< Job 39 >
1 Nasayod ka ba kung kanus-a manganak sa ilang mga nati ang mga ilahas nga kanding sa kabukiran? Nakakita ka ba sa dihang ang mga binaw nakabaton sa ilang mga nati?
Hast thou known the time of The bearing of the wild goats of the rock? The bringing forth of hinds thou dost mark!
2 Makaihap ka ba sa mga bulan nga nanamkon sila? Nasayod ka ba sa panahon nga nakabaton sila sa ilang mga nati?
Thou dost number the months they fulfil? And thou hast known the time of their bringing forth!
3 Naglubog sila ug gianak ang ilang nati, ug unya natapos na ang kasakit sa ilang pagpanganak.
They bow down, Their young ones they bring forth safely, Their pangs they cast forth.
4 Nahimong kusgan ang ilang mga nati ug mitubo diha sa kaumahan; manggawas sila ug dili na mamalik pag-sab.
Safe are their young ones, They grow up in the field, they have gone out, And have not returned to them.
5 Kinsa may nagpalingkawas sa ihalas nga asno? Kinsa man ang nagbadbad sa hikot sa paspas nga asno,
Who hath sent forth the wild ass free? Yea, the bands of the wild ass who opened?
6 kansang puloy-anan akong gihimo sa Arabah, iyang balay sa parat nga yuta?
Whose house I have made the wilderness, And his dwellings the barren land,
7 Mikatawa siya sa pagtamay sa mga kasaba sa siyudad; wala niya nadunggan ang singgit sa nagmaneho.
He doth laugh at the multitude of a city, The cries of an exactor he heareth not.
8 Naglatagaw siya sa kabukiran isip iyang sibsibanan; didto nangita siya sa tanang lunhaw nga tanom aron kaonon.
The range of mountains [is] his pasture, And after every green thing he seeketh.
9 Malipayon bang moalagad kanimo ang ihalas nga torong baka? Magtugot ba siya nga magpabilin sa imong pasongan?
Is a Reem willing to serve thee? Doth he lodge by thy crib?
10 Pinaagi sa pisi, madumalahan ba nimo ang ihalas nga torong baka aron darohon ang mga tudling? Darohon ba niya ang walog alang kanimo?
Dost thou bind a Reem in a furrow [with] his thick band? Doth he harrow valleys after thee?
11 Saligan ba nimo siya tungod kay kusgan kaayo siya? Biyaan ba nimo ang imong bulohaton ngadto kaniya?
Dost thou trust in him because great [is] his power? And dost thou leave unto him thy labour?
12 Magsalig ka ba nga dad-on niya ang imong lugas sa balay, aron tigomon ang lugas sa imong giokanan?
Dost thou trust in him That he doth bring back thy seed? And [to] thy threshing-floor doth gather [it]?
13 Magarbohon ang ostrits nga mibukhad sa mga pako, apan tag-as ba ug nalukop ang ilang balahibo sa gugma?
The wing of the rattling ones exulteth, Whether the pinion of the ostrich or hawk.
14 Kay biyaan niya ang iyang mga itlog diha sa yuta, ug gipainitan niya sila diha sa abog;
For she leaveth on the earth her eggs, And on the dust she doth warm them,
15 nalimot siya nga mahimong matamakan sila o nga madugmok sila sa usa ka mapintas nga mananap.
And she forgetteth that a foot may press it, And a beast of the field tread it down.
16 Dili maayo ang iyang pagtagad sa iyang mga piso nga daw dili kini iya; wala siya nahadlok nga mahimong kawang ang iyang paghago,
Her young ones it hath hardened without her, In vain [is] her labour without fear.
17 tungod kay gihikawan siya sa Dios sa kaalam ug wala siya gihatagan ug panabot.
For God hath caused her to forget wisdom, And He hath not given a portion To her in understanding:
18 Sa dihang paspas siyang modagan, magkatawa siya nga magtamay sa kabayo ug sa nagsakay niini.
At the time on high she lifteth herself up, She laugheth at the horse and at his rider.
19 Gihatagan mo ba ang kabayo sa iyang kusog? Gibistihan mo ba ang iyang liog sa iyang daw nag-awas nga buhok sa ulo?
Dost thou give to the horse might? Dost thou clothe his neck [with] a mane?
20 Napalukso na ba nimo siya sama sa dulon? Gikahadlokan pag-ayo ang kahalangdon sa iyang pagpangusmo.
Dost thou cause him to rush as a locust? The majesty of his snorting [is] terrible.
21 Nagpanikad siya sa tibuok niyang kusog ug nagmalipayon sa iyang kusog; nagdali siya sa pagsugat sa mga hinagiban.
They dig in a valley, and he rejoiceth in power, He goeth forth to meet the armour.
22 Gitamay niya ang kahadlok ug wala naluya; dili siya motalikod sa espada.
He laugheth at fear, and is not affrighted, And he turneth not back from the face of the sword.
23 Ang sakoban nag-uyog diha sa iyang kiliran, uban sa nagpangidlap nga bangkaw.
Against him rattle doth quiver, The flame of a spear, and a halbert.
24 Gilamoy niya ang yuta sa kabangis ug hilabihang kasuko; sa tingog sa budyong, dili siya magpabilin ug barog sa usa lamang ka dapit.
With trembling and rage he swalloweth the ground, And remaineth not stedfast Because of the sound of a trumpet.
25 Sa tanang higayon nga motingog na ang budyong, moingon siya, 'Aha!' Nasimahoan na niya ang gubat sa layo pa lamang— ang daw dalugdog nga panagsinggit sa mga nagdumala sa kasundalohan ug sa mga singgit panahon sa gubat.
Among the trumpets he saith, Aha, And from afar he doth smell battle, Roaring of princes and shouting.
26 Pinaagi ba sa imong kaalam nga habog nga milupad ang banog, nga iyang gibukhad ang iyang mga pako alang sa habagatan?
By thine understanding flieth a hawk? Spreadeth he his wings to the south?
27 Pinaagi ba sa imong mga mando nga ang agila mipataas ug nagbuhat ug salag ngadto sa habog nga dapit?
At thy command goeth an eagle up high? Or lifteth he up his nest?
28 Nagpuyo siya sa mga pangpang ug lig-on nga naghimo sa iyang panimalay sa kinatumyan sa pangpang.
A rock he doth inhabit, Yea, he lodgeth on the tooth of a rock, and fortress.
29 Gikan didto nangita siya sa iyang mga dagitonon; nakita sila sa iyang mga mata gikan sa layo kaayo nga dapit.
From thence he hath sought food, To a far off place his eyes look attentively,
30 Ang iyang mga piso usab moinom ug dugo; kung diin ang mga patay nga tawo, atua usab siya.”
And his brood gulp up blood, And where the pierced [are] — there [is] he!