< Job 39 >
1 Nasayod ka ba kung kanus-a manganak sa ilang mga nati ang mga ilahas nga kanding sa kabukiran? Nakakita ka ba sa dihang ang mga binaw nakabaton sa ilang mga nati?
Knowest thou the time when the chamois of the rock bring forth? or markest thou when the hinds do calve?
2 Makaihap ka ba sa mga bulan nga nanamkon sila? Nasayod ka ba sa panahon nga nakabaton sila sa ilang mga nati?
Numberest thou the months of gestation which they complete and knowest thou the time when they bring forth?
3 Naglubog sila ug gianak ang ilang nati, ug unya natapos na ang kasakit sa ilang pagpanganak.
They bend themselves: they drop their young ones; throw off their pains.
4 Nahimong kusgan ang ilang mga nati ug mitubo diha sa kaumahan; manggawas sila ug dili na mamalik pag-sab.
Their little ones become strong; they grow up in the open field; they go forth, and return not unto them.
5 Kinsa may nagpalingkawas sa ihalas nga asno? Kinsa man ang nagbadbad sa hikot sa paspas nga asno,
Who sent out the wild ass free? or who loosened the bonds of the forest-ass?
6 kansang puloy-anan akong gihimo sa Arabah, iyang balay sa parat nga yuta?
To whom I assigned the wilderness as his house, and the salty land as his dwellings.
7 Mikatawa siya sa pagtamay sa mga kasaba sa siyudad; wala niya nadunggan ang singgit sa nagmaneho.
He laugheth at the noise of a town, and the shoutings of the driver he heareth not.
8 Naglatagaw siya sa kabukiran isip iyang sibsibanan; didto nangita siya sa tanang lunhaw nga tanom aron kaonon.
What he espieth on the mountains is his pasture, and after every green thing doth he search.
9 Malipayon bang moalagad kanimo ang ihalas nga torong baka? Magtugot ba siya nga magpabilin sa imong pasongan?
Will the forest-ox be willing to serve thee, or will he stay over night at thy crib?
10 Pinaagi sa pisi, madumalahan ba nimo ang ihalas nga torong baka aron darohon ang mga tudling? Darohon ba niya ang walog alang kanimo?
Canst thou bind the forest-ox with a rope [to labor] in the furrow? or will he harrow valleys, following after thee?
11 Saligan ba nimo siya tungod kay kusgan kaayo siya? Biyaan ba nimo ang imong bulohaton ngadto kaniya?
Wilt thou trust him, because his strength is great? and wilt thou leave to him thy labor?
12 Magsalig ka ba nga dad-on niya ang imong lugas sa balay, aron tigomon ang lugas sa imong giokanan?
Wilt thou confide in him, that he should bring home thy seed, and gather it into thy threshing-floor?—
13 Magarbohon ang ostrits nga mibukhad sa mga pako, apan tag-as ba ug nalukop ang ilang balahibo sa gugma?
The wing of the ostrich moveth joyfully: hath she the pinions and plumage of the careful stork?
14 Kay biyaan niya ang iyang mga itlog diha sa yuta, ug gipainitan niya sila diha sa abog;
[No, ] for she intrusteth her eggs to the earth, and letteth them be hatched out on the dust:
15 nalimot siya nga mahimong matamakan sila o nga madugmok sila sa usa ka mapintas nga mananap.
And she forgetteth that a foot may crush them, or that the beast of the field may stamp them down.
16 Dili maayo ang iyang pagtagad sa iyang mga piso nga daw dili kini iya; wala siya nahadlok nga mahimong kawang ang iyang paghago,
He hath made her callous against her young, as though they were not hers: her labor is in vain, [but she feeleth] no dread;
17 tungod kay gihikawan siya sa Dios sa kaalam ug wala siya gihatagan ug panabot.
Because God hath denied her wisdom, and he hath not imparted to her understanding.
18 Sa dihang paspas siyang modagan, magkatawa siya nga magtamay sa kabayo ug sa nagsakay niini.
At the time she raiseth herself up on high, she laugheth at the horse and his rider.
19 Gihatagan mo ba ang kabayo sa iyang kusog? Gibistihan mo ba ang iyang liog sa iyang daw nag-awas nga buhok sa ulo?
Dost thou give the horse strength? dost thou clothe his neck with the rolling mane?
20 Napalukso na ba nimo siya sama sa dulon? Gikahadlokan pag-ayo ang kahalangdon sa iyang pagpangusmo.
Canst thou make him jump like a locust? his majestic snort is terrible.
21 Nagpanikad siya sa tibuok niyang kusog ug nagmalipayon sa iyang kusog; nagdali siya sa pagsugat sa mga hinagiban.
Men spy about in the valley, and he rejoiceth in his strength: he goeth forth to meet the armed array.
22 Gitamay niya ang kahadlok ug wala naluya; dili siya motalikod sa espada.
He laugheth at fear, and is not dismayed; and turneth not back from before the sword.
23 Ang sakoban nag-uyog diha sa iyang kiliran, uban sa nagpangidlap nga bangkaw.
Over him rattle the quiver, the glittering spear and the lance.
24 Gilamoy niya ang yuta sa kabangis ug hilabihang kasuko; sa tingog sa budyong, dili siya magpabilin ug barog sa usa lamang ka dapit.
With impatient noise and rage he holloweth [with his hoof] the ground, and keepeth not quiet when the cornet's voice [is heard].
25 Sa tanang higayon nga motingog na ang budyong, moingon siya, 'Aha!' Nasimahoan na niya ang gubat sa layo pa lamang— ang daw dalugdog nga panagsinggit sa mga nagdumala sa kasundalohan ug sa mga singgit panahon sa gubat.
Midst the sound of the cornet he uttereth his joyful neigh; and from afar he perceiveth the battle, the loud call of the captains, and the battle-cry.—
26 Pinaagi ba sa imong kaalam nga habog nga milupad ang banog, nga iyang gibukhad ang iyang mga pako alang sa habagatan?
Is it through thy understanding that the hawk flieth along, and spreadeth out his wings toward the south?
27 Pinaagi ba sa imong mga mando nga ang agila mipataas ug nagbuhat ug salag ngadto sa habog nga dapit?
Or is it by your order that the eagle doth mount upward, and buildeth high up his nest?
28 Nagpuyo siya sa mga pangpang ug lig-on nga naghimo sa iyang panimalay sa kinatumyan sa pangpang.
On a rock he dwelleth, and spendeth his nights, on a rocky crag and mountain fastness.
29 Gikan didto nangita siya sa iyang mga dagitonon; nakita sila sa iyang mga mata gikan sa layo kaayo nga dapit.
From there he espieth his food, from afar can his eyes behold.
30 Ang iyang mga piso usab moinom ug dugo; kung diin ang mga patay nga tawo, atua usab siya.”
His young ones, also, sip up blood: and where the slain be, there is he.