Jonas 4
1 Apan kini daw sayop kaayo alang kang Jonas, ug nasuko siya pag-ayo.
But this really upset Jonah, and he became very angry.
2 Busa nag-ampo si Jonas kang Yahweh ug miingon, “Ah, Yahweh, dili ba mao man kini ang akong gisulti sa dihang atua pa ako sa akong kaugalingong nasod? Mao nga ang una kong gihimo misulay ako pag-ikyas padulong sa Tarsis— tungod kay nasayod ako nga ikaw ang Dios nga maluluy-on, adunay kahangawa, dugay masuko, madagayaon sa pagkamatinud-anon, ug dili ka dali nga mopadala ug katalagman.
He prayed to the Lord and told him, “Lord, wasn't this what I said when I was back home? That's why I ran away to Tarshish in the first place! For I knew that you are a gracious and compassionate God, very patient and full of kindhearted love, who relents from sending disaster.
3 Busa karon, Yahweh, nagahangyo ako kanimo, kuhaa ang akong kinabuhi gikan kanako, kay mas maayo pa alang kanako ang mamatay kaysa ang mabuhi.”
So just kill me now, Lord, because I'd prefer to die than to live!”
4 Miingon si Yahweh, “Maayo ba nga masuko ka pag-ayo?”
The Lord responded, “Do you have a good reason to be so angry?”
5 Unya si Jonas migawas sa siyudad ug milingkod sa sidlakang bahin sa siyudad. Didto nagbuhat siya ug kapasilungan ug milingkod sa ilalom niini nga landong aron makita niya kung unsa ang dangatan sa siyudad.
Jonah left the city and sat down to the east of it. There he made himself a shelter so he could sit in the shade and watch what would happen to the city.
6 Nag-andam ang Dios nga si Yahweh ug usa ka tanom ug gipatubo kini alang kang Jonas aron malandongan ang iyang ulo ug mahupay ang iyang kasuko. Nalipay pag-ayo si Jonas tungod sa tanom.
The Lord God had a plant grow up and provide shade over Jonah's head to ease his discomfort. Jonah was very happy with the plant.
7 Apan nag-andam ang Dios ug ulod sa pagsubang sa adlaw pagkasunod buntag. Giatake niini ang tanom ug nalawos ang tanom.
The next day at dawn the Lord had a maggot attack the plant and it withered.
8 Nahitabo kini sa dihang taas na ang adlaw sa sunod nga kabuntagon, nag-andam ang Dios ug init nga hangin gikan sa sidlakan. Usab, ang adlaw miinit pag-ayo sa ulo ni Jonas ug naluya siya. Unya nangandoy si Jonas nga mamatay nalang siya. Miingon siya sa iyang kaugalingon, “Mas maayo pa alang kanako nga mamatay na lang kaysa mabuhi.”
Then as the sun came up the Lord arranged for a scorching east wind to blow, and the sun beat down on Jonah's head so that he became faint and wanted to die. “I'd rather die than live!” he said.
9 Unya ang Dios miingon kang Jonas, “Maayo ba nga masuko ka pag-ayo mahitungod sa tanom?” Ug miingon si Jonas, “Mas maayo nga masuko ko, bisan pa ug mamatay.”
But the Lord asked Jonah, “Do you have a good reason to be so angry about the plant?” “Yes I do!” Jonah replied. “I'm angry enough to die!”
10 Si Yahweh miingon kang Jonas, “Aduna kay kahangawa alang sa tanom, nga dili ikaw ang naghago, ni imong gipaturok. Niturok kini sa gabii ug namatay sa pagkagabii.
Then the Lord told Jonah, “You're concerned about a plant which you did nothing about, and you didn't make it grow. It came up overnight and died overnight.
11 Busa alang kanako, kinahanglan ba nga dili ako mahangawa sa Nineve, kadtong bantogang siyudad, nga adunay daghan pa kaysa 120, 000 ka mga tawo nga wala masayod sa kalahian tali sa ilang tuong kamot ug sa ilang walang kamot, ug ang daghang mga mananap usab?”
Shouldn't I be concerned about the great city of Nineveh where one hundred and twenty thousand people live who don't know their right hand from their left, not to mention all the animals?”
