Job 7
1 Wala bay lisod nga buluhaton sa tagsatagsa nga tawo sa yuta? Dili ba ang iyang mga adlaw sama sa mga adlaw sa sinuholang tawo?
人生在世，豈不像服兵役﹖人的歲月，豈不像傭工的時日﹖
2 Sama sa ulipon nga nagtinguha gayod sa landong sa kagabhion, sama sa sinuholang tawo nga nagapangita sa iyang suhol—
有如奴工切望陰涼，傭工期待工資：
3 busa naglahutay ako sa mga bulan sa kaalautan; gihatagan ako sa kagabhion nga puno sa kalisdanan.
這樣，我也只有承受失意的歲月，為我注定的苦痛長夜。
4 Sa dihang magahigda na ako, moingon ako sa akong kaugalingon, 'Kanus-a pa ako mobangon ug kanus-a ba matapos ang kagabhion?' Kanunay akong maglimbaglimbag hangtod sa pagkabanagbanag.
我臥下時說：「幾時天亮﹖」我起來時又說：「黑夜何時到﹖」我整夜輾轉反側，直到天亮。
5 Ang akong unod nalukop na sa mga ulod ug sa nagtibugol nga abog; ang mga nuka sa akong panit namurot na, unya namuto ug makaluod.
我的肉身以蛆蟲與泥皮為衣，我的皮膚破裂流膿。
6 Ang akong mga adlaw mas labing paspas kay sa lansadera sa maghahabol; milabay kini nga walay paglaom.
我的日月速於織梭，也因無希望而中斷。
7 O Dios, hinumdomi ang akong kinabuhi nga usa lamang ka gininhawa; ang akong mga mata dili na makakita sa maayo.
請你記住：我的生命無非像一口氣，我的眼再也見不到幸福。
8 Ang mata sa Dios nga nagatan-aw kanako, dili na makakita kanako; ang mata sa Dios ilantaw kanako, apan mawala na ako.
注目於我的，再也見不到我；你的眼看我時、我已不在了。
9 Sama sa panganod nga mahurot ug mahanaw, mao usab kaninyo nga mokanaog sa Seol dili na gayod mobalik sa ibabaw. (Sheol h7585)
他去了，好像雲消霧散；下到陰府的，再也不得上來， (Sheol h7585)
10 Dili na gayod siya mobalik sa iyang pinuy-anan; ni makaila pa kaniya sa iyang dapit.
不再回家，本鄉也不認識他。
11 Busa dili ako mopugong sa akong baba; mosulti ako sa kaguol sa akong espiritu; mag-agulo ako sa kapait sa akong kalag.
為此，我不能再閉口不言，我要吐露我心靈的憂愁，陳述我靈魂的苦楚。
12 Dagat ba ako o usa ka mabangis nga mananap sa dagat nga magbutang ka man ug usa ka magbalantay alang kanako?
我豈是海洋或海怪﹖你竟派遣警衛把守我。
13 Sa dihang moingon ako, 'Ang akong higdaanan molipay kanako, ug ang akong banig mohupay sa akong inagulo,'
我若想：「我的床榻會寬慰我，我的臥舖會減輕我的痛苦。」
14 unya gihadlok mo ako sa mga damgo ug gilisang ako pinaagi sa mga panan-awon,
你就以噩夢擾亂我，以異像驚嚇我。
15 aron nga palabihon pa nako ang malumsan ug mamatay kay sa pagtipig niining akong kabukogan.
我的心靈寧願窒息，寧死不願受此苦痛。
16 Giluod ako sa akong kinabuhi; dili na ako buot pa nga mabuhi sa kanunay; pasagdi ako nga mag-inusara kay kawang na man ang akong mga adlaw.
我已筋疲力盡，活不下去。任憑我去罷! 因為我的日月僅是一口氣。
17 Unsa ba ang tawo nga gitagad mo man siya, nga gihunahuna mo man gayod siya,
人算什麼，你竟如此顯揚他，將他置諸心頭，
18 nga gibantayan mo man siya matag buntag ug gisulayan sa matag gutlo?
天天早晨看護他，時刻不斷考察他﹖
19 Hangtod kanus-a ka pa ba mohunong sa pagsud-ong kanako, nga pasagdan mo akong mag-inusara hangtod nga matulon ko ang akong kaugalingong laway?
你到何時纔不注視我，而讓我輕鬆咽一下唾沫﹖
20 Bisan kung nakasala ako, unsa man ang mabuhat niini alang kanimo, ikaw nga magbalantay sa katawhan? Nganong ako man ang imong gipunting, aron ba nga mahimo akong palas-onon alang kanimo?
監察人者啊! 我犯罪與你何干﹖為何叫我當你的箭靶，使我成為你的重擔﹖
21 Nganong dili mo man ako pasayloon ang akong kalapasan, ug kuhaon ang akong kasaypanan? Kay karon naghigda ako sa abog; magapangita ka pag-ayo kanako, apan mawala na ako.”
為何你不肯容忍我的過錯，寬赦我的罪惡﹖不久我將臥在塵土中，任你尋找我，我已不在了。
