Job 6
1 Unya mitubag si Job ug miingon,
Job prit la parole et dit:
2 “Kung matimbang pa lamang unta ang akong pag-agulo; kung ang tanan kong kagul-anan mapahimutang pa sa timbangan!
Oh! S’il était possible de peser ma douleur, Et si toutes mes calamités étaient sur la balance,
3 Kay karon mas bug-at pa kini kay sa balas sa kadagatan. Mao kana ang hinungdan nga sakit ang akong mga pulong.
Elles seraient plus pesantes que le sable de la mer; Voilà pourquoi mes paroles vont jusqu’à la folie!
4 Kay ang pana sa Makagagahom mitaop man kanako, miinom sa hilo ang akong espiritu; ang kalisang sa Dios naglaray sa pagpakigbatok kanako.
Car les flèches du Tout-Puissant m’ont percé, Et mon âme en suce le venin; Les terreurs de Dieu se rangent en bataille contre moi.
5 Magabahihi ba sa kaguol ang ihalas nga asno kung siya aduna pay sagbot? O magaunga ba ang baka kung siya may kumpay?
L’âne sauvage crie-t-il auprès de l’herbe tendre? Le bœuf mugit-il auprès de son fourrage?
6 Makaon ba ang walay lami nga pagkaon kung walay asin? O aduna bay lami ang puti sa itlog?
Peut-on manger ce qui est fade et sans sel? Y a-t-il de la saveur dans le blanc d’un œuf?
7 Nagdumili ako sa paghikap niini; sama sila sa kalan-on nga luod alang kanako.
Ce que je voudrais ne pas toucher, C’est là ma nourriture, si dégoûtante soit-elle!
8 O, maangkon ko unta ang akong gipangayo; O, nga tumanon unta sa Dios ang butang nga akong gipangandoy:
Puisse mon vœu s’accomplir, Et Dieu veuille réaliser mon espérance!
9 nga makapahimuot unta kini sa Dios ang pagdugmok kanako, nga buhian unta niya ang iyang kamot ug putlon ako niining kinabuhia!
Qu’il plaise à Dieu de m’écraser, Qu’il étende sa main et qu’il m’achève!
10 Nga mao na unta kini ang akong ganti—bisan paman kung maglipay ako sa kasakit nga dili mawala: nga wala ko ilimod ang mga pulong sa Balaang Pinili.
Il me restera du moins une consolation, Une joie dans les maux dont il m’accable: Jamais je n’ai transgressé les ordres du Saint.
11 Unsa ba ang akong kusog, nga ako magapaabot man? Unsa ba ang akong kataposan, nga ako magpakabuhi pa man?
Pourquoi espérer quand je n’ai plus de force? Pourquoi attendre quand ma fin est certaine?
12 Ang kusog ba sa mga bato ang akong kusog? O binuhat ba sa tumbaga ang akong unod?
Ma force est-elle une force de pierre? Mon corps est-il d’airain?
13 Dili ba tinuod man kini nga wala akoy ikatabang sa akong kaugalingon, ug ang kaalam gipapahawa na kanako?
Ne suis-je pas sans ressource, Et le salut n’est-il pas loin de moi?
14 Ngadto sa tawo nga hapit nang maluya, ang pagkamatinud-anon kinahanglan ipakita sa iyang higala; bisan paman kaniya nga mibiya sa kahadlok sa Makagagahom.
Celui qui souffre a droit à la compassion de son ami, Même quand il abandonnerait la crainte du Tout-Puissant.
15 Apan ang akong kaigsoonan nagluib kanako ingon nga ugang sapa, sama sa tubig sa kasapaan nga molabay lamang kadali,
Mes frères sont perfides comme un torrent, Comme le lit des torrents qui disparaissent.
16 nga miitom tungod sa yelo nga mitabon kanila, ug tungod sa niyebe nga nagtago niini.
Les glaçons en troublent le cours, La neige s’y précipite;
17 Sa pagkatunaw niini, mangawala sila; sa dihang ting-init, mangatunaw sila sa ilang dapit.
Viennent les chaleurs, et ils tarissent, Les feux du soleil, et leur lit demeure à sec.
18 Ang mga magbabaklay nga nanglakaw sa ilang dalan misimang alang sa tubig; nangasaag sila didto sa mamingaw nga yuta ug unya nangalaglag.
Les caravanes se détournent de leur chemin, S’enfoncent dans le désert, et périssent.
19 Ang mga magbabaklay nga gikan sa Tema mingtan-aw didto, samtang ang kapundokan sa Seba naglaom kanila.
Les caravanes de Théma fixent le regard, Les voyageurs de Séba sont pleins d’espoir;
20 Nasubo sila tungod kay naglaom sila nga makakita ug tubig. Miadto sila didto, apan nalimbongan sila.
Ils sont honteux d’avoir eu confiance, Ils restent confondus quand ils arrivent.
21 Kay karon kamong mga higala wala nay pulos alang kanako; nakakita kamo sa akong makalilisang nga kahimtang ug nangahadlok.
Ainsi, vous êtes comme si vous n’existiez pas; Vous voyez mon angoisse, et vous en avez horreur!
22 Nag-ingon ba ako kaninyo, 'Hatagi ako ug usa ka butang?' O, 'Hatagi ako ug gasa gikan sa inyong bahandi?'
Vous ai-je dit: Donnez-moi quelque chose, Faites en ma faveur des présents avec vos biens,
23 O, 'Luwasa ako gikan sa kamot sa akong mga kaaway?' O, 'Bawia ako gikan sa kamot sa mga nagdaogdaog kanako?'
Délivrez-moi de la main de l’ennemi, Rachetez-moi de la main des méchants?
24 Tudloi ako, ug pagagunitan ko ang akong kalinaw; pasabta ako kung asa ako nasayop.
Instruisez-moi, et je me tairai; Faites-moi comprendre en quoi j’ai péché.
25 Pagkasakit gayod sa matuod nga mga pulong! Apan ang inyong pagbadlong, unsay gibadlong niana kanako?
Que les paroles vraies sont persuasives! Mais que prouvent vos remontrances?
26 Naglaraw ba kamo nga dili tagdon ang akong mga pulong, ang pagtagad sama sa hangin sa mga pulong sa tawong nawad-an ug paglaom?
Voulez-vous donc blâmer ce que j’ai dit, Et ne voir que du vent dans les discours d’un désespéré?
27 Tinuod, giripahan ninyo ang mga batang ilo, ug mibaligya sa inyong mga higala sama sa nagpatigayon.
Vous accablez un orphelin, Vous persécutez votre ami.
28 Busa karon, tan-awa intawon ako, kay sigurado gayod nga dili ako mamakak diha sa inyong atubangan.
Regardez-moi, je vous prie! Vous mentirais-je en face?
29 Hunong na, nagpakiluoy ako kaninyo; wad-a ang inyong pagkadili-makatarunganon; Sa pagkatinuod, hunonga na, kay ang akong tinguha matarong.
Revenez, ne soyez pas injustes; Revenez, et reconnaissez mon innocence.
30 Aduna bay daotan sa akong dila? Dili ba ang akong baba makaila man sa malaw-ay nga mga butang?
Y a-t-il de l’iniquité sur ma langue, Et ma bouche ne discerne-t-elle pas le mal?
