Job 39
1 Nasayod ka ba kung kanus-a manganak sa ilang mga nati ang mga ilahas nga kanding sa kabukiran? Nakakita ka ba sa dihang ang mga binaw nakabaton sa ilang mga nati?
Do thou know the time when the wild goats of the rock bring forth? Or can thou mark when the hinds do calve?
2 Makaihap ka ba sa mga bulan nga nanamkon sila? Nasayod ka ba sa panahon nga nakabaton sila sa ilang mga nati?
Can thou number the months that they fulfill? Or do thou know the time when they bring forth?
3 Naglubog sila ug gianak ang ilang nati, ug unya natapos na ang kasakit sa ilang pagpanganak.
They bow themselves. They bring forth their young. They cast out their pains.
4 Nahimong kusgan ang ilang mga nati ug mitubo diha sa kaumahan; manggawas sila ug dili na mamalik pag-sab.
Their young ones become strong. They grow up in the open field. They go forth, and return not again.
5 Kinsa may nagpalingkawas sa ihalas nga asno? Kinsa man ang nagbadbad sa hikot sa paspas nga asno,
Who has sent out the wild donkey free? Or who has loosed the bonds of the swift donkey
6 kansang puloy-anan akong gihimo sa Arabah, iyang balay sa parat nga yuta?
whose home I have made the wilderness, and the salt land his dwelling-place?
7 Mikatawa siya sa pagtamay sa mga kasaba sa siyudad; wala niya nadunggan ang singgit sa nagmaneho.
He scorns the tumult of the city, neither does he hear the shoutings of the driver.
8 Naglatagaw siya sa kabukiran isip iyang sibsibanan; didto nangita siya sa tanang lunhaw nga tanom aron kaonon.
The range of the mountains is his pasture, and he searches after every green thing.
9 Malipayon bang moalagad kanimo ang ihalas nga torong baka? Magtugot ba siya nga magpabilin sa imong pasongan?
Will the wild-ox be content to serve thee? Or will he abide by thy crib?
10 Pinaagi sa pisi, madumalahan ba nimo ang ihalas nga torong baka aron darohon ang mga tudling? Darohon ba niya ang walog alang kanimo?
Can thou bind the wild-ox with his band in the furrow? Or will he harrow the valleys after thee?
11 Saligan ba nimo siya tungod kay kusgan kaayo siya? Biyaan ba nimo ang imong bulohaton ngadto kaniya?
Will thou trust him because his strength is great? Or will thou leave to him thy labor?
12 Magsalig ka ba nga dad-on niya ang imong lugas sa balay, aron tigomon ang lugas sa imong giokanan?
Will thou confide in him that he will bring home thy seed, and gather the grain of thy threshing-floor?
13 Magarbohon ang ostrits nga mibukhad sa mga pako, apan tag-as ba ug nalukop ang ilang balahibo sa gugma?
The wings of the ostrich wave proudly, but are they the pinions and plumage of love?
14 Kay biyaan niya ang iyang mga itlog diha sa yuta, ug gipainitan niya sila diha sa abog;
For she leaves her eggs on the ground, and warms them in the dust.
15 nalimot siya nga mahimong matamakan sila o nga madugmok sila sa usa ka mapintas nga mananap.
And she forgets that the foot may crush them, or that the wild beast may trample them.
16 Dili maayo ang iyang pagtagad sa iyang mga piso nga daw dili kini iya; wala siya nahadlok nga mahimong kawang ang iyang paghago,
She deals hardly with her young ones, as if they were not hers. Though her labor be in vain, she is without fear,
17 tungod kay gihikawan siya sa Dios sa kaalam ug wala siya gihatagan ug panabot.
because God has deprived her of wisdom, nor has he imparted understanding to her.
18 Sa dihang paspas siyang modagan, magkatawa siya nga magtamay sa kabayo ug sa nagsakay niini.
The time she lifts up herself on high she scorns the horse and his rider.
19 Gihatagan mo ba ang kabayo sa iyang kusog? Gibistihan mo ba ang iyang liog sa iyang daw nag-awas nga buhok sa ulo?
Have thou given the horse his might? Have thou clothed his neck with the quivering mane?
20 Napalukso na ba nimo siya sama sa dulon? Gikahadlokan pag-ayo ang kahalangdon sa iyang pagpangusmo.
Have thou made him to leap as a locust? The glory of his snorting is awesome.
21 Nagpanikad siya sa tibuok niyang kusog ug nagmalipayon sa iyang kusog; nagdali siya sa pagsugat sa mga hinagiban.
He paws in the valley, and rejoices in his strength. He goes out to meet the armed men.
22 Gitamay niya ang kahadlok ug wala naluya; dili siya motalikod sa espada.
He mocks at fear, and is not dismayed. Neither does he turn back from the sword.
23 Ang sakoban nag-uyog diha sa iyang kiliran, uban sa nagpangidlap nga bangkaw.
The quiver rattles against him, the flashing spear and the javelin.
24 Gilamoy niya ang yuta sa kabangis ug hilabihang kasuko; sa tingog sa budyong, dili siya magpabilin ug barog sa usa lamang ka dapit.
He swallows the ground with fierceness and rage, nor does he believe that it is the voice of the trumpet.
25 Sa tanang higayon nga motingog na ang budyong, moingon siya, 'Aha!' Nasimahoan na niya ang gubat sa layo pa lamang— ang daw dalugdog nga panagsinggit sa mga nagdumala sa kasundalohan ug sa mga singgit panahon sa gubat.
As often as the trumpet sounds he says, Aha! And he smells the battle afar off, the thunder of the captains, and the shouting.
26 Pinaagi ba sa imong kaalam nga habog nga milupad ang banog, nga iyang gibukhad ang iyang mga pako alang sa habagatan?
Is it by thy wisdom that the hawk soars, and stretches her wings toward the south?
27 Pinaagi ba sa imong mga mando nga ang agila mipataas ug nagbuhat ug salag ngadto sa habog nga dapit?
Is it at thy command that the eagle mounts up, and makes her nest on high?
28 Nagpuyo siya sa mga pangpang ug lig-on nga naghimo sa iyang panimalay sa kinatumyan sa pangpang.
She dwells on the cliff, and makes her home upon the point of the cliff and the stronghold.
29 Gikan didto nangita siya sa iyang mga dagitonon; nakita sila sa iyang mga mata gikan sa layo kaayo nga dapit.
From there she spies out the prey. Her eyes behold it afar off.
30 Ang iyang mga piso usab moinom ug dugo; kung diin ang mga patay nga tawo, atua usab siya.”
Her young ones also suck up blood. And where the slain are, there is she.
