Job 29
1 Mipadayon sa pagsulti si Job ug miingon,
Og Job blev ved å fremføre sin visdomstale og sa:
2 “O, unta anaa ako sa mga nilabay nga mga bulan sa dihang giamuma pa ako sa Dios,
Å, om jeg hadde det som i fordums måneder, som i de dager da Gud vernet om mig,
3 sa dihang ang iyang lampara misidlak sa akong ulohan, ug sa dihang naglakaw ako sa kangitngit pinaagi sa iyang kahayag.
da hans lampe skinte over mitt hode, da jeg ved hans lys vandret gjennem mørket,
4 O, unta anaa ako sa panahon nga ako hinog sa dihang ang pagpakighigala sa Dios anaa sa akong tolda,
slik som jeg hadde det i min modne manndoms dager, da Guds vennskap hvilte over mitt telt,
5 sa dihang ang Labawng Makagagahom uban pa kanako, ug ang akong mga anak naglibot pa kanako,
da den Allmektige ennu var med mig, og jeg hadde mine barn omkring mig,
6 sa dihang ginahugasan ug mantikilya ang akong dalan, ug ang bato nagbubo kanako ug mga tubod sa lana!
da mine føtter badet sig i melk, og berget ved mitt hus lot bekker av olje strømme frem!
7 Sa dihang migawas ako sa ganghaan sa siyudad, sa dihang milingkod ako dapit sa plasa sa siyudad,
Når jeg gikk op til porten i byen og inntok mitt sete på torvet,
8 ang mga batan-ong lalaki nakakita kanako ug mipadaplin gikan kanako sa pagtahod, ug ang mga hamtong nga mga tawo mibarog alang kanako.
da drog de unge sig unda ved synet av mig, og de gråhårede reiste sig og blev stående;
9 Mihunong pagsulti ang mga prinsipe sa dihang miabot ako; ug gisampongan nila ang ilang mga baba pinaagi sa ilang mga kamot.
høvdinger lot være å tale og la hånden på sin munn;
10 Ang mga tingog sa bantogang mga tawo daw hunghong, ug ang ilang dila nipilit sa ibabaw sa ilang alingagngag.
de fornemme tidde stille, og deres tunge blev hengende ved ganen.
11 Human nila nadungog ang akong gisulti, gipanalanginan nila ako; human nila ako nakita, gitagaan nila ako ug pagsaksi ug giuyonan nila ako,
Enhver som hørte om mig, priste mig lykkelig, og hver den som så mig, gav mig lovord.
12 tungod kay giluwas ko ang mga tawong kabos nga nagpakitabang, ug kadtong mga walay amahan usab, nga wala gayo'y makatabang kaniya.
For jeg berget armingen som ropte om hjelp, og den farløse som ingen hjelper hadde.
13 Ang panalangin niadtong hapit na mamatay miabot kanako; ako ang hinungdan nganong nagkanta sa kalipay ang mga biyuda sa ilang kasingkasing.
Den som var sin undergang nær, velsignet mig, og enkens hjerte fikk jeg til å juble.
14 Gisul-ob ko ang pagkamatarong, ug gibisthan ako niini; ang akong katarong sama sa usa ka kupo ug purong sa ulo.
Jeg klædde mig i rettferdighet, og den opslo sin bolig i mig; rettsinn bar jeg som kappe og hue.
15 Ako ang mga mata sa mga buta nga tawo; ug ako ang tiil sa mga tawo nga bakol.
Øine var jeg for den blinde, og føtter var jeg for den halte.
16 Amahan ako sa mga tawo nga timawa; ug akong gisusi ang kaso sa uban bisan ug wala ko sila mailhi.
En far var jeg for de fattige, og ukjente folks sak gransket jeg.
17 Gibuak nako ang panga sa tawong dili matarong; gikuha nako ang biktima gikan sa iyang mga ngipon.
Jeg knuste den urettferdiges kjever og rev byttet bort fra hans tenner.
18 Unya miingon ako, 'Mamatay ako sa akong salag; ug padaghanon ko ang akong mga adlaw sama sa balas sa baybayon.
Jeg tenkte da: I mitt rede skal jeg få dø, og mine dager skal bli tallrike som sand.
19 Ang akong ugat nagkatag sa katubigan, ug ang yamog sa tibuok gabii anaa sa akong mga sanga.
Min rot skal ligge åpen for vann, og nattens dugg skal falle på mine grener.
20 Ang pagtahod kanako kanunay nga bag-o, ug ang akong kusog sama sa usa ka bag-ong pana sa akong kamot.
Min ære blir alltid ny, og min bue forynges i min hånd.
21 Naminaw ang mga tawo kanako; naghulat sila kanako; nagpabilin sila nga hilom aron sa pagpaminaw sa akong mga tambag.
Mig hørte de på, de ventet og lyttet i taushet til mitt råd.
22 Sa dihang nahuman na ako sa pagpamulong; wala na silay ikasulti pa; ang akong mga pulong daw tubig nga gibubo diha kanila.
Når jeg hadde talt, tok de ikke til orde igjen, og min tale dryppet ned over dem.
23 Kanunay silang naghulat kanako sama nga naghulat sila sa ulan; ilang ginganga ug dako ang ilang baba aron sa pag-inom sa akong mga pulong, sama sa ilang ginabuhat kung mag-ulan.
De ventet på min tale som på regn, de åpnet sin munn som for vårregn.
24 Mipahiyom ako kanila sa dihang wala sila magdahom niini; ug wala nila gisalikway ang kahayag sa akong panagway.
Når de var motløse, smilte jeg til dem, og mitt åsyns lys kunde de ikke formørke.
25 Ako ang nagpili sa ilang dalan ug milingkod ingon nga ilang pangulo; nagpuyo ako ingon nga hari sa iyang kasundalohan; sama sa usa ka maghuhupay sa mga nagbangotan sa lamay.
Fikk jeg lyst til å gå til dem, da satt jeg der som høvding og tronte som en konge i sin krigerskare, lik en som trøster de sørgende.
