Job 39
1 Nasayod ka ba kung kanus-a manganak sa ilang mga nati ang mga ilahas nga kanding sa kabukiran? Nakakita ka ba sa dihang ang mga binaw nakabaton sa ilang mga nati?
Sais-tu quand les chèvres sauvages font leurs petits? Observes-tu les biches quand elles mettent bas?
2 Makaihap ka ba sa mga bulan nga nanamkon sila? Nasayod ka ba sa panahon nga nakabaton sila sa ilang mga nati?
Comptes-tu les mois pendant lesquels elles portent, Et connais-tu l’époque où elles enfantent?
3 Naglubog sila ug gianak ang ilang nati, ug unya natapos na ang kasakit sa ilang pagpanganak.
Elles se courbent, laissent échapper leur progéniture, Et sont délivrées de leurs douleurs.
4 Nahimong kusgan ang ilang mga nati ug mitubo diha sa kaumahan; manggawas sila ug dili na mamalik pag-sab.
Leurs petits prennent de la vigueur et grandissent en plein air, Ils s’éloignent et ne reviennent plus auprès d’elles.
5 Kinsa may nagpalingkawas sa ihalas nga asno? Kinsa man ang nagbadbad sa hikot sa paspas nga asno,
Qui met en liberté l’âne sauvage, Et l’affranchit de tout lien?
6 kansang puloy-anan akong gihimo sa Arabah, iyang balay sa parat nga yuta?
J’ai fait du désert son habitation, De la terre salée sa demeure.
7 Mikatawa siya sa pagtamay sa mga kasaba sa siyudad; wala niya nadunggan ang singgit sa nagmaneho.
Il se rit du tumulte des villes, Il n’entend pas les cris d’un maître.
8 Naglatagaw siya sa kabukiran isip iyang sibsibanan; didto nangita siya sa tanang lunhaw nga tanom aron kaonon.
Il parcourt les montagnes pour trouver sa pâture, Il est à la recherche de tout ce qui est vert.
9 Malipayon bang moalagad kanimo ang ihalas nga torong baka? Magtugot ba siya nga magpabilin sa imong pasongan?
Le buffle veut-il être à ton service? Passe-t-il la nuit vers ta crèche?
10 Pinaagi sa pisi, madumalahan ba nimo ang ihalas nga torong baka aron darohon ang mga tudling? Darohon ba niya ang walog alang kanimo?
L’attaches-tu par une corde pour qu’il trace un sillon? Va-t-il après toi briser les mottes des vallées?
11 Saligan ba nimo siya tungod kay kusgan kaayo siya? Biyaan ba nimo ang imong bulohaton ngadto kaniya?
Te reposes-tu sur lui, parce que sa force est grande? Lui abandonnes-tu le soin de tes travaux?
12 Magsalig ka ba nga dad-on niya ang imong lugas sa balay, aron tigomon ang lugas sa imong giokanan?
Te fies-tu à lui pour la rentrée de ta récolte? Est-ce lui qui doit l’amasser dans ton aire?
13 Magarbohon ang ostrits nga mibukhad sa mga pako, apan tag-as ba ug nalukop ang ilang balahibo sa gugma?
L’aile de l’autruche se déploie joyeuse; On dirait l’aile, le plumage de la cigogne.
14 Kay biyaan niya ang iyang mga itlog diha sa yuta, ug gipainitan niya sila diha sa abog;
Mais l’autruche abandonne ses œufs à la terre, Et les fait chauffer sur la poussière;
15 nalimot siya nga mahimong matamakan sila o nga madugmok sila sa usa ka mapintas nga mananap.
Elle oublie que le pied peut les écraser, Qu’une bête des champs peut les fouler.
16 Dili maayo ang iyang pagtagad sa iyang mga piso nga daw dili kini iya; wala siya nahadlok nga mahimong kawang ang iyang paghago,
Elle est dure envers ses petits comme s’ils n’étaient point à elle; Elle ne s’inquiète pas de l’inutilité de son enfantement.
17 tungod kay gihikawan siya sa Dios sa kaalam ug wala siya gihatagan ug panabot.
Car Dieu lui a refusé la sagesse, Il ne lui a pas donné l’intelligence en partage.
18 Sa dihang paspas siyang modagan, magkatawa siya nga magtamay sa kabayo ug sa nagsakay niini.
Quand elle se lève et prend sa course, Elle se rit du cheval et de son cavalier.
19 Gihatagan mo ba ang kabayo sa iyang kusog? Gibistihan mo ba ang iyang liog sa iyang daw nag-awas nga buhok sa ulo?
Est-ce toi qui donnes la vigueur au cheval, Et qui revêts son cou d’une crinière flottante?
20 Napalukso na ba nimo siya sama sa dulon? Gikahadlokan pag-ayo ang kahalangdon sa iyang pagpangusmo.
Le fais-tu bondir comme la sauterelle? Son fier hennissement répand la terreur.
21 Nagpanikad siya sa tibuok niyang kusog ug nagmalipayon sa iyang kusog; nagdali siya sa pagsugat sa mga hinagiban.
Il creuse le sol et se réjouit de sa force, Il s’élance au-devant des armes;
22 Gitamay niya ang kahadlok ug wala naluya; dili siya motalikod sa espada.
Il se rit de la crainte, il n’a pas peur, Il ne recule pas en face de l’épée.
23 Ang sakoban nag-uyog diha sa iyang kiliran, uban sa nagpangidlap nga bangkaw.
Sur lui retentit le carquois, Brillent la lance et le javelot.
24 Gilamoy niya ang yuta sa kabangis ug hilabihang kasuko; sa tingog sa budyong, dili siya magpabilin ug barog sa usa lamang ka dapit.
Bouillonnant d’ardeur, il dévore la terre, Il ne peut se contenir au bruit de la trompette.
25 Sa tanang higayon nga motingog na ang budyong, moingon siya, 'Aha!' Nasimahoan na niya ang gubat sa layo pa lamang— ang daw dalugdog nga panagsinggit sa mga nagdumala sa kasundalohan ug sa mga singgit panahon sa gubat.
Quand la trompette sonne, il dit: En avant! Et de loin il flaire la bataille, La voix tonnante des chefs et les cris de guerre.
26 Pinaagi ba sa imong kaalam nga habog nga milupad ang banog, nga iyang gibukhad ang iyang mga pako alang sa habagatan?
Est-ce par ton intelligence que l’épervier prend son vol, Et qu’il étend ses ailes vers le midi?
27 Pinaagi ba sa imong mga mando nga ang agila mipataas ug nagbuhat ug salag ngadto sa habog nga dapit?
Est-ce par ton ordre que l’aigle s’élève, Et qu’il place son nid sur les hauteurs?
28 Nagpuyo siya sa mga pangpang ug lig-on nga naghimo sa iyang panimalay sa kinatumyan sa pangpang.
C’est dans les rochers qu’il habite, qu’il a sa demeure, Sur la cime des rochers, sur le sommet des monts.
29 Gikan didto nangita siya sa iyang mga dagitonon; nakita sila sa iyang mga mata gikan sa layo kaayo nga dapit.
De là il épie sa proie, Il plonge au loin les regards.
30 Ang iyang mga piso usab moinom ug dugo; kung diin ang mga patay nga tawo, atua usab siya.”
Ses petits boivent le sang; Et là où sont des cadavres, l’aigle se trouve.
