod kung asa siya mopadulong.
hun følger ej Livets Vej, hendes Spor er bugtet, hun ved det ikke.
7 Ug karon, akong mga anak, paminaw kanako; ayaw talikdi ang pagpaminaw sa mga pulong sa akong baba.
Hør mig da nu, min Søn, vig ikke fra min Munds Ord!
8 Ipahilayo ang imong dalan gikan kaniya ug ayaw pagpaduol sa pultahan sa iyang balay.
Lad din Vej være langt fra hende, kom ej hendes Husdør nær,
9 Sa ingon niana nga paagi dili nimo mahatag ang imong dungog sa uban o ang mga tuig sa imong kinabuhi ngadto sa bangis nga tawo;
at du ikke maa give andre din Ære, en grusom Mand dine Aar.
10 ang mga langyaw dili magkombira sa imong bahandi; ang imong hinagoan dili maadto sa balay sa mga langyaw.
at ikke dit Gods skal mætte fremmede, din Vinding ende i Andenmands Hus,
11 Sa kataposan sa imong kinabuhi mag-agulo ka kung ang imong unod ug ang imong lawas mawad-an na ug kapuslanan.
saa du gribes af Anger til sidst, naar dit Kød og Huld svinder hen,
12 Moingon ka, “Gidumtan ko ang pagpanton ug nasilag ang akong kasingkasing sa pagbadlong!
og du siger: »Ak, at jeg hadede Tugt, at mit Hjerte lod haant om Revselse,
13 Wala ako mituman sa akong mga magtutudlo o naminaw sa akong mga tigpanudlo.
saa jeg ikke lød mine Læreres Røst, ej bøjed mit Øre til dem, som lærte mig!
14 Hapit ako madaot sa hingpit diha sa taliwala sa katilingban, sa panagtigom sa katawhan.”
Nær var jeg kommet i alskens Ulykke midt i Forsamling og Menighed!«
15 Pag-inom ug tubig nga gikan sa imong kaugalingong sudlanan ug pag-inom ug tubig nga gikan sa imong kaugalingong atabay.
Drik Vand af din egen Cisterne og rindende Vand af din Brønd;
16 Nag-awas ba ang imong mga tuboran sa bisan asa ug ang imong mga sapa nagdagayday ba sa mga plaza?
lad ej dine Kilder flyde paa Gaden, ej dine Bække paa Torvene!
17 Himoa nga kini alang lamang sa imong kaugalingon ug dili alang sa mga langyaw nga uban kanimo.
Dig skal de tilhøre, dig alene, ingen fremmed ved Siden af dig!
18 Hinaot nga mapanalanginan ang imong tuboran ug hinaot nga magmaya ka sa asawa sa imong pagkabatan-on.
Velsignet være dit Væld, og glæd dig ved din Ungdoms Hustru,
19 Kay siya mao ang mahigugmaong usa ug bayeng usa nga malumo. Tugoti nga ang iyang mga dughan mopuno kanimo sa kalipay sa tanang panahon; pagpaulipon kanunay sa iyang gugma.
den elskelige Hind, den yndige Gazel; hendes Elskov fryde dig stedse, berus dig altid i hendes Kærlighed!
20 Kay nganong ikaw, akong anak, magpaulipon sa usa ka mananapaw; nganong imong gakson ang mga dughan sa laing babaye?
Hvi beruser du dig, min Søn, i en fremmed og tager en andens Hustru i Favn?
21 Si Yahweh makakita sa tanang buhaton sa tawo ug naglantaw sa tanang dalan nga iyang gilakwan.
Thi for HERRENS Øjne er Menneskets Veje, grant følger han alle dets Spor;
22 Ang daotang tawo madakpan pinaagi sa iyang kaugalingong mga kasaypanan; ang mga pisi sa iyang sala mohikot kaniya pag-ayo.
den gudløse fanges af egen Brøde og holdes fast i Syndens Reb;
23 Mamatay siya tungod kay wala siya napanton; nahisalaag siya tungod sa iyang hilabihang pagkabuangbuang.
han dør af Mangel paa Tugt, gaar til ved sin store Daarskab.
