Job 7

1 Wala bay lisod nga buluhaton sa tagsatagsa nga tawo sa yuta? Dili ba ang iyang mga adlaw sama sa mga adlaw sa sinuholang tawo?

[Is there] not an appointed time to man upon earth? [are not] his days also like the days of an hireling?

2 Sama sa ulipon nga nagtinguha gayod sa landong sa kagabhion, sama sa sinuholang tawo nga nagapangita sa iyang suhol—

As a servant earnestly desireth the shadow, and as an hireling looketh for [the reward of] his work:

3 busa naglahutay ako sa mga bulan sa kaalautan; gihatagan ako sa kagabhion nga puno sa kalisdanan.

So am I made to possess months of vanity, and wearisome nights are appointed to me.

4 Sa dihang magahigda na ako, moingon ako sa akong kaugalingon, 'Kanus-a pa ako mobangon ug kanus-a ba matapos ang kagabhion?' Kanunay akong maglimbaglimbag hangtod sa pagkabanagbanag.

When I lie down, I say, When shall I arise, and the night be gone? and I am full of tossings to and fro unto the dawning of the day.

5 Ang akong unod nalukop na sa mga ulod ug sa nagtibugol nga abog; ang mga nuka sa akong panit namurot na, unya namuto ug makaluod.

My flesh is clothed with worms and clods of dust; my skin is broken, and become loathsome.

6 Ang akong mga adlaw mas labing paspas kay sa lansadera sa maghahabol; milabay kini nga walay paglaom.

My days are swifter than a weaver’s shuttle, and are spent without hope.

7 O Dios, hinumdomi ang akong kinabuhi nga usa lamang ka gininhawa; ang akong mga mata dili na makakita sa maayo.

O remember that my life [is] wind: mine eye shall no more see good.

8 Ang mata sa Dios nga nagatan-aw kanako, dili na makakita kanako; ang mata sa Dios ilantaw kanako, apan mawala na ako.

The eye of him that hath seen me shall see me no [more: ] thine eyes [are] upon me, and I [am] not.

9 Sama sa panganod nga mahurot ug mahanaw, mao usab kaninyo nga mokanaog sa Seol dili na gayod mobalik sa ibabaw. (Sheol h7585)

[As] the cloud is consumed and vanisheth away: so he that goeth down to the grave shall come up no [more]. (Sheol h7585)

10 Dili na gayod siya mobalik sa iyang pinuy-anan; ni makaila pa kaniya sa iyang dapit.

He shall return no more to his house, neither shall his place know him any more.

11 Busa dili ako mopugong sa akong baba; mosulti ako sa kaguol sa akong espiritu; mag-agulo ako sa kapait sa akong kalag.

Therefore I will not refrain my mouth; I will speak in the anguish of my spirit; I will complain in the bitterness of my soul.

12 Dagat ba ako o usa ka mabangis nga mananap sa dagat nga magbutang ka man ug usa ka magbalantay alang kanako?

[Am] I a sea, or a whale, that thou settest a watch over me?

13 Sa dihang moingon ako, 'Ang akong higdaanan molipay kanako, ug ang akong banig mohupay sa akong inagulo,'

When I say, My bed shall comfort me, my couch shall ease my complaint;

14 unya gihadlok mo ako sa mga damgo ug gilisang ako pinaagi sa mga panan-awon,

Then thou scarest me with dreams, and terrifiest me through visions:

15 aron nga palabihon pa nako ang malumsan ug mamatay kay sa pagtipig niining akong kabukogan.

So that my soul chooseth strangling, [and] death rather than my life.

16 Giluod ako sa akong kinabuhi; dili na ako buot pa nga mabuhi sa kanunay; pasagdi ako nga mag-inusara kay kawang na man ang akong mga adlaw.

I loathe [it; ] I would not live alway: let me alone; for my days [are] vanity.

17 Unsa ba ang tawo nga gitagad mo man siya, nga gihunahuna mo man gayod siya,

What [is] man, that thou shouldest magnify him? and that thou shouldest set thine heart upon him?

18 nga gibantayan mo man siya matag buntag ug gisulayan sa matag gutlo?

And [that] thou shouldest visit him every morning, [and] try him every moment?

19 Hangtod kanus-a ka pa ba mohunong sa pagsud-ong kanako, nga pasagdan mo akong mag-inusara hangtod nga matulon ko ang akong kaugalingong laway?

How long wilt thou not depart from me, nor let me alone till I swallow down my spittle?

20 Bisan kung nakasala ako, unsa man ang mabuhat niini alang kanimo, ikaw nga magbalantay sa katawhan? Nganong ako man ang imong gipunting, aron ba nga mahimo akong palas-onon alang kanimo?

I have sinned; what shall I do unto thee, O thou preserver of men? why hast thou set me as a mark against thee, so that I am a burden to myself?

21 Nganong dili mo man ako pasayloon ang akong kalapasan, ug kuhaon ang akong kasaypanan? Kay karon naghigda ako sa abog; magapangita ka pag-ayo kanako, apan mawala na ako.”

And why dost thou not pardon my transgression, and take away mine iniquity? for now shall I sleep in the dust; and thou shalt seek me in the morning, but I [shall] not [be].