Job 5
1 Pagtawag karon; aduna bay motubag kanimo? Kinsa man sa mga balaan ang imong kaadtoan?
Pray, call, is there any to answer thee? And unto which of the holy ones dost thou turn?
2 Kay ang kasuko mopatay sa tawong buangbuang; ang kasina molaglag sa tawong pahong.
For provocation slayeth the perverse, And envy putteth to death the simple,
3 Nakita ko ang tawong buangbuang nga nakagamot na, apan gitunglo ko dayon ang iyang puluy-anan.
I — I have seen the perverse taking root, And I mark his habitation straightway,
4 Layo sa kaluwasan ang iyang kaanakan; nangadugmok sila diha sa ganghaan sa siyudad. Walay bisan usa ang magaluwas kanila—
Far are his sons from safety, And they are bruised in the gate, And there is no deliverer.
5 kadtong alanihon gipangaon sa uban nga gipanggutom, bisan sa katunokan pagakuhaon kini sa katawhan; kadtong katigayonan gihurot sa katawhan nga giuhaw niini.
Whose harvest the hungry doth eat, And even from the thorns taketh it, And the designing swallowed their wealth.
6 Kay ang kalisdanan dili motubo gikan sa yuta; ni ang kasamok moturok sa yuta;
For sorrow cometh not forth from the dust, Nor from the ground springeth up misery.
7 Apan ang tawo mao ang naghimo sa iyang kaugalingong kalisdanan, sama sa agipo nga milupad paitaas.
For man to misery is born, And the sparks go high to fly.
8 Apan alang kanako, mobalik ako sa Dios; didto kaniya itugyan ko ang akong mga tuyo—
Yet I — I inquire for God, And for God I give my word,
9 kaniya nga nagbuhat sa dagko ug dili matukib nga mga butang, kahibulongang mga butang nga dili maihap.
Doing great things, and there is no searching. Wonderful, till there is no numbering.
10 Naghatag siya ug ulan sa yuta, ug nagpadalag tubig sa kaumahan.
Who is giving rain on the face of the land, And is sending waters on the out-places.
11 Gibuhat niya kini aron ipahimutang sa hataas kadtong anaa sa ubos; aron igabayaw sa kaluwasan kadtong nagbangotan sa abo.
To set the low on a high place, And the mourners have been high [in] safety.
12 Gisumpo niya ang mga laraw sa malimbongong mga tawo, aron nga ang ilang mga kamot dili makahimo sa ilang bulohaton.
Making void thoughts of the subtile, And their hands do not execute wisdom.
13 Gilit-ag niya ang malimbongong mga tawo sa ilang kaugalingong pagkamalimbongon; ang mga laraw sa mga tawong hanas mapakyas sa dili madugay.
Capturing the wise in their subtilty, And the counsel of wrestling ones was hastened,
14 Masagubang nila ang kangitngit panahon sa adlaw, ug masukarap sa kaudtohon ingon nga kini gabii.
By day they meet darkness, And as night — they grope at noon.
15 Apan iyang giluwas ang kabos nga tawo gikan sa espada sa ilang mga baba ug ang nanginahanglan nga mga tawo gikan sa kamot sa gamhanang mga tawo.
And He saveth the wasted from their mouth, And from a strong hand the needy,
16 Busa may paglaom ang kabos nga tawo, ug ang dili makataronganon magatak-om sa iyang baba.
And there is hope to the poor, And perverseness hath shut her mouth.
17 Tan-awa, pagkamalipayon sa tawo nga pagabadlongon sa Dios; busa, ayaw pagbiaybiay sa mga kastigo sa Makagagahom.
Lo, the happiness of mortal man, God doth reprove him: And the chastisement of the Mighty despise not,
18 Kay siya ang magasamad ug unya pagabugkosan; siya magasakit ug unya ang iyang mga kamot magaayo.
For He doth pain, and He bindeth up, He smiteth, and His hands heal.
19 Siya ang magaluwas kanimo sa unom ka kasamok; bisan paman, sa pito ka kasamok, ang daotan dili makadapat kanimo.
In six distresses He delivereth thee, And in seven evil striketh not on thee.
20 Sa tinggutom magaluwas siya kanimo gikan sa kamatayon; ug sa gubat gikan sa mga kamot niadtong migamit sa espada.
In famine He hath redeemed thee from death, And in battle from the hands of the sword.
21 Pagatagoan ka gikan sa hampak sa dila; ug dili ka mahadlok sa kalaglagan nga modangat.
When the tongue scourgeth thou art hid, And thou art not afraid of destruction, When it cometh.
22 Pagakataw-an mo ang paglaglag ug tinggutom, ug dili ka mahadlok sa mga ihalas nga mga mananap.
At destruction and at hunger thou mockest, And of the beast of the earth, Thou art not afraid.
23 Kay aduna kay kasabotan uban sa mga bato sa imong kapatagan; aduna kay kalinaw kauban ang ihalas nga mga mananap.
(For with sons of the field [is] thy covenant, And the beast of the field Hath been at peace with thee.)
24 Masayod ka nga ang imong tolda anaa sa luwas; moduaw ka sa imong kahayopan ug walay nawala niini.
And thou hast known that thy tent [is] peace, And inspected thy habitation, and errest not,
25 Masayod ka usab nga ang imong kaliwat modaghan, nga ang imong mga kaliwatan mahisama sa sagbot sa yuta.
And hast known that numerous [is] Thy seed, And thine offspring as the herb of the earth;
26 Moadto ka sa imong lubnganan sa hingkod nga panuigon, sama sa usa ka tapok sa mga binugkosang trigo nga gidala didto sa giokanan.
Thou comest in full age unto the grave, As the going up of a stalk in its season.
27 Tan-awa, gisusi ta kining butanga; sama kini niini; patalinghugi kini, ug sayri alang sa imong kaugalingon.”
Lo, this — we searched it out — it [is] right, hearken; And thou, know for thyself!
