Job 29

1 Mipadayon sa pagsulti si Job ug miingon,

Job retomó su parábola y dijo

2 “O, unta anaa ako sa mga nilabay nga mga bulan sa dihang giamuma pa ako sa Dios,

“Oh, si yo fuera como en los meses de antaño, como en los días en que Dios velaba por mí;

3 sa dihang ang iyang lampara misidlak sa akong ulohan, ug sa dihang naglakaw ako sa kangitngit pinaagi sa iyang kahayag.

cuando su lámpara brilló sobre mi cabeza, y con su luz atravesé las tinieblas,

4 O, unta anaa ako sa panahon nga ako hinog sa dihang ang pagpakighigala sa Dios anaa sa akong tolda,

como estaba en mi mejor momento, cuando la amistad de Dios estaba en mi tienda,

5 sa dihang ang Labawng Makagagahom uban pa kanako, ug ang akong mga anak naglibot pa kanako,

cuando el Todopoderoso aún estaba conmigo, y mis hijos estaban a mi alrededor,

6 sa dihang ginahugasan ug mantikilya ang akong dalan, ug ang bato nagbubo kanako ug mga tubod sa lana!

cuando mis pasos fueron lavados con mantequilla, y la roca derramó chorros de aceite para mí,

7 Sa dihang migawas ako sa ganghaan sa siyudad, sa dihang milingkod ako dapit sa plasa sa siyudad,

cuando salí a la puerta de la ciudad, cuando preparé mi asiento en la calle.

8 ang mga batan-ong lalaki nakakita kanako ug mipadaplin gikan kanako sa pagtahod, ug ang mga hamtong nga mga tawo mibarog alang kanako.

Los jóvenes me vieron y se escondieron. Los ancianos se levantaron y se pusieron de pie.

9 Mihunong pagsulti ang mga prinsipe sa dihang miabot ako; ug gisampongan nila ang ilang mga baba pinaagi sa ilang mga kamot.

Los príncipes se abstuvieron de hablar, y se puso la mano en la boca.

10 Ang mga tingog sa bantogang mga tawo daw hunghong, ug ang ilang dila nipilit sa ibabaw sa ilang alingagngag.

La voz de los nobles se acalló, y su lengua se pegó al paladar.

11 Human nila nadungog ang akong gisulti, gipanalanginan nila ako; human nila ako nakita, gitagaan nila ako ug pagsaksi ug giuyonan nila ako,

Porque cuando el oído me escuchó, entonces me bendijo, y cuando el ojo me vio, me elogió,

12 tungod kay giluwas ko ang mga tawong kabos nga nagpakitabang, ug kadtong mga walay amahan usab, nga wala gayo'y makatabang kaniya.

porque liberé a los pobres que lloraban, y también al huérfano, que no tenía quien le ayudara,

13 Ang panalangin niadtong hapit na mamatay miabot kanako; ako ang hinungdan nganong nagkanta sa kalipay ang mga biyuda sa ilang kasingkasing.

la bendición del que estaba dispuesto a perecer vino sobre mí, y he hecho que el corazón de la viuda cante de alegría.

14 Gisul-ob ko ang pagkamatarong, ug gibisthan ako niini; ang akong katarong sama sa usa ka kupo ug purong sa ulo.

Me vestí de justicia, y me vistió. Mi justicia era como un manto y una diadema.

15 Ako ang mga mata sa mga buta nga tawo; ug ako ang tiil sa mga tawo nga bakol.

Yo era los ojos de los ciegos, y los pies a los cojos.

16 Amahan ako sa mga tawo nga timawa; ug akong gisusi ang kaso sa uban bisan ug wala ko sila mailhi.

Fui padre de los necesitados. Investigué la causa de él que no conocía.

17 Gibuak nako ang panga sa tawong dili matarong; gikuha nako ang biktima gikan sa iyang mga ngipon.

Rompí las mandíbulas de los injustos y arrancó la presa de sus dientes.

18 Unya miingon ako, 'Mamatay ako sa akong salag; ug padaghanon ko ang akong mga adlaw sama sa balas sa baybayon.

Entonces dije: “Moriré en mi propia casa, Contaré mis días como la arena.

19 Ang akong ugat nagkatag sa katubigan, ug ang yamog sa tibuok gabii anaa sa akong mga sanga.

Mi raíz se extiende hasta las aguas. El rocío reposa toda la noche en mi rama.

20 Ang pagtahod kanako kanunay nga bag-o, ug ang akong kusog sama sa usa ka bag-ong pana sa akong kamot.

Mi gloria está fresca en mí. Mi arco se renueva en mi mano’.

21 Naminaw ang mga tawo kanako; naghulat sila kanako; nagpabilin sila nga hilom aron sa pagpaminaw sa akong mga tambag.

“Los hombres me escucharon, esperaron, y guardé silencio por mi consejo.

22 Sa dihang nahuman na ako sa pagpamulong; wala na silay ikasulti pa; ang akong mga pulong daw tubig nga gibubo diha kanila.

Después de mis palabras no volvieron a hablar. Mi discurso cayó sobre ellos.

23 Kanunay silang naghulat kanako sama nga naghulat sila sa ulan; ilang ginganga ug dako ang ilang baba aron sa pag-inom sa akong mga pulong, sama sa ilang ginabuhat kung mag-ulan.

Me esperaron como a la lluvia. Sus bocas bebieron como con la lluvia de primavera.

24 Mipahiyom ako kanila sa dihang wala sila magdahom niini; ug wala nila gisalikway ang kahayag sa akong panagway.

Les sonreí cuando no tenían confianza. No rechazaron la luz de mi rostro.

25 Ako ang nagpili sa ilang dalan ug milingkod ingon nga ilang pangulo; nagpuyo ako ingon nga hari sa iyang kasundalohan; sama sa usa ka maghuhupay sa mga nagbangotan sa lamay.

elegí fuera de su camino, y me senté como jefe. Viví como un rey en el ejército, como quien consuela a los dolientes.