Josue 2

1 Unya si Josue nga anak ni Nun hilom nga nagpadala ug duha ka lalaki gikan sa Sitim ingon nga mga tigpaniid. Miingon siya, “Lakaw, panid-i ang tibuok yuta, ilabina ang Jerico.” Milakaw sila ug miabot sa balay sa babaye nga nagbaligya ug dungog nga ginganlan ug Rahab, ug mipahulay sila didto.

And Joshua the son of Nun sent from Shittim two men to spy secretly, saying, Go view the land, even Jericho. And they went, and came into an harlot’s house, named Rahab, and lodged there.

2 Gibalita kini ngadto sa hari sa Jerico, “Tan-awa, ang mga lalaki sa Israel mianhi dinhi aron sa pagpaniid sa yuta.”

And it was told the king of Jericho, saying, Behold, there came men in here to night of the children of Israel to search out the country.

3 Nagpadala ug pulong ang hari sa Jerico ngadto kang Rahab ug miingon, “Dad-a sa gawas ang mga lalaki nga miabot kanimo nga misulod sa imong balay, kay mianhi sila aron sa pagpaniid sa tibuok yuta.”

And the king of Jericho sent to Rahab, saying, Bring forth the men that have come to thee, who have entered into thy house: for they have come to search out all the country.

4 Apan gidala sa babaye ang duha ka lalaki ug gipatago sila. Ug miingon siya, “Oo, miabot ang mga lalaki dinhi kanako, apan wala ako masayod kung asa sila gikan.

And the woman took the two men, and hid them, and said thus, There came men to me, but I knew not where they were:

5 Mibiya sila sa dihang kilumkilum pa, sa dihang panahon kini sa pagsira sa ganghaan. Wala ako masayod kung asa sila paingon. “Tingalig madakpan pa ninyo sila kung magdali kamo.”

And it came to pass about the time of shutting the gate, when it was dark, that the men went out: where the men went I know not: pursue after them quickly; for ye shall overtake them.

6 Apan gidala niya sila ngadto sa atop ug gitabonan sila ug mga tikog nga iyang gipahimutang ngadto sa atop.

But she had brought them up to the roof of the house, and hid them with the stalks of flax, which she had laid in order upon the roof.

7 Busa gigukod sila sa mga lalaki sa dalan nga nagtultol kanila ngadto sa mabaw nga bahin sa Jordan. Ug ang mga ganghaan gisirado sa diha nga ang naggukod nakagawas na.

And the men pursued them the way to Jordan to the fords: and as soon as they who pursued them had gone out, they shut the gate.

8 Ang mga lalaki wala pa naghigda sa kagabhion, sa dihang miadto siya kanila ngadto sa atop.

And before they had lain down, she came up to them upon the roof;

9 Miingon siya, “Nasayod ako nga gihatag ni Yahweh kaninyo ang yuta ug ang kahadlok diha kaninyo miabot dinhi kanamo. Ang tanan nga mipuyo sa yuta mangatunaw diha kaninyo.

And she said to the men, I know that the LORD hath given you the land, and that your terror hath fallen upon us, and that all the inhabitants of the land faint because of you.

10 Nadunggan namo nga gipamala ni Yahweh ang tubig sa Dagat nga Kabugangan alang kaninyo sa dihang migawas kamo sa Ehipto. Ug nadunggan namo kung unsa ang inyong gibuhat sa duha ka hari sa Amorihanon sa pikas bahin sa Jordan—si Sihon ug si Og—nga inyong gilaglag sa hingpit.

For we have heard how the LORD dried up the water of the Red sea for you, when ye came out of Egypt; and what ye did to the two kings of the Amorites, that were on the other side of Jordan, Sihon and Og, whom ye utterly destroyed.

11 Sa dihang nadunggan namo kini, nangatunaw ang among mga kasingkasing ug wala nay kaisog nga nahibilin sa matag usa—kay si Yahweh nga inyong Dios, siya ang Dios sa kahitas-an sa langit ug sa kinahiladman sa kalibotan.

And as soon as we had heard these things, our hearts did melt, neither did there remain any more courage in any man, because of you: for the LORD your God, he is God in heaven above, and in earth beneath.

12 Unya karon, palihog pagsaad kanako pinaagi sa ngalan ni Yahweh nga, ingon nga nagmanggiluluy-on ako kaninyo, magmanggiluluy-on usab kamo uban sa panimalay sa akong amahan. Hatagi ako ug sigurado nga timaan

Now therefore, I pray you, swear to me by the LORD, since I have showed you kindness, that ye will also show kindness to my father’s house, and give me a true token:

13 nga inyong pagaluwason ang kinabuhi sa akong amahan, inahan, mga igsoon nga lalaki, ug babaye ug ang tanan nila nga mga pamilya, ug pagaluwason ninyo kami gikan sa kamatayon.”

And that ye will save alive my father, and my mother, and my brethren, and my sisters, and all that they have, and deliver our lives from death.

14 Miingon ang mga lalaki kaniya, “Ang among kinabuhi alang kanimo, bisan paman sa kamatayon! Kung dili nimo ipanulti ang among mga buluhaton, unya, sa dihang ihatag na ni Yahweh kining yutaa kanamo magmaluluy-on kami ug magmatinud-anon kanimo.”

And the men answered her, Our life for yours, if ye utter not this our business. And it shall be, when the LORD hath given us the land, that we will deal kindly and truly with thee.

15 Busa gitunton niya sila gawas sa bintana gamit ang pisi. Ang balay nga iyang gipuy-an natukod ngadto sa paril sa siyudad.

Then she let them down by a cord through the window: for her house was upon the town wall, and she dwelt upon the wall.

16 Miingon siya kanila, “Lakaw ngadto sa kabungtoran ug pagtago o basin makaplagan kamo sa nagagukod kaninyo. Pagtago didto sulod sa tulo ka adlaw hangtod nga makabalik na ang naggukod kaninyo. Unya lakaw sa inyong dalan.”

And she said to them, Depart to the mountain, lest the pursuers meet you; and hide yourselves there three days, until the pursuers have returned: and afterward ye may go your way.

17 Ang mga lalaki miingon kaniya, “Dili kami mahiktan sa mga saad sa panumpa nga imong gisaad kanamo, kung dili nimo kini pagabuhaton.

And the men said to her, We will be blameless of this thy oath which thou hast made us swear.

18 Sa dihang makaabot kami ngadto sa yuta, kinahanglan nga ihikot nimo kining pula nga pisi sa bintana diin imo kaming gipanaog, ug magtigom kamo ngadto sa balay ang imong amahan ug inahan, ang imong mga igsoon nga lalaki ug ang tanan nga sakop sa panimalay sa imong amahan.

Behold, when we come into the land, thou shalt bind this line of scarlet thread in the window by which thou didst let us down: and thou shalt bring thy father, and thy mother, and thy brethren, and all thy father’s household, home to thee.

19 Si bisan kinsa nga mogawas sa mga pultahan sa inyong balay ngadto sa kadalanan, ang ilang dugo maana sa ilang kaugalingon nga mga ulo ug dili kami sad-an. Apan kung modapat ang kamot ni bisan kinsa nga kauban kanimo diha sa balay, ang iyang dugo maana sa among ulo.

And it shall be, that whoever shall go out of the doors of thy house into the street, his blood shall be upon his head, and we will be guiltless: and whoever shall be with thee in the house, his blood shall be on our head, if any hand be upon him.

20 Apan kung ipanulti mo ang among mga buluhaton, magawasnon kami gikan sa among saad nga imong gipasaad kanamo.”

And if thou shalt utter this our business, then we will be free of thy oath which thou hast made us to swear.

21 Mitubag si Rahab, “Hinaot nga mahitabo ang inyong gisulti.” Gipalakaw niya sila ug mipahawa sila. Unya gihigot niya ang pula nga pisi ngadto sa bintana.

And she said, According to your words, so be it. And she sent them away, and they departed: and she bound the scarlet line in the window.

22 Mibiya sila ug mitungas sa kabungtoran ug nagpabilin sila didto sulod sa tulo ka adlaw hangtod nga mibalik na ang mga naggukod kanila. Gisusi sa mga naggukod ang tanang bahin sa dalan ug walay nakaplagan.

And they went, and came to the mountain, and abode there three days, until the pursuers had returned: and the pursuers sought them throughout all the way, but found them not.

23 Miuli ang duha ka lalaki ug milatas ug mibalik ngadto kang Josue nga anak nga lalaki ni Nun, ug gisuginlan nila siya mahitungod sa tanan nga mga nahitabo kanila.

So the two men returned, and descended from the mountain, and passed over, and came to Joshua the son of Nun, and told him all things that befell them:

24 Ug miingon sila kang Josue, “Tinuod gayod nga gihatag ni Yahweh kining yutaa kanato. Ang tanan nga nagpuyo sa yuta nagakatunaw tungod kanato.

And they said to Joshua, Truly the LORD hath delivered into our hands all the land; for even all the inhabitants of the country do faint because of us.