Pagbangotan 2
1 Tungod sa dakong kasuko sa Ginoo iyang gitakloban ug itom nga panganod ang mga anak nga babaye sa Zion! Gilumpag niya ang katahom sa Israel gikan sa langit paingon sa yuta; gisalikway niya ang iyang kaugalingong tumbanan sa adlaw sa iyang kasuko.
Kor hev Herren i sin vreide sveipt Sions dotter i myrkeskodda! Han kasta frå himmelen ned til jordi Israels herlegdom, og han kom ikkje i hug sin fotskammel på sin vreide-dag.
2 Gilamoy sa Ginoo ug wala niya kaloy-i ang mga lungsod ni Jacob. Gilabay niya ang kusgan nga mga siyudad sa anak nga babaye sa Juda tungod sa iyang kapungot; gipukan niya sila unya gikuhaag dungog ug gipakaulawan niya ang gingharian ug ang iyang mga prinsipe.
Utan nåde lagde Herren i øyde alle Jakobs bustader. I sin vreide reiv han ned for dotteri Juda hennar sterke borger og kasta deim til jordi. Han vanhelga riket og hovdingarne.
3 Uban sa kabangis sa iyang kasuko iyang giwagtang ang tanang kusog sa Israel. Gibawi niya ang iyang tuong kamot ngadto kanila atubangan sa kaaway. Gisunog niya si Jacob sama sa nagdilaab nga kalayo nga nipukan sa tanang mga butang libot niini.
I sin brennande vreide hogg han av alle Israels horn; han drog si høgre hand attende, endå fienden var der. Han brende Jakob lik ein eldsloge som øyder rundt ikring.
4 Gipana kita niya sama sa iyang kaaway. Mitindog siya sa nahimutangan sa gubat ingon nga kaaway, ug ang iyang kamot andam na sa pagpatay. Gipangpatay niya ang tanang mga tawo nga mahinungdanon kaayo sa panan-aw. Gibubo niya ang iyang kasuko sama sa kalayo diha sa tolda sa anak nga babaye sa Zion.
Han spente sin boge som ein fiend’, med si høgre hand stod han fram som ein motstandar og drap alt våre augo hadde hugnad i. I tjeldet åt Sions dotter auste han ut sin vreide som ein eld.
5 Nahimong sama sa kaaway ang Ginoo. Gilamoy niya ang Israel. Gilamoy niya ang tanan niyang mga palasyo; giguba niya ang ilang mga salipdanan. Gidugangan niya ang ilang mga pagbakho ug ang ilang pagbangotan sulod sa anak nga babaye sa Juda.
Herren er vorten som ein fiend’, han hev lagt Israel i øyde, lagt alle hennar slott i øyde, gjort tjon på hennar borgar; so hev han dunga i hop på dotteri Juda sorg og sut.
6 Gisulong niya ang iyang tabernakulo nga daw usa ka lamang kini ka payag sa tanaman. Giguba niya ang dapit sa hilom nga tigomanan. Si Yahweh ang hinungdan nganong nakalimtan sa mga taga Zion ang hilom nga panagtigom ug ang Igpapahulay, tungod kay gisalikway niya ang hari ug pari diha sa kalagot sa iyang kasuko.
Og han hev brote ned som av ein hage sin gard, øydelagt sin samlingsstad. Herren hev late både høgtid og kviledag verta avgløymde i Sion, og støytt ifrå seg konge og prest i sin harmfulle vreide.
7 Gisalikway sa Ginoo ang iyang halaran; wala niya gihatagan ug bili ang balaan niya nga puluy-anan. Gihatag niya ang mga pader sa iyang mga palasyo ngadto sa kamot sa kaaway. Nanagsinggit sila sa kadaogan diha sa balay ni Yahweh, sa adlaw sa hilom nga panagtigom.
Herren forsmådde sitt altar, stygdest ved sin heilagdom. Murarne kring hennar slott gav han i fiendevald. Dei let si røysti ljoma i Herrens hus som på ein høgtidsdag.
8 Nakahukom na gayod si Yahweh sa pagbungkag sa pader sa anak nga babaye sa Zion. Gibinat niya ang sukdanan ug wala niya pugngi ang iyang kamot gikan sa pagbungkag sa pader. Gipahuyang niya ang mga pader ug gipasubo niya kini.
Herren etla øydeleggja muren for Sions dotter. Han strekte ut si mælesnor og heldt ikkje handi si att frå herjing. Og han let voll og mur syrgja; ormegta ligg dei der i lag.
9 Nalumpag ang iyang mga ganghaan ngadto sa yuta; gibungkag ug gibali niya ang mga rehas sa ganghaan. Ang iyang hari ug ang iyang mga prinsipe uban na sa mga Gentil, diin wala nay balaod ni Moises. Bisan ang iyang mga propeta dili na makakita ug panan-awon gikan kang Yahweh.
Dei er sokne i jord, hennar portar, han hev brote og krasa hennar stengslor; hennar kongar og hovdingar er hjå heidningfolki, det bid ikkje meir nokor lov. Hennar profetar hev ikkje heller fenge nokor syn frå Herren.
10 Nanaglingkod sa yuta ang mga katigulangan sa anak nga babaye sa Zion ug nagsubo sila sa hilom. Giwisik-wisikan nila ug abog ang ilang mga ulo; ug nagsul-ob sila ug sako. Miyukbo sa yuta ang mga ulay sa Jerusalem.
Dei sit på jordi tegjande, styresmennerne åt Sions dotter; dust hev dei drust uppi kruna, gyrdt seg med sekk. Dei luter mot jord sine hovud Jerusalems-møyarne.
11 Miundang na sa pagtulo ang akong mga luha; pula na kaayo ang akong mga mata; anaa sa kasakit ang akong kinasuloran nga bahin. Nilugwa ngadto sa yuta ang akong atay tungod sa pagkadugmok sa mga anak nga babaye sa akong katawhan, tungod kay wala nay kusog ang mga bata ug ang mga masuso nga anaa sa mga dalan sa mga baryo.
Mine augo talmast av tåror, det syd inni bringa og barm, og livri hev runne til jordi - for tjonet på mitt folks dotter; for born, jamvel sogborn vanmegtast på gatorne i byen.
12 Nangutana sila sa ilang mga inahan, “Hain man ang tinapay ug bino?” nangakuyapan sila sama sa mga tawong samdan sa mga dalan sa siyudad, nangabugto ang ilang mga kinabuhi diha sa sabakan sa ilang mga inahan.
Dei ropa til møderne sine: «Kvar er korn og vin?» vanmegtast som gjenomstungne på gatorne i byen då dei andast ved modersbarm.
13 Unsa man ang akong ikasulti kanimo, anak nga babaye sa Jerusalem? Unsa man ang akong ikatandi kanimo aron makahupay kanimo, ulay nga anak nga babaye sa Zion? Ang imong pagkalumpag daw sama kalapad sa dagat. Kinsa man ang makaayo kanimo?
Kva skal eg vitna for deg, kva skal eg likna deg attåt, du Jerusalems dotter? kva likning skal eg finna fram åt deg til å trøysta deg med, du møy, Sions dotter? For stor som eit hav er din skade, kven kann lækja deg?
14 Malimbongon ug binuang ang mga panan-awon nga nakita sa imong mga propeta alang kanimo. Wala nila gipadayag kanimo ang imong mga kasal-anan aron ipasig-uli ang imong bahandi, apan nagtudlo hinuon sila ug mga panlimbong ug mga pangtintal alang kanimo.
Dine profetar såg deg syner med fåfengd og dårskap; dei hev ikkje synt deg di misgjerning, so dine fangar kunde koma attende, men dei såg deg syner, fulle med fåfengd og forføringar.
15 Kadtong tanan nga milabay sa dalan namakpak sa ilang mga kamot diha kanimo. Nagpanlingo sila sa ilang mga ulo batok sa anak nga babaye sa Jerusalem ug nag-ingon, “Mao ba kini ang siyudad nga ilang gitawag, 'Ang Kahingpit sa Pagkamaanyag,' 'Ang Kalipay sa Tibuok Kalibotan?'”
Dei slær henderne i hop yver deg, alle som gjeng vegen framum. Dei blistrar og rister på hovudet yver Jerusalems dotter: «Er dette byen som dei kalla «den storfagre», «ei frygd for all jordi»?»
16 Ang tanan nimong mga kaaway nagbuka sa ilang mga baba aron sa pagbiay-biay kanimo. Nanaghoy ug nagpangagot sila sa ilang mga ngipon; nga nag-ingon, “Gilamoy na namo siya! Mao na gayod kini ang adlaw nga among gipaabot! Nakaplagan na namo kini! Nakita na namo kini!”
Dei spilar upp i mot deg sitt gap alle dine fiendar, blistrar og bit i hop tenner; dei segjer: «Me hev gløypt henne. Ja, dette er den dagen me stunda på; me fekk då liva og sjå den dagen.»
17 Nabuhat na ni Yahweh kung unsa ang iyang hukom. Natuman na niya ang iyang pulong nga gimantala niya kaniadto. Iyang gilaglag; wala siya mipakita ug kaluoy, kay gitugot man niya nga magmaya ang imong mga kaaway batok kanimo; gidugangan niya ang kusog sa imong mga kaaway.
Herren hev gjort det han hadde tenkt, hev fullført sitt ord, den rådgjerdi han tok alt i forne dagar; han hev rive ned utan nåde, og han let fienden frygda seg yver deg, let dine uvener bera hornet høgt.
18 Naninggit ang ilang mga kasing-kasing ngadto sa Ginoo, “Mga pader sa anak nga babaye sa Zion, patuloa nga daw sama sa suba ang mga luha matag-adlaw ug gabii. Ayaw paundanga ang imong kaugalingon. Ayaw hunonga ang imong paghilak.
Hjarto deira ropar til Herren. Du mur kring Sions dotter, du strigråte dag og natt! Unn deg ikkje kvild! Gjev ikkje din augnestein ro!
19 Tindog ug hilak matag gabii; gikan sa pagsugod sa kagabhion ibubo daw sama sa tubig ang imong kasing-kasing ngadto sa atubangan sa Ginoo. Ibayaw ang imong mga kamot ngadto sa Ginoo alang sa kinabuhi sa imong mga kabataan nga nanghigda sa kaluya uban sa kagutom diha sa kadalanan.”
Statt upp, ropa høgt um natti, når nattevaktene tek til! Renn ut som vatn ditt hjarta framfor Herrens åsyn! Lyft upp til honom dine hender til livsens frelsa for dine born, som vanmegtast av svolt på kvart gatemot!
20 Tan-awa, Yahweh, ug hatagi ug pagtagad kadtong mga tawo nga hilabihan nimong gipaantos. Kinahanglan bang kan-on sa mga kababayin-an ang ilang kaugalingong bunga, ang mga anak nga ilang giatiman? Kinahanglan bang ihawon ang pari ug ang propeta sulod sa balaang puluy-anan sa Ginoo?
Sjå, Herre, og skoda etter! Kven annan for du åt soleis? Skal kvende sitt avkjøme eta, småborn, som på armar dei ber? Skal ein slå i Herrens heilagdom prest og profet i hel?
21 Nagbuy-od sa kadalanan ang mga tigulang ug mga batan-on. Nangamatay ang akong mga ulay ug ang akong kusgan nga mga kalalakin-an pinaagi sa espada. Gipatay nimo sila sa adlaw sa imong kapungot; gipatay mo sila sa bangis nga pamaagi ug wala ka mipakita ug kaluoy.
På jordi i gatorne ligg ung og gamall. Mine møyar og gutar er falne for sverd. Du slo i hel på din vreide-dag, du slagta utan nåde.
22 Imong gipatawag ang tanan kong mga kaaway palibot diha sa adlaw sa hilom nga panagtigom; walay nakaikyas, ug walay nagpabilin nga buhi sa adlaw sa kapungot ni Yahweh. Gitapos sa akong mga kaaway ang tanan nakong giatiman ug gipadako.
Du kalla som på ein høgtidsdag rædslor mot meg alle stader ifrå; og på Herrens vreide-dag fanst det ingen som vart berga og slapp undan. Deim eg hev bore på armar og ale upp, hev min fiende tynt.
