Job 30
1 Karon kadtong mga mas batan-on pa kay kanako puro lamang pagbiaybiay ang ilang ginabuhat kanako— kini nga mga batan-ong kalalakin-an kansang mga amahan nga wala nako gitugotan sa pagtrabaho tupad sa mga iro sa akong mga panon.
“A sada, gle, podruguju se mnome ljudi po ljetima mlađi od mene kojih oce ne bih bio metnuo ni s ovčarskim psima stada svojega.
2 Sa pagkatinuod, ang kusog sa mga kamot sa ilang amahan, unsaon man niini pagtabang kanako— mga kalalakin-an nga ang mga kusog sa pagkahamtong nahanaw na?
Ta što će mi jakost ruku njihovih kad im muževna ponestane snaga ispijena glađu i oskudicom.
3 Payat na kaayo sila tungod sa kawalad-on ug sa kagutom; nag-usap sila sa ugang yuta diha sa kangitngit sa kamingawan ug biniyaan.
Glodali su u pustinji korijenje i čestar opustjelih ruševina.
4 Nangutlo sila ug dahon sa tunokong mga tanom; ang mga gamot sa tambo mao ang ilang mga pagkaon.
Lobodu su i s grmlja lišće brali, kao kruh jeli korijenje žukino.
5 Gipalayas sila gikan sa taliwala sa katawhan nga nagasinggit kanila ingon nga sila mga kawatan.
Od društva ljudskog oni su prognani, za njima viču k'o za lopovima.
6 Maong nagpuyo sila sa suba sa mga walog, sa mga lungag sa yuta ug sa mga bato.
Živjeli su po strašnim jarugama, po spiljama i u raspuklinama.
7 Uban sa tonukong mga sagbot nag-ngisi sila sama sa mga asno; ilalom sa tonukong mga sagbot nagtigom sila.
Urlik im se iz šikarja dizao; po trnjacima ležahu stisnuti.
8 Mga kaliwat sila sa mga buangbuang, sa pagkatinuod, wala silay mga pulos nga mga lalaki; gipalayas sila sa yuta pinaagi sa mga bunal.
Sinovi bezvrijednih, soj bezimenih, bičevima su iz zemlje prognani.
9 Apan karon, ang ilang mga anak nga lalaki maoy nagbugalbugal kanako pinaagi sa alawiton; sa pagkatinuod, kataw-anan ako alang kanila.
Rugalicom sam postao takvima i njima sada služim kao priča!
10 Nagdumot ug nagpalayo sila kanako; wala sila nagduhaduha sa pagluwa sa akong dagway.
Gnušaju me se i bježe od mene, ne ustežu se pljunut' mi u lice.
11 Tungod kay gitanggalan sa Dios ug pisi ang akong pana ug gipaantos ako, ug mao nga kining mga tawhana dili na makapugong sa ilang kaugalingon dinhi kanako.
I jer On luk mi slomi i satrije me, iz usta svojih izbaciše uzdu.
12 Sa akong tuong kamot mibangon ang mga tigpasiugda ug kagubot; gipalayas nila ako ug nagbuhat sila ug harang batok kanako.
S desne moje strane rulja ustaje, noge moje u bijeg oni tjeraju, put propasti prema meni nasiplju.
13 Giguba nila ang akong agianan; gipahamtangan nila ako ug mga katalagman, mga lalaki nga walay bisan usa nga makapugong.
Stazu mi ruše da bi me satrli, napadaju i ne brani im nitko,
14 Gisulong nila ako sama sa mga sundalo nga miagi sa dakong lungag sa paril sa siyudad; taliwala sa pagkagun-ob nagligidligid sila sa ilang kaugalingon padulong kanako.
prolomom oni širokim naviru i kotrljaju se poput oluje.
15 Miabot ang kalisang kanako; nahanaw ang akong dungog ingon nga gipadpad sa hangin; ang akong kaadunahan milabay lamang sama sa panganod.
Strahote sve se okreću na mene, mojeg ugleda kao vjetra nesta, poput oblaka iščeznu spasenje.
16 Karon ang akong kinabuhi gibubo gikan kanako; daghang mga adlaw sa pag-antos ang gibutang kanako.
Duša se moja rasipa u meni, dani nevolje na me se srušili.
17 Sa kagabhion ang akong mga kabukogan gipangtusok; ang kasakitan nga nagkitkit kanako walay pagpahulay.
Noću probada bolest kosti moje, ne počivaju boli što me glođu.
18 Ang dakong kusog sa Dios mikupot sa akong bisti; miputos kini kanako sama sa kwelyo sa akong kupo.
Muka mi je i halju nagrdila i stegla me k'o ovratnik odjeće.
19 Gilabay niya ako ngadto sa lapok; nahisama ako sa abog ug abo.
U blato me je oborila dolje, gle, postao sam k'o prah i pepeo.
20 Nagtuaw ako kanimo, Dios, apan wala mo ako gitubag; mibarog ako, apan wala mo ako tan-awa.
K Tebi vičem, al' Ti ne odgovaraš; pred Tobom stojim, al' Ti i ne mariš.
21 Nausab kana ug nagmadagmalon kanako; pinaagi sa kusog sa imong kamot imo akong gilutos.
Prema meni postao si okrutan; rukom preteškom na me se obaraš.
22 Gisakwat mo ako ngadto sa hangin ug gipasagdan mo kini nga magdala kanako; gilabay mo ako pabalikbalik diha sa unos.
U vihor me dižeš, nosiš me njime, u vrtlogu me olujnom kovitlaš.
23 Tungod kay nasayod ako nga dalhon ako nimo ngadto sa kamatayon, ngadto sa balay nga mao gayoy padulngan sa tanang buhi.
Da, znadem da si me smrti predao, saborištu zajedničkom svih živih.
24 Bisan pa man, dili ba walay makatuy-od sa iyang kamot aron sa pagpangayo ug tabang sa dihang matumba siya? Dili ba magpakitabang man kadtong anaa sa kalisod?
Al' ne pruža li ruku utopljenik, ne viče li kad padne u nevolju?
25 Wala ba ako mihilak kaniya nga anaa sa kalisdanan? Wala ba ako nagsubo sa tawo nga nanginahanglan?
Ne zaplakah li nad nevoljnicima, ne sažalje mi duša siromaha?
26 Sa dihang nangita ako sa maayo, daotan hinuon ang miabot; sa dihang nagpaabot ako sa kahayag, ang kangitngit hinuon maoy niabot.
Sreći se nadah, a dođe nesreća; svjetlost čekah, a gle, zavi me tama.
27 Nasamok ang akong kasingkasing ug walay pahulay; ang mga adlaw sa kasakitan miabot kanako.
Utroba vri u meni bez prestanka, svaki dan nove patnje mi donosi.
28 Naglakaw ako nga itom ang panit apan dili tungod sa adlaw; nagbarog ako diha sa panagtigom ug nangayog tabang.
Smrknut idem, al' nitko me ne tješi; ustajem u zboru - da bih kriknuo.
29 Nahimo akong igsoon sa ihalas nga mga iro, ug nahimong kauban sa mga ostrits.
Sa šakalima sam se zbratimio i nojevima postao sam drugom.
30 Itom ang akong panit ug nangataktak kini gikan kanako; ang akong kabukogan nangasunog sa kainit.
Na meni sva je koža pocrnjela, i kosti mi je sažgala ognjica.
31 Busa ang akong alpa nakatono sa mga alawiton sa pagbangotan, ang akong plawta alang niadtong nanganta nga nagdangoyngoy.
Tužaljka mi je ugodila harfu, svirala mi glas narikača ima.
