Job 4
1 Unya mitubag si Eliphaz nga Temanitanhon ug miingon,
Then Eliphaz the Temanite answered and said,
2 Kung adunay mosulay sa pagpakigsulti kanimo, maguol ka ba? Apan si kinsa man ang makapugong kaniya sa pagsulti?
If we assay to commune with thee, wilt thou be grieved? but who can withhold himself from speaking?
3 Tan-awa, daghan ang imong natudloan; gilig-on mo ang huyang nga mga kamot.
Behold, thou hast instructed many, and thou hast strengthened the weak hands.
4 Ang imong mga pulong nagaagak niadtong nagakatumba, gibaskog mo ang mahuyang nga mga tuhod.
Thy words have upholden him that was falling, and thou hast strengthened the feeble knees.
5 Apan karon ang kasakitan midangat kanimo, ug naluya ka; mitandog kini kanimo, ug nasamok ka.
But now it is come upon thee, and thou faintest; it toucheth thee, and thou art troubled.
6 Dili ba ang imong kahadlok sa Dios mao ang imong gisandigan? Dili ba ang pagkamatul-id sa imong mga dalan mao ang imong gilaoman?
Is not this thy fear, thy confidence, thy hope, and the uprightness of thy ways?
7 Hunahunaa kini, nagpakiluoy ako kanimo: kinsa ba ang nawagtang nga walay sala? O kanus-a ba gilaglag ang matarong nga tawo?
Remember, I pray thee, who ever perished, being innocent? or where were the righteous cut off?
8 Sumala sa akong namatikdan, kadtong magdaro ug kasaypanan ug magpugas sa kasamok susama usab ang anihon.
Even as I have seen, they that plow iniquity, and sow wickedness, reap the same.
9 Pinaagi sa gininhawa sa Dios nalaglag sila; pinaagi sa pag-ulbo sa iyang kasuko nangaut-ut sila.
By the blast of God they perish, and by the breath of his nostrils are they consumed.
10 Ang pagngulob sa liyon, ang tingog sa mabangis nga liyon, ang bangkil sa mga gagmay nga liyon— nangapudpod.
The roaring of the lion, and the voice of the fierce lion, and the teeth of the young lions, are broken.
11 Ang tigulang nga liyon mamatay sa kakulangon sa tukbonon; ang mga anak sa baye nga liyon nagkatibulaag bisan asa.
The old lion perisheth for lack of prey, and the stout lion’s whelps are scattered abroad.
12 Karon ang usa ka butang gisugilon kanako sa tago ug ang akong igdulongog nakadawat sa hunghong mahitungod niini.
Now a thing was secretly brought to me, and mine ear received a little thereof.
13 Unya miabot ang mga panumdoman gikan sa mga panan-awon sa kagabhion, sa dihang nahinanok ang katawhan.
In thoughts from the visions of the night, when deep sleep falleth on men,
14 Panahon kadto sa kagabhion sa dihang midangat kanako ang kakulba ug pagpangurog ug nakapauyog sa tanan kong kabukogan.
Fear came upon me, and trembling, which made all my bones to shake.
15 Unya ang espiritu milabay sa akong atubangan ug nanindog ang balahibo sa akong kalawasan.
Then a spirit passed before my face; the hair of my flesh stood up:
16 Nagpabilin nga mibarog ang espiritu, apan wala ako makakita sa panagway niini. Dihay anino nga anaa sa akong mga mata; adunay kahilom, ug nadungog ko ang tingog nga miingon,
It stood still, but I could not discern the form thereof: an image was before mine eyes, there was silence, and I heard a voice, saying,
17 “Molabaw ba ang pagkamatarong sa usa ka tawo kay sa Dios? Molabaw ba ang pagkaputli sa usa ka tawo kay sa iyang Magbubuhat?
Shall mortal man be more just than God? shall a man be more pure than his maker?
18 Tan-awa, kung wala pa mosalig ang Dios sa iyang mga sulugoon; kung namasangil siya sa iyang mga anghel sa kahungog,
Behold, he put no trust in his servants; and his angels he charged with folly:
19 unsa nalang kaha katinuod kini alang niadtong nagpuyo sa mga balay nga lapok, kansang patukoranan anaa sa abog, nga nadugmok lang dayon una pa sa mga anay?
How much less in them that dwell in houses of clay, whose foundation is in the dust, which are crushed before the moth?
20 Taliwala sa kabuntagon ug sa kagabhion gilaglag sila; mangawagtang sila sa walay kataposan nga walay makabantay kanila.
They are destroyed from morning to evening: they perish for ever without any regarding it.
21 Dili ba ang hikot sa ilang tolda pang-ibton diha kanila? Mangamatay sila; mangamatay sila nga walay kaalam.
Doth not their excellency which is in them go away? they die, even without wisdom.
