Job 4
1 Unya mitubag si Eliphaz nga Temanitanhon ug miingon,
Then Eliphaz the Temanite answered,
2 Kung adunay mosulay sa pagpakigsulti kanimo, maguol ka ba? Apan si kinsa man ang makapugong kaniya sa pagsulti?
“If someone ventures to talk with you, will you be grieved? But who can withhold himself from speaking?
3 Tan-awa, daghan ang imong natudloan; gilig-on mo ang huyang nga mga kamot.
Behold, you have instructed many, you have strengthened the weak hands.
4 Ang imong mga pulong nagaagak niadtong nagakatumba, gibaskog mo ang mahuyang nga mga tuhod.
Your words have supported him who was falling, you have made the feeble knees firm.
5 Apan karon ang kasakitan midangat kanimo, ug naluya ka; mitandog kini kanimo, ug nasamok ka.
But now it has come to you, and you faint. It touches you, and you are troubled.
6 Dili ba ang imong kahadlok sa Dios mao ang imong gisandigan? Dili ba ang pagkamatul-id sa imong mga dalan mao ang imong gilaoman?
Is not your piety your confidence? Is not the integrity of your ways your hope?
7 Hunahunaa kini, nagpakiluoy ako kanimo: kinsa ba ang nawagtang nga walay sala? O kanus-a ba gilaglag ang matarong nga tawo?
“Remember, now, who ever perished, being innocent? Or where were the upright cut off?
8 Sumala sa akong namatikdan, kadtong magdaro ug kasaypanan ug magpugas sa kasamok susama usab ang anihon.
According to what I have seen, those who plow iniquity and sow trouble, reap the same.
9 Pinaagi sa gininhawa sa Dios nalaglag sila; pinaagi sa pag-ulbo sa iyang kasuko nangaut-ut sila.
By the breath of God they perish. By the blast of his anger are they consumed.
10 Ang pagngulob sa liyon, ang tingog sa mabangis nga liyon, ang bangkil sa mga gagmay nga liyon— nangapudpod.
The roaring of the lion, and the voice of the fierce lion, the teeth of the young lions, are broken.
11 Ang tigulang nga liyon mamatay sa kakulangon sa tukbonon; ang mga anak sa baye nga liyon nagkatibulaag bisan asa.
The old lion perishes for lack of prey. The cubs of the lioness are scattered abroad.
12 Karon ang usa ka butang gisugilon kanako sa tago ug ang akong igdulongog nakadawat sa hunghong mahitungod niini.
“Now a thing was secretly brought to me. My ear received a whisper of it.
13 Unya miabot ang mga panumdoman gikan sa mga panan-awon sa kagabhion, sa dihang nahinanok ang katawhan.
In thoughts from the visions of the night, when deep sleep falls on men,
14 Panahon kadto sa kagabhion sa dihang midangat kanako ang kakulba ug pagpangurog ug nakapauyog sa tanan kong kabukogan.
fear came on me, and trembling, which made all my bones shake.
15 Unya ang espiritu milabay sa akong atubangan ug nanindog ang balahibo sa akong kalawasan.
Then a spirit passed before my face. The hair of my flesh stood up.
16 Nagpabilin nga mibarog ang espiritu, apan wala ako makakita sa panagway niini. Dihay anino nga anaa sa akong mga mata; adunay kahilom, ug nadungog ko ang tingog nga miingon,
It stood still, but I could not discern its appearance. A form was before my eyes. Silence, then I heard a voice, saying,
17 “Molabaw ba ang pagkamatarong sa usa ka tawo kay sa Dios? Molabaw ba ang pagkaputli sa usa ka tawo kay sa iyang Magbubuhat?
‘Shall mortal man be more just than God? Shall a man be more pure than his Maker?
18 Tan-awa, kung wala pa mosalig ang Dios sa iyang mga sulugoon; kung namasangil siya sa iyang mga anghel sa kahungog,
Behold, he puts no trust in his servants. He charges his angels with error.
19 unsa nalang kaha katinuod kini alang niadtong nagpuyo sa mga balay nga lapok, kansang patukoranan anaa sa abog, nga nadugmok lang dayon una pa sa mga anay?
How much more those who dwell in houses of clay, whose foundation is in the dust, who are crushed before the moth!
20 Taliwala sa kabuntagon ug sa kagabhion gilaglag sila; mangawagtang sila sa walay kataposan nga walay makabantay kanila.
Between morning and evening they are destroyed. They perish forever without any regarding it.
21 Dili ba ang hikot sa ilang tolda pang-ibton diha kanila? Mangamatay sila; mangamatay sila nga walay kaalam.
Is not their tent cord plucked up within them? They die, and that without wisdom.’
