Panultihon 31
1 Ang mga pulong ni Haring Lemuel— ang panagna nga gitudlo sa iyang inahan.
The words of king Lemuel, the prophecy with which his mother instructed him.
2 Unsa man, akong anak? Ug unsa man, anak sa akong sabakan? ug unsa man, anak sa akong mga panaad? —
What [hast thou done], O my son: and what, O son of my body? and what, O son of my vows?
3 Ayaw ihatag ang imong kusog sa babaye, o ang imong mga pamaagi niadtong maglaglag sa mga hari.
Give not unto women thy vigor, nor thy ways to those that ruin kings.
4 Dili kini alang sa mga hari, Lemuel, dili kini alang sa mga hari aron pag-inom sa bino, ni ang mga magmamando aron mangutana, “Hain man ang isog nga ilimnon?”
Not for kings, O Lemoel, not for kings [it is fitting] to drink wine, nor for princes, strong drink:
5 Tungod kay kung moinom sila, makalimtan nila kung unsa ang kasugoan, ug yatakan ang mga katungod sa tanang mga gidaogdaog.
Lest either might drink, and forget what is written in the law, and pervert the cause of all the afflicted.
6 Hatagi ug isog nga ilimnon ang mga tawo nga mangahanaw ug bino niadtong hilabihan ang kasakit.
Give strong drink unto him that is ready to perish, and wine unto those who have an embittered soul.
7 Moinom siya ug mahikalimtan niya ang iyang kawalad-on ug dili niya mahinumdoman ang iyang kasamok.
Let such a one drink, and forget his poverty, and remember his trouble no more.
8 Pakigsulti alang niadtong dili makasulti, alang sa kaayohan sa tanan nga hapit na mangahanaw.
Open thy mouth for the dumb, for the cause of all fatherless children.
9 Pagsulti ug paghukom pinaagi sa sukdanan kung unsa ang husto ug labani ang katungod sa mga kabos ug nagakinahanglan nga mga tawo.
Open thy mouth, judge righteously, and decide the cause of the poor and needy.
10 Kinsa man ang makakita ug takos nga asawa? Ang iyang kabililhon labaw pa sa mga alahas.
Who can find a virtuous woman: for far above pearls is her value.
11 Ang kasingkasing sa iyang bana mosalig kaniya, ug dili gayod siya mahimong kabos.
The heart of her husband doth safely trust in her, and he will not see his gain diminish.
12 Mobuhat gayod siya ug maayong mga butang alang kaniya ug dili ang daotan sa tanang mga adlaw sa iyang kinabuhi.
She treateth him well and not ill, all the days of her life.
13 Magpili siya ug balahibo sa karnero ug lanot sa lino nga tanom, ug magabuhat uban ang kalipay sa iyang mga kamot.
She seeketh for wool and flax, and worketh with her willing hands.
14 Sama siya sa nagpatigayon nga mga sakayan; nagdala siya sa iyang pagkaon gikan sa halayo.
She is become like the merchant's ships: from afar doth she bring her food.
15 Mobangon siya samtang gabii pa ug mohatag ug pagkaon sa iyang panimalay, ug ibahinbahin niya ang buluhaton alang sa iyang mga sulugoong babaye.
And she riseth while it is yet night, and giveth provision to her household, and a task to her maidens.
16 Maghunahuna siya ug uma ug paliton kini, uban sa kinitaan sa iyang mga kamot motanom siya ug paras.
She thinketh of a field, and buyeth it: with the fruit of her hands she planteth a vineyard.
17 Bistihan niya ang iyang kaugalingon sa kusog ug himoon niyang kusgan ang iyang mga bukton.
She girdeth with strength her loins, and giveth vigor to her arms.
18 Makita niya kung unsa ang maayo nga makaginansya siya; sa tibuok gabii wala gipalong ang iyang lampara.
She perceiveth that her profit is good: [therefore] her lamp goeth not out by night.
19 Gibutang niya ang iyang mga kamot sa lamboranan, ug iyang gigunitan ang nilubid nga tanod.
She stretcheth out her hands to the spindle, and her palms hold fast the distaff.
20 Gituy-od niya ang iyang kamot sa mga tawong kabos; gituy-od niya ang iyang kamot sa mga tawong nanginahanglan.
She spreadeth out wide her open palm to the poor: yea, her hands she stretcheth forth to the needy.
21 Dili siya mahadlok sa niyebe alang sa iyang panimalay, kay ang tibuok niya nga panimalay nabistihan sa dagtom pula.
She hath no fear for her household of the snow: for all her household are clothed in scarlet.
22 Naghimo siya ug hapin alang sa iyang higdaanan, ug nagbisti siya ug labing maayo nga tapul nga lino.
Tapestry-covering she maketh for herself: of linen and purple is her attire.
23 Inila ang iyang bana sa mga ganghaan, kung molingkod siya kauban sa mga kadagkoan sa yuta.
Well known is in the gates her husband, when he sitteth with the elders of the land.
24 Naghimo siya ug lino nga mga panapton ug gibaligya kini, ug nagbaligya siya ug mga bakus sa mga nagapatigayon.
Fine tunics she maketh, and selleth them, and girdles she furnisheth unto the merchant.
25 Nabistihan siya uban ang kusog ug kadungganan, ug mokatawa siya sa dihang moabot ang panahon.
Strength and dignity are her clothing: and she smileth at the coming of the last day.
26 Magabuka siya sa iyang baba uban ang kaalam ug ang balaod sa pagkamaluluy-on anaa sa iyang dila.
She openeth her mouth with wisdom, and the law of kindness is on her tongue.
27 Nagabantay siya sa tanang pamaagi sa iyang panimalay ug dili mokaon sa tinapay nga walay pulos
She looketh well to the ways of her household, and the bread of idleness she doth not eat.
28 Mobangon ang iyang mga anak ug tawgon siya ug bulahan ug ang iyang bana modayeg kaniya, ug moingon,
Her children rise up, and call her blessed; her husband, also, and he praiseth her:
29 “Daghang buotan nga mga babaye, apan silang tanan dili makalabaw kanimo.”
“Many daughters have done virtuously; but thou excellest them all.”
30 Ang katahom malimbongon, ug ang kaanyag walay kapuslanan, apan ang babaye nga mahinadlokon kang Yahweh, pagadayegon siya.
False is grace, and vain is beauty: a woman only that feareth the Lord shall indeed be praised.
31 Ihatag kaniya ang kinitaan sa iyang mga kamot ug tugoti ang iyang mga buhat nga modayeg kaniya diha sa mga ganghaan.
Give her of the fruit of her hands, and let her own works praise her in the gates.
