Job 39
1 Nasayod ka ba kung kanus-a manganak sa ilang mga nati ang mga ilahas nga kanding sa kabukiran? Nakakita ka ba sa dihang ang mga binaw nakabaton sa ilang mga nati?
Knowest thou the time when the wild goats of the rock bring forth? or canst thou mark when the hinds do calve?
2 Makaihap ka ba sa mga bulan nga nanamkon sila? Nasayod ka ba sa panahon nga nakabaton sila sa ilang mga nati?
Canst thou number the months that they fulfil? or knowest thou the time when they bring forth?
3 Naglubog sila ug gianak ang ilang nati, ug unya natapos na ang kasakit sa ilang pagpanganak.
They bow themselves, they bring forth their young ones, they cast out their sorrows.
4 Nahimong kusgan ang ilang mga nati ug mitubo diha sa kaumahan; manggawas sila ug dili na mamalik pag-sab.
Their young ones are become strong, they grow strong with grain; they go forth, and return not to them.
5 Kinsa may nagpalingkawas sa ihalas nga asno? Kinsa man ang nagbadbad sa hikot sa paspas nga asno,
Who hath sent out the wild donkey free? or who hath loosed the bands of the wild donkey?
6 kansang puloy-anan akong gihimo sa Arabah, iyang balay sa parat nga yuta?
Whose house I have made the wilderness, and the barren land his dwellings.
7 Mikatawa siya sa pagtamay sa mga kasaba sa siyudad; wala niya nadunggan ang singgit sa nagmaneho.
He scorneth the multitude of the city, neither regardeth he the crying of the driver.
8 Naglatagaw siya sa kabukiran isip iyang sibsibanan; didto nangita siya sa tanang lunhaw nga tanom aron kaonon.
The range of the mountains is his pasture, and he searcheth after every green thing.
9 Malipayon bang moalagad kanimo ang ihalas nga torong baka? Magtugot ba siya nga magpabilin sa imong pasongan?
Will the unicorn be willing to serve thee, or abide by thy crib?
10 Pinaagi sa pisi, madumalahan ba nimo ang ihalas nga torong baka aron darohon ang mga tudling? Darohon ba niya ang walog alang kanimo?
Canst thou bind the unicorn with his band in the furrow? or will he harrow the valleys after thee?
11 Saligan ba nimo siya tungod kay kusgan kaayo siya? Biyaan ba nimo ang imong bulohaton ngadto kaniya?
Wilt thou trust him, because his strength is great? or wilt thou leave thy labour to him?
12 Magsalig ka ba nga dad-on niya ang imong lugas sa balay, aron tigomon ang lugas sa imong giokanan?
Wilt thou believe him, that he will bring home thy seed, and gather it into thy barn?
13 Magarbohon ang ostrits nga mibukhad sa mga pako, apan tag-as ba ug nalukop ang ilang balahibo sa gugma?
Gavest thou the goodly wings to the peacocks? or wings and feathers to the ostrich?
14 Kay biyaan niya ang iyang mga itlog diha sa yuta, ug gipainitan niya sila diha sa abog;
Which leaveth her eggs in the earth, and warmeth them in the dust,
15 nalimot siya nga mahimong matamakan sila o nga madugmok sila sa usa ka mapintas nga mananap.
And forgetteth that the foot may crush them, or that the wild beast may break them.
16 Dili maayo ang iyang pagtagad sa iyang mga piso nga daw dili kini iya; wala siya nahadlok nga mahimong kawang ang iyang paghago,
She is hardened against her young ones, as though they were not hers: her labour is in vain without fear;
17 tungod kay gihikawan siya sa Dios sa kaalam ug wala siya gihatagan ug panabot.
Because God hath withheld wisdom from her, neither hath he imparted to her understanding.
18 Sa dihang paspas siyang modagan, magkatawa siya nga magtamay sa kabayo ug sa nagsakay niini.
When she lifteth herself on high, she scorneth the horse and his rider.
19 Gihatagan mo ba ang kabayo sa iyang kusog? Gibistihan mo ba ang iyang liog sa iyang daw nag-awas nga buhok sa ulo?
Hast thou given the horse strength? hast thou clothed his neck with thunder?
20 Napalukso na ba nimo siya sama sa dulon? Gikahadlokan pag-ayo ang kahalangdon sa iyang pagpangusmo.
Canst thou make him afraid as a grasshopper? the glory of his nostrils is terrible.
21 Nagpanikad siya sa tibuok niyang kusog ug nagmalipayon sa iyang kusog; nagdali siya sa pagsugat sa mga hinagiban.
He paweth in the valley, and rejoiceth in his strength: he goeth on to meet the armed men.
22 Gitamay niya ang kahadlok ug wala naluya; dili siya motalikod sa espada.
He mocketh at fear, and is not dismayed; neither turneth he back from the sword.
23 Ang sakoban nag-uyog diha sa iyang kiliran, uban sa nagpangidlap nga bangkaw.
The quiver rattleth against him, the glittering spear and the shield.
24 Gilamoy niya ang yuta sa kabangis ug hilabihang kasuko; sa tingog sa budyong, dili siya magpabilin ug barog sa usa lamang ka dapit.
He swalloweth the ground with fierceness and rage: neither believeth he that it is the sound of the trumpet.
25 Sa tanang higayon nga motingog na ang budyong, moingon siya, 'Aha!' Nasimahoan na niya ang gubat sa layo pa lamang— ang daw dalugdog nga panagsinggit sa mga nagdumala sa kasundalohan ug sa mga singgit panahon sa gubat.
He saith among the trumpets, Ha, ha; and he smelleth the battle afar off, the thunder of the captains, and the shouting.
26 Pinaagi ba sa imong kaalam nga habog nga milupad ang banog, nga iyang gibukhad ang iyang mga pako alang sa habagatan?
Doth the hawk fly by thy wisdom, and stretch her wings toward the south?
27 Pinaagi ba sa imong mga mando nga ang agila mipataas ug nagbuhat ug salag ngadto sa habog nga dapit?
Doth the eagle mount up at thy command, and make her nest on high?
28 Nagpuyo siya sa mga pangpang ug lig-on nga naghimo sa iyang panimalay sa kinatumyan sa pangpang.
She dwelleth and abideth on the rock, upon the crag of the rock, and the strong place.
29 Gikan didto nangita siya sa iyang mga dagitonon; nakita sila sa iyang mga mata gikan sa layo kaayo nga dapit.
From there she seeketh the prey, and her eyes behold afar off.
30 Ang iyang mga piso usab moinom ug dugo; kung diin ang mga patay nga tawo, atua usab siya.”
Her young ones also suck up blood: and where the slain are, there is she.
