Lucas 24
1 Sayo sa buntag sa unang adlaw sa semana, sila miabot sa lubnganan, dala ang mga pahumot nga ilang giandam.
But on the first day of the week, at early dawn, they and some others came to the tomb, bringing the spices which they had prepared.
2 Nakita nila ang bato nga naligid palayo gikan sa lubnganan.
They found the stone rolled away from the tomb.
3 Misulod sila, apan wala nila nakita ang lawas ni Ginoong Jesus.
They entered in, and didn’t find the Lord Jesus’ body.
4 Nahitabo kini, samtang nahibulong sila mahitungod niini, sa kalit lang, duha ka mga lalaki ang mitindog nga nagsuot ug makasisilaw nga bisti.
While they were greatly perplexed about this, behold, two men stood by them in dazzling clothing.
5 Samtang ang mga babaye napuno sa kahadlok ug miduko sa ilang mga dagway sa yuta, sila miingon sa mga babaye, “Nganong nangita kamo sa buhi taliwala sa patay?
Becoming terrified, they bowed their faces down to the earth. The men said to them, “Why do you seek the living among the dead?
6 Wala siya dinhi, apan nabanhaw! Hinumdumi kung giunsa niya pagsulti kaninyo kaniadtong anaa pa siya sa Galilea,
He isn’t here, but is risen. Remember what he told you when he was still in Galilee,
7 miingon nga ang Anak sa Tawo kinahanglan itugyan ngadto sa mga kamot sa makasasala nga mga tawo ug ilansang sa krus, ug sa ikatulo ka adlaw, mabanhaw pag-usab.”
saying that the Son of Man must be delivered up into the hands of sinful men and be crucified, and the third day rise again?”
8 Ang mga babaye nakahinumdum sa iyang mga pulong,
They remembered his words,
9 ug nibalik gikan sa lubnganan ug nagsulti niining tanan nga mga butang sa napulo ug usa ug sa tanan.
returned from the tomb, and told all these things to the eleven and to all the rest.
10 Karon si Maria Magdalena, Joana, Maria ang inahan si Santiago, ug ang uban nga mga babaye nga kauban nila misugilon niining mga butang sa mga apostoles.
Now they were Mary Magdalene, Joanna, and Mary the mother of James. The other women with them told these things to the apostles.
11 Apan kini nga mensahe sama sa walay pulos nga istorya alang sa mga apostoles, ug sila wala motuo sa mga babaye.
These words seemed to them to be nonsense, and they didn’t believe them.
12 Apan si Pedro mibarog, ug midagan padulong sa lubnganan, ug nagyukbo ug nitan-aw sa sulod, nakita niya ang panapton nga lino nga mao nalang ang nahibilin. Dayon si Pedro mipauli sa iyang balay, nahibulong kung unsa ang nahitabo.
But Peter got up and ran to the tomb. Stooping and looking in, he saw the strips of linen lying by themselves, and he departed to his home, wondering what had happened.
13 Tan-awa, duha kanila mopaingon anang adlawa sa baryo nga ginganlan ug Emaus, nga 60 ka estadyum gikan sa Jerusalem.
Behold, two of them were going that very day to a village named Emmaus, which was sixty stadia from Jerusalem.
14 Sila nag-istoryahanay mahitungod sa tanang mga butang nga nahitabo.
They talked with each other about all of these things which had happened.
15 Nahitabo kini, samtang sila naghisgotanay ug nagpangotan-anay, si Jesus sa iyang kaugalingon mipaduol ug mikuyog kanila.
While they talked and questioned together, Jesus himself came near, and went with them.
16 Apan gipugngan ang ilang mga mata sa pag-ila kaniya.
But their eyes were kept from recognizing him.
17 Si Jesus miingon kanila, “Unsa inyong giistoryahang duha samtang kamo nagalakaw?” Sila mitindog nga magul-anon.
He said to them, “What are you talking about as you walk, and are sad?”
18 Ang usa kanila, ginganlan ug Cleopas, mitubag kaniya, “Ikaw ra ba ang usa ka tawo sa Jerusalem nga wala nakahibalo sa mga butang nga nahitabo didto karong mga adlawa?”
One of them, named Cleopas, answered him, “Are you the only stranger in Jerusalem who doesn’t know the things which have happened there in these days?”
19 Si Jesus miingon kanila, “Unsa nga mga butang?” Sila mitubag kaniya, “Ang mga butang nga mahitungod kang Jesus nga Nasareno, nga usa ka propeta, gamhanan sa buhat ug pulong atubangan sa Dios ug sa tanan tawo.
He said to them, “What things?” They said to him, “The things concerning Jesus the Nazarene, who was a prophet mighty in deed and word before God and all the people;
20 Ug giunsa sa mga pangulong pari ug atong mga magmamando pagtugyan kaniya aron hukman sa silot sa kamatayon ug paglansang kaniya sa krus.
and how the chief priests and our rulers delivered him up to be condemned to death, and crucified him.
21 Apan kami naglaum nga siya maoy mohatag ug kagawasan sa Israel. O, ug bisan pa niining tanan, karon ang ikatulo nga adlaw sukad nga kining mga butang nahitabo.
But we were hoping that it was he who would redeem Israel. Yes, and besides all this, it is now the third day since these things happened.
22 Apan usab, ang uban nga mga babaye nga among kauban nagpahibulong kanamo, nga miadto sa lubnganan sayo sa kabuntagon.
Also, certain women of our company amazed us, having arrived early at the tomb;
23 Sa dihang wala nila makita ang iyang lawas, sila miabot, ug miingon nga sila nakakita ug panan-awon sa mga anghel nga nag-ingon kanila nga siya nabuhi.
and when they didn’t find his body, they came saying that they had also seen a vision of angels, who said that he was alive.
24 Pipila sa mga tawo kinsa miuban padulong sa lubnganan, ug nakita ang sama sa gisulti sa mga babaye. Apan wala nila siya nakita.”
Some of us went to the tomb and found it just like the women had said, but they didn’t see him.”
25 Si Jesus miingon kanila, “O buangbuang nga mga tawo ug hinay ang kasingkasing sa pagtuo sa tanan nga gipang-istorya sa mga propeta!
He said to them, “Foolish people, and slow of heart to believe in all that the prophets have spoken!
26 Dili ba mahinungdanon ang pagsakripisyo ni Cristo niining mga butanga, ug musulod diha sa iyang himaya?”
Didn’t the Christ have to suffer these things and to enter into his glory?”
27 Sa sinugdanan gikan kang Moises ug sa tanan nga mga propeta, gipasabot ni Jesus kanila ang mga butang nga may kalabotan sa iyang kaugalingon ngadto sa tanan nga kasulatan.
Beginning from Moses and from all the prophets, he explained to them in all the Scriptures the things concerning himself.
28 Sa dihang duol na sila sa baryo, diin sila mopadulong, si Jesus milihok ingon nga siya molakaw pagpadayon.
They came near to the village where they were going, and he acted like he would go further.
29 Apan sila mipugos kaniya, ug miingon, “Pabilin kauban kanamo, tungod kay duol na ang gabii ug ang adlaw hapit na mahuman.” Busa si Jesus misulod ug mipabilin uban kanila.
They urged him, saying, “Stay with us, for it is almost evening, and the day is almost over.” He went in to stay with them.
30 Kini nahitabo, sa dihang siya milingkod kauban nila aron sa pagpangaon, gikuha niya ang tinapay, gipanalanginan kini, ug gipikaspikas, ug gihatag kanila.
When he had sat down at the table with them, he took the bread and gave thanks. Breaking it, he gave it to them.
31 Unya naablihan ang ilang mga mata, ug sila nakaila kaniya, ug siya nawala sa ilang panan-aw.
Their eyes were opened and they recognized him; then he vanished out of their sight.
32 Sila miingon sa usag-usa, “Wala ba midilaab ang sulod sa atong mga kasingkasing, sa dihang siya nakig-istorya kanato sa dalan, samtang giablihan niya kanato ang kasulatan?”
They said to one another, “Weren’t our hearts burning within us while he spoke to us along the way, and while he opened the Scriptures to us?”
33 Sila nanindog niadtong orasa, ug mibalik sa Jerusalem. Nakita nila ang napulo ug usa nga nagtigum, ug kadtong mga nikuyog kanila,
They rose up that very hour, returned to Jerusalem, and found the eleven gathered together, and those who were with them,
34 miingon, “Ang Ginoo tinuod nga nabanhaw, ug nagpakita kang Simon.”
saying, “The Lord is risen indeed, and has appeared to Simon!”
35 Busa ilang gisulti ang mga butang nga nahitabo sa ilang pagpadulong, ug kung giunsa ni Jesus pagpakita kanila pinaagi sa pagpikas sa tinapay.
They related the things that happened along the way, and how he was recognized by them in the breaking of the bread.
36 Sa dihang gihisgotan nila kining mga butang, si Jesus sa iyang kaugalingon mibarog sa ilang taliwala, ug siya miingon, “Ang kalinaw maanaa kaninyo.”
As they said these things, Jesus himself stood among them, and said to them, “Peace be to you.”
37 Apan sila nangalisang ug napuno sa kahadlok, daw nakakita sila ug kalag.
But they were terrified and filled with fear, and supposed that they had seen a spirit.
38 Si Jesus miingon kanila, “Nganong nasamok kamo? Nganong adunay mga pangutana nga mitungha sa inyong mga kasingkasing?
He said to them, “Why are you troubled? Why do doubts arise in your hearts?
39 Tan-awa ang akong mga kamot ug mga tiil, nga kini ako mismo. Hikapa ako ug tan-awa. Kay ang kalag walay unod ug mga bukog, nga sa makita ninyo anaa kanako.”
See my hands and my feet, that it is truly me. Touch me and see, for a spirit doesn’t have flesh and bones, as you see that I have.”
40 Sa dihang gisulti niya kini, iyang gipakita kanila ang iyang mga kamot ug mga tiil.
When he had said this, he showed them his hands and his feet.
41 Sa dihang dili pa sila makatuo sa hilabihang kalipay ug pagkahibulong, si Jesus miingon kanila, “Naa ba kamoy bisag unsa nga pagkaon?”
While they still didn’t believe for joy, and wondered, he said to them, “Do you have anything here to eat?”
42 Gihatagan nila siya ug sinugbang isda.
They gave him a piece of a broiled fish and some honeycomb.
43 Gikuha kini ni Jesus ug gikaon sa ilang atubangan.
He took them, and ate in front of them.
44 Siya miingon kanila, “Kaniadtong ako kauban ninyo, ako miingon kaninyo nga ang tanan nga nahisulat sa balaod ni Moises ug ang mga propeta ug ang mga Salmo kinahanglan matuman.”
He said to them, “This is what I told you while I was still with you, that all things which are written in the law of Moses, the prophets, and the psalms concerning me must be fulfilled.”
45 Unya iyang giablihan ang ilang mga hunahuna, aron sila makasabot sa kasulatan.
Then he opened their minds, that they might understand the Scriptures.
46 Siya miingon kanila, “Kini nahisulat, nga ang Cristo kinahanglan mag-antos, ug mabanhaw pag-usab gikan sa kamatayon sa ikatulo nga adlaw.
He said to them, “Thus it is written, and thus it was necessary for the Christ to suffer and to rise from the dead the third day,
47 Ug ang paghinulsol ug pagpasaylo sa mga sala kinahanglan isangyaw pinaagi sa iyang ngalan sa tanang mga nasod, sugod sa Jerusalem.
and that repentance and remission of sins should be preached in his name to all the nations, beginning at Jerusalem.
48 Kamo ang mga saksi niining mga butanga.
You are witnesses of these things.
49 Tan-awa, Akong ipadala ang saad sa akong Amahan alang kaninyo. Apan hulata didto sa siyudad, hangtod kamo masul-oban sa gahom nga gikan sa kahitas-an.”
Behold, I send out the promise of my Father on you. But wait in the city of Jerusalem until you are clothed with power from on high.”
50 Unya si Jesus migiya kanila pagawas hangtod anaa na sila duol sa Bitania. Gipataas niya iyang mga kamot, ug gipanalanginan sila.
He led them out as far as Bethany, and he lifted up his hands and blessed them.
51 Kini nahitabo, samtang siya mipanalangin kanila, siya mibiya kanila ug gibayaw ngadto sa kalangitan.
While he blessed them, he withdrew from them and was carried up into heaven.
52 Ug sila midayeg kaniya, ug mibalik sa Jerusalem sa dakong kalipay.
They worshiped him and returned to Jerusalem with great joy,
53 Sila anaa kanunay sa templo, nagapanalangin sa Dios.
and were continually in the temple, praising and blessing God. Amen.
