Job 3
1 Human niini, mibungat si Job sa iyang baba ug mibalikas sa adlaw sa iyang pagkahimugso.
After this time Job opened his mouth, and cursed his day.
2 Miingon siya:
And Job commenced, and said,
3 “Wagtanga ang adlaw sa akong pagkahimugso, ang gabii nga miingon, “Gipanamkon ang usa ka batang lalaki.'
Oh that the day whereon I was born might perish, and the night when it was said, There hath been a male child conceived.
4 Pangitngita kanang adlawa; ayaw ipahinumdom sa Dios sa kahitas-an, ni mosidlak ang adlaw niini.
May that day be [covered with] darkness; may not God from above inquire for it, and may no light beam upon it.
5 Pasagdi ang kangitngit ug ang landong sa kamatayon nga moangkon niini alang sa ilang kaugalingon; palukopa ang panganod ibabaw niini; pasagdi nga ang tanang nagpahimo ug itom sa adlaw moguba niini.
Oh that darkness and the shadow of death might defile it; may a cloud rest upon it; may the blackness of the day terrify it.
6 Alang niadtong gabhiona, ipasakop kini sa baga nga kangitngit: ayaw pagpasadyaa kini nga mga adlaw sa tuig; ayaw kana ilakip sa pag-ihap sa mga bulan.
Yon night — let darkness seize upon it; let it not be united to the days of the year; let it not come into the number of the [periods lighted by the] moon.
7 Tan-awa, himoa nga mangiob kanang gabhiona; ayaw pasudla ang tingog nga malipayon.
Lo, may that night be solitary, let no song of joy occur thereon.
8 Ipatunglo kanila kanang adlawa, niadtong nasayod sa pagpamata sa Leviathan.
Let those denounce it that curse the day, who are ready to raise up their mourning cry.
9 Pangitngita ang mga bituon sa kagabhion. Papangitaa kanang adlawa sa kahayag, apan ayaw ipakita; ni pakit-on sa mga mata sa kaadlawon,
Let the stars of its twilight be darkened; let it hope for light, and there be none; and let it not behold the eyelids of the morning-dawn;
10 tungod kay wala patak-uma niini ang ganghaan sa tagoangkan sa akong inahan, ni gitagoan niini ang kasamok gikan sa akong mga mata.
Because God closed not against me the doors of the womb, and thus concealed trouble from my eyes.
11 Nganong wala man ako mamatay sa paggawas ko gikan sa tagoangkan? Nganong wala man mibiya ang akong espiritu sa pagpahimugso kanako sa akong inahan?
Why did I not die [the moment I issued] from the womb, and [why] was I not born merely to perish at once?
12 Nganong gidawat man ako sa iyang mga tuhod? O nganong gidawat man ako sa iyang mga dughan aron makasuso ako niini?
Wherefore were knees ready to receive me? and for what purpose were breasts there that I might suck?
13 Kay karon unta naghigda na ako sa hilom; natulog na unta ako ug nakapahulay
For now should I be lying still and be quiet; I should sleep: then would I be at rest,
14 kauban ang mga hari ug mga magtatambag sa kalibotan, nga nagtukod sa mga lubnganan alang sa ilang kaugalingon nga nagun-ob na karon.
With kings and counsellors of the earth, who build up ruined places for themselves;
15 O naghigda na unta ako kauban sa mga prinsipe nga adunay mga bulawan kanhi, nga napuno sa mga plata ang ilang mga pinuy-anan.
Or with princes possessing gold, who fill their houses with silver;
16 O dili ba kaha namatay na lamang unta ako sa tagoangkan sa akong inahan, sama sa mga gagmay'ng bata nga wala na makakita sa kahayag.
Or as an untimely birth, hidden [from view] I should not exist; as infants that never have seen the light;
17 Didto ang daotan dili na makasamok pa; ug didto ang gikapuyan may kapahulayan.
There [where] the wicked cease from troubling; and where the exhausted weary are at rest;
18 Didto ang mga binilanggo managkatigom; dili na nila madunggan ang tingog sa labaw sa sulugoon.
[Where] the prisoners repose together, [and] they hear no more the taskmaster's voice.
19 Ang ubos ug bantogan nga mga tawo atua usab didto; ang sulugoon gawasnon na sa iyang agalon didto.
The small with the great is there, and the servant free from his master.
20 Nganong ang kahayag gihatag man kaniya nga anaa sa kaalaot; nganong ang kinabuhi gihatag man sa tawong may mapait nga kalag;
Wherefore giveth He now light to the labor-laden, and life unto the bitter in soul?
21 ngadto sa tawong nangandoy alang sa kamatayon, apan wala kini miabot; ngadto sa tawo nga nangita sa kamatayon labaw pa niadtong nangita sa bahanding tinagoan?
Who wait for death, which [cometh] not; and who dig for it sooner than for hidden treasures;
22 Nganong ang kahayag gihatag man sa nagmaya pag-ayo ug malipay kung makaplagan na niya ang lubnganan?
Who would rejoice even to exulting, who would be glad could they but find a grave?
23 Nganong gihatag man ang kahayag sa tawo nga kansang dalan tinagoan, usa ka tawo nga gisalikway sa Dios?
[Why is light given] to a man whose way is hidden, and around whom God hath placed a fence?
24 Kay nanghupaw ako inay mokaon; ang akong pag-agulo ginayabo sama sa tubig.
For before my food cometh my groaning, and like the water are poured forth my loud complaints.
25 Kay ang butang nga akong gikahadlokan midangat kanako; kung unsa ang akong gikalisangan miabot kanako.
Because what I greatly dreaded is come upon me, and what I apprehended is come unto me.
26 Wala na akoy kalinaw, dili na ako maghilom, ug wala na akoy pahulay; kasamok na hinoon ang miabot.
I have had no safety, and no quiet, and no rest; and [now] harrowing trouble is come.
