Job 3
1 Human niini, mibungat si Job sa iyang baba ug mibalikas sa adlaw sa iyang pagkahimugso.
After this, Job opened his mouth and cursed the day of his birth.
2 Miingon siya:
And this is what he said:
3 “Wagtanga ang adlaw sa akong pagkahimugso, ang gabii nga miingon, “Gipanamkon ang usa ka batang lalaki.'
“May the day of my birth perish, and the night it was said, ‘A boy is conceived.’
4 Pangitngita kanang adlawa; ayaw ipahinumdom sa Dios sa kahitas-an, ni mosidlak ang adlaw niini.
If only that day had turned to darkness! May God above disregard it; may no light shine upon it.
5 Pasagdi ang kangitngit ug ang landong sa kamatayon nga moangkon niini alang sa ilang kaugalingon; palukopa ang panganod ibabaw niini; pasagdi nga ang tanang nagpahimo ug itom sa adlaw moguba niini.
May darkness and gloom reclaim it, and a cloud settle over it; may the blackness of the day overwhelm it.
6 Alang niadtong gabhiona, ipasakop kini sa baga nga kangitngit: ayaw pagpasadyaa kini nga mga adlaw sa tuig; ayaw kana ilakip sa pag-ihap sa mga bulan.
If only darkness had taken that night away! May it not appear among the days of the year; may it never be entered in any of the months.
7 Tan-awa, himoa nga mangiob kanang gabhiona; ayaw pasudla ang tingog nga malipayon.
Behold, may that night be barren; may no joyful voice come into it.
8 Ipatunglo kanila kanang adlawa, niadtong nasayod sa pagpamata sa Leviathan.
May it be cursed by those who curse the day — those prepared to rouse Leviathan.
9 Pangitngita ang mga bituon sa kagabhion. Papangitaa kanang adlawa sa kahayag, apan ayaw ipakita; ni pakit-on sa mga mata sa kaadlawon,
May its morning stars grow dark; may it wait in vain for daylight; may it not see the breaking of dawn.
10 tungod kay wala patak-uma niini ang ganghaan sa tagoangkan sa akong inahan, ni gitagoan niini ang kasamok gikan sa akong mga mata.
For that night did not shut the doors of the womb to hide the sorrow from my eyes.
11 Nganong wala man ako mamatay sa paggawas ko gikan sa tagoangkan? Nganong wala man mibiya ang akong espiritu sa pagpahimugso kanako sa akong inahan?
Why did I not perish at birth; why did I not die as I came from the womb?
12 Nganong gidawat man ako sa iyang mga tuhod? O nganong gidawat man ako sa iyang mga dughan aron makasuso ako niini?
Why were there knees to receive me, and breasts that I should be nursed?
13 Kay karon unta naghigda na ako sa hilom; natulog na unta ako ug nakapahulay
For now I would be lying down in peace; I would be asleep and at rest
14 kauban ang mga hari ug mga magtatambag sa kalibotan, nga nagtukod sa mga lubnganan alang sa ilang kaugalingon nga nagun-ob na karon.
with kings and counselors of the earth, who built for themselves cities now in ruins,
15 O naghigda na unta ako kauban sa mga prinsipe nga adunay mga bulawan kanhi, nga napuno sa mga plata ang ilang mga pinuy-anan.
or with princes who had gold, who filled their houses with silver.
16 O dili ba kaha namatay na lamang unta ako sa tagoangkan sa akong inahan, sama sa mga gagmay'ng bata nga wala na makakita sa kahayag.
Or why was I not hidden like a stillborn child, like an infant who never sees daylight?
17 Didto ang daotan dili na makasamok pa; ug didto ang gikapuyan may kapahulayan.
There the wicked cease from raging, and there the weary find rest.
18 Didto ang mga binilanggo managkatigom; dili na nila madunggan ang tingog sa labaw sa sulugoon.
The captives enjoy their ease; they do not hear the voice of the oppressor.
19 Ang ubos ug bantogan nga mga tawo atua usab didto; ang sulugoon gawasnon na sa iyang agalon didto.
Both small and great are there, and the slave is freed from his master.
20 Nganong ang kahayag gihatag man kaniya nga anaa sa kaalaot; nganong ang kinabuhi gihatag man sa tawong may mapait nga kalag;
Why is light given to the miserable, and life to the bitter of soul,
21 ngadto sa tawong nangandoy alang sa kamatayon, apan wala kini miabot; ngadto sa tawo nga nangita sa kamatayon labaw pa niadtong nangita sa bahanding tinagoan?
who long for death that does not come, and search for it like hidden treasure,
22 Nganong ang kahayag gihatag man sa nagmaya pag-ayo ug malipay kung makaplagan na niya ang lubnganan?
who rejoice and greatly exult when they can find the grave?
23 Nganong gihatag man ang kahayag sa tawo nga kansang dalan tinagoan, usa ka tawo nga gisalikway sa Dios?
Why is life given to a man whose way is hidden, whom God has hedged in?
24 Kay nanghupaw ako inay mokaon; ang akong pag-agulo ginayabo sama sa tubig.
I sigh when food is put before me, and my groans pour out like water.
25 Kay ang butang nga akong gikahadlokan midangat kanako; kung unsa ang akong gikalisangan miabot kanako.
For the thing I feared has overtaken me, and what I dreaded has befallen me.
26 Wala na akoy kalinaw, dili na ako maghilom, ug wala na akoy pahulay; kasamok na hinoon ang miabot.
I am not at ease or quiet; I have no rest, for trouble has come.”
