Job 39
1 Nasayod ka ba kung kanus-a manganak sa ilang mga nati ang mga ilahas nga kanding sa kabukiran? Nakakita ka ba sa dihang ang mga binaw nakabaton sa ilang mga nati?
Knowest thou the time when the wild goats of the rock bring forth? Or canst thou observe when the hinds are in labor?
2 Makaihap ka ba sa mga bulan nga nanamkon sila? Nasayod ka ba sa panahon nga nakabaton sila sa ilang mga nati?
Canst thou number the months they fulfill, And know the season when they bring forth?
3 Naglubog sila ug gianak ang ilang nati, ug unya natapos na ang kasakit sa ilang pagpanganak.
They bow themselves; they bring forth their young; They cast forth their pains.
4 Nahimong kusgan ang ilang mga nati ug mitubo diha sa kaumahan; manggawas sila ug dili na mamalik pag-sab.
Their young ones are strong; they grow up in the fields; They go away, and return not to them.
5 Kinsa may nagpalingkawas sa ihalas nga asno? Kinsa man ang nagbadbad sa hikot sa paspas nga asno,
Who hath sent forth the wild ass free? Who hath loosed the bands of the wild ass,
6 kansang puloy-anan akong gihimo sa Arabah, iyang balay sa parat nga yuta?
To whom I have given the wilderness for his house, And the barren land for his dwelling-place?
7 Mikatawa siya sa pagtamay sa mga kasaba sa siyudad; wala niya nadunggan ang singgit sa nagmaneho.
He scorneth the tumult of the city, And heedeth not the shouting of the driver;
8 Naglatagaw siya sa kabukiran isip iyang sibsibanan; didto nangita siya sa tanang lunhaw nga tanom aron kaonon.
The range of the mountains is his pasture; He seeketh after every green thing,
9 Malipayon bang moalagad kanimo ang ihalas nga torong baka? Magtugot ba siya nga magpabilin sa imong pasongan?
Will the wild-ox consent to serve thee? Will he pass the night at thy crib?
10 Pinaagi sa pisi, madumalahan ba nimo ang ihalas nga torong baka aron darohon ang mga tudling? Darohon ba niya ang walog alang kanimo?
Canst thou bind the wild-ox with the harness to the furrow? Or will he harrow the valleys after thee?
11 Saligan ba nimo siya tungod kay kusgan kaayo siya? Biyaan ba nimo ang imong bulohaton ngadto kaniya?
Wilt thou rely upon him because his strength is great, And commit to him thy labor?
12 Magsalig ka ba nga dad-on niya ang imong lugas sa balay, aron tigomon ang lugas sa imong giokanan?
Wilt thou trust him to bring home thy grain, And gather in thy harvest?
13 Magarbohon ang ostrits nga mibukhad sa mga pako, apan tag-as ba ug nalukop ang ilang balahibo sa gugma?
The wing of the ostrich moveth joyfully; But is it with loving pinion and feathers?
14 Kay biyaan niya ang iyang mga itlog diha sa yuta, ug gipainitan niya sila diha sa abog;
Nay, she layeth her eggs on the ground; She warmeth them in the dust,
15 nalimot siya nga mahimong matamakan sila o nga madugmok sila sa usa ka mapintas nga mananap.
And forgetteth that the foot may crush them, And that the wild beast may break them.
16 Dili maayo ang iyang pagtagad sa iyang mga piso nga daw dili kini iya; wala siya nahadlok nga mahimong kawang ang iyang paghago,
She is cruel to her young, as if they were not hers; Her labor is in vain, yet she feareth not;
17 tungod kay gihikawan siya sa Dios sa kaalam ug wala siya gihatagan ug panabot.
Because God hath denied her wisdom, And hath not given her understanding.
18 Sa dihang paspas siyang modagan, magkatawa siya nga magtamay sa kabayo ug sa nagsakay niini.
Yet when she lasheth herself up on high, She laugheth at the horse and his rider.
19 Gihatagan mo ba ang kabayo sa iyang kusog? Gibistihan mo ba ang iyang liog sa iyang daw nag-awas nga buhok sa ulo?
Hast thou given the horse strength? Hast thou clothed his neck with his trembling mane?
20 Napalukso na ba nimo siya sama sa dulon? Gikahadlokan pag-ayo ang kahalangdon sa iyang pagpangusmo.
Hast thou taught him to bound like the locust? How majestic his snorting! how terrible!
21 Nagpanikad siya sa tibuok niyang kusog ug nagmalipayon sa iyang kusog; nagdali siya sa pagsugat sa mga hinagiban.
He paweth in the valley; he exulteth in his strength, And rusheth into the midst of arms.
22 Gitamay niya ang kahadlok ug wala naluya; dili siya motalikod sa espada.
He laugheth at fear; he trembleth not, And turneth not back from the sword.
23 Ang sakoban nag-uyog diha sa iyang kiliran, uban sa nagpangidlap nga bangkaw.
Against him rattle the quiver, The flaming spear, and the lance.
24 Gilamoy niya ang yuta sa kabangis ug hilabihang kasuko; sa tingog sa budyong, dili siya magpabilin ug barog sa usa lamang ka dapit.
With rage and fury he devoureth the ground; He will not believe that the trumpet soundeth.
25 Sa tanang higayon nga motingog na ang budyong, moingon siya, 'Aha!' Nasimahoan na niya ang gubat sa layo pa lamang— ang daw dalugdog nga panagsinggit sa mga nagdumala sa kasundalohan ug sa mga singgit panahon sa gubat.
At every blast of the trumpet, he saith, Aha! And snuffeth the battle afar off, —The thunder of the captains, and the war-shout.
26 Pinaagi ba sa imong kaalam nga habog nga milupad ang banog, nga iyang gibukhad ang iyang mga pako alang sa habagatan?
Is it by thy wisdom that the hawk flieth, And spreadeth his wings toward the south?
27 Pinaagi ba sa imong mga mando nga ang agila mipataas ug nagbuhat ug salag ngadto sa habog nga dapit?
Doth the eagle soar at thy command, And build his nest on high?
28 Nagpuyo siya sa mga pangpang ug lig-on nga naghimo sa iyang panimalay sa kinatumyan sa pangpang.
He dwelleth and lodgeth upon the rock, Upon the peak of the rock, and the stronghold.
29 Gikan didto nangita siya sa iyang mga dagitonon; nakita sila sa iyang mga mata gikan sa layo kaayo nga dapit.
From thence he spieth out prey; His eyes discern it from afar.
30 Ang iyang mga piso usab moinom ug dugo; kung diin ang mga patay nga tawo, atua usab siya.”
His young ones suck up blood; And where the slain are, there is he.
