Job 29
1 Mipadayon sa pagsulti si Job ug miingon,
And Job again took up his measure, and said,
2 “O, unta anaa ako sa mga nilabay nga mga bulan sa dihang giamuma pa ako sa Dios,
Oh that it were with me as in the months of old, as in the days, when, GOD, used to watch over me;
3 sa dihang ang iyang lampara misidlak sa akong ulohan, ug sa dihang naglakaw ako sa kangitngit pinaagi sa iyang kahayag.
When his lamp shone over my head, by whose light, I could go through darkness;
4 O, unta anaa ako sa panahon nga ako hinog sa dihang ang pagpakighigala sa Dios anaa sa akong tolda,
As I was, in the days of my prime, when, the intimacy of GOD, was over my tent;
5 sa dihang ang Labawng Makagagahom uban pa kanako, ug ang akong mga anak naglibot pa kanako,
While yet the Almighty was with me, round about me, were my young men;
6 sa dihang ginahugasan ug mantikilya ang akong dalan, ug ang bato nagbubo kanako ug mga tubod sa lana!
When my steps were bathed in milk, and, the rock, poured out beside me, rivulets of oil:
7 Sa dihang migawas ako sa ganghaan sa siyudad, sa dihang milingkod ako dapit sa plasa sa siyudad,
When I went out to the gate unto the city, in the open place, made ready my seat,
8 ang mga batan-ong lalaki nakakita kanako ug mipadaplin gikan kanako sa pagtahod, ug ang mga hamtong nga mga tawo mibarog alang kanako.
Young men saw me, and hid themselves, and, the aged, arose—they stood;
9 Mihunong pagsulti ang mga prinsipe sa dihang miabot ako; ug gisampongan nila ang ilang mga baba pinaagi sa ilang mga kamot.
Rulers, restrained speech, and, a hand, laid they on their mouth;
10 Ang mga tingog sa bantogang mga tawo daw hunghong, ug ang ilang dila nipilit sa ibabaw sa ilang alingagngag.
The voice of nobles, was hushed, and their tongue to their palate, did cleave;
11 Human nila nadungog ang akong gisulti, gipanalanginan nila ako; human nila ako nakita, gitagaan nila ako ug pagsaksi ug giuyonan nila ako,
When, the ear, heard, then it pronounced me happy, When, the eye, saw, then it bare me witness;
12 tungod kay giluwas ko ang mga tawong kabos nga nagpakitabang, ug kadtong mga walay amahan usab, nga wala gayo'y makatabang kaniya.
Because I used to deliver the oppressed who was crying out for aid, the fatherless also, and him that had no helper;
13 Ang panalangin niadtong hapit na mamatay miabot kanako; ako ang hinungdan nganong nagkanta sa kalipay ang mga biyuda sa ilang kasingkasing.
The blessing of him that was ready to perish, upon me was wont to descend, and, the heart of the widow, caused I to sing for joy;
14 Gisul-ob ko ang pagkamatarong, ug gibisthan ako niini; ang akong katarong sama sa usa ka kupo ug purong sa ulo.
Righteousness, I put on, and it clothed me, Like a robe and turban, was my, justice;
15 Ako ang mga mata sa mga buta nga tawo; ug ako ang tiil sa mga tawo nga bakol.
Eyes, became I to the, blind, and, feet to the lame, was, I!
16 Amahan ako sa mga tawo nga timawa; ug akong gisusi ang kaso sa uban bisan ug wala ko sila mailhi.
A father, was, I, to the needy, and, as for the cause which I knew not, I used to search it out;
17 Gibuak nako ang panga sa tawong dili matarong; gikuha nako ang biktima gikan sa iyang mga ngipon.
And I shivered the fangs of the perverse, —and, out of his teeth, I tare the prey.
18 Unya miingon ako, 'Mamatay ako sa akong salag; ug padaghanon ko ang akong mga adlaw sama sa balas sa baybayon.
Then said I, Like a stem, shall I grow old, yea, as the sand, shall I multiply days:
19 Ang akong ugat nagkatag sa katubigan, ug ang yamog sa tibuok gabii anaa sa akong mga sanga.
My root, is laid open to the waters, and, the dew, shall lodge for the night in my boughs;
20 Ang pagtahod kanako kanunay nga bag-o, ug ang akong kusog sama sa usa ka bag-ong pana sa akong kamot.
Mine honour, shall be young again with me, and, my bow, in my hand, be renewed.
21 Naminaw ang mga tawo kanako; naghulat sila kanako; nagpabilin sila nga hilom aron sa pagpaminaw sa akong mga tambag.
To me, men hearkened, and waited, and kept silence for my counsel;
22 Sa dihang nahuman na ako sa pagpamulong; wala na silay ikasulti pa; ang akong mga pulong daw tubig nga gibubo diha kanila.
After I had spoken, they spake not again, and, upon them, used my speech to drop;
23 Kanunay silang naghulat kanako sama nga naghulat sila sa ulan; ilang ginganga ug dako ang ilang baba aron sa pag-inom sa akong mga pulong, sama sa ilang ginabuhat kung mag-ulan.
And they waited, as for rain, for me, and, their mouths, they opened wide for the spring-rain;
24 Mipahiyom ako kanila sa dihang wala sila magdahom niini; ug wala nila gisalikway ang kahayag sa akong panagway.
I laughed at them—they lost confidence, and, the light of my countenance, they suffered not to fail;
25 Ako ang nagpili sa ilang dalan ug milingkod ingon nga ilang pangulo; nagpuyo ako ingon nga hari sa iyang kasundalohan; sama sa usa ka maghuhupay sa mga nagbangotan sa lamay.
I chose out their way, and sat chief, —and abode, as king, in an army, as one who, to mourners, giveth comfort.
