Job 29
1 Mipadayon sa pagsulti si Job ug miingon,
Moreover Job continued his parable, and said,
2 “O, unta anaa ako sa mga nilabay nga mga bulan sa dihang giamuma pa ako sa Dios,
Oh that I were as [in] months past, as [in] the days [when] God preserved me;
3 sa dihang ang iyang lampara misidlak sa akong ulohan, ug sa dihang naglakaw ako sa kangitngit pinaagi sa iyang kahayag.
When his candle shined upon my head, [and when] by his light I walked [through] darkness;
4 O, unta anaa ako sa panahon nga ako hinog sa dihang ang pagpakighigala sa Dios anaa sa akong tolda,
As I was in the days of my youth, when the secret of God [was] upon my tabernacle;
5 sa dihang ang Labawng Makagagahom uban pa kanako, ug ang akong mga anak naglibot pa kanako,
When the Almighty [was] yet with me, [when] my children [were] about me;
6 sa dihang ginahugasan ug mantikilya ang akong dalan, ug ang bato nagbubo kanako ug mga tubod sa lana!
When I washed my steps with butter, and the rock poured me out rivers of oil;
7 Sa dihang migawas ako sa ganghaan sa siyudad, sa dihang milingkod ako dapit sa plasa sa siyudad,
When I went out to the gate through the city, [when] I prepared my seat in the street!
8 ang mga batan-ong lalaki nakakita kanako ug mipadaplin gikan kanako sa pagtahod, ug ang mga hamtong nga mga tawo mibarog alang kanako.
The young men saw me, and hid themselves: and the aged arose, [and] stood up.
9 Mihunong pagsulti ang mga prinsipe sa dihang miabot ako; ug gisampongan nila ang ilang mga baba pinaagi sa ilang mga kamot.
The princes refrained talking, and laid [their] hand on their mouth.
10 Ang mga tingog sa bantogang mga tawo daw hunghong, ug ang ilang dila nipilit sa ibabaw sa ilang alingagngag.
The nobles held their peace, and their tongue cleaved to the roof of their mouth.
11 Human nila nadungog ang akong gisulti, gipanalanginan nila ako; human nila ako nakita, gitagaan nila ako ug pagsaksi ug giuyonan nila ako,
When the ear heard [me], then it blessed me; and when the eye saw [me], it gave witness to me:
12 tungod kay giluwas ko ang mga tawong kabos nga nagpakitabang, ug kadtong mga walay amahan usab, nga wala gayo'y makatabang kaniya.
Because I delivered the poor that cried, and the fatherless, and [him that had] none to help him.
13 Ang panalangin niadtong hapit na mamatay miabot kanako; ako ang hinungdan nganong nagkanta sa kalipay ang mga biyuda sa ilang kasingkasing.
The blessing of him that was ready to perish came upon me: and I caused the widow’s heart to sing for joy.
14 Gisul-ob ko ang pagkamatarong, ug gibisthan ako niini; ang akong katarong sama sa usa ka kupo ug purong sa ulo.
I put on righteousness, and it clothed me: my judgment [was] as a robe and a diadem.
15 Ako ang mga mata sa mga buta nga tawo; ug ako ang tiil sa mga tawo nga bakol.
I was eyes to the blind, and feet [was] I to the lame.
16 Amahan ako sa mga tawo nga timawa; ug akong gisusi ang kaso sa uban bisan ug wala ko sila mailhi.
I [was] a father to the poor: and the cause [which] I knew not I searched out.
17 Gibuak nako ang panga sa tawong dili matarong; gikuha nako ang biktima gikan sa iyang mga ngipon.
And I brake the jaws of the wicked, and plucked the spoil out of his teeth.
18 Unya miingon ako, 'Mamatay ako sa akong salag; ug padaghanon ko ang akong mga adlaw sama sa balas sa baybayon.
Then I said, I shall die in my nest, and I shall multiply [my] days as the sand.
19 Ang akong ugat nagkatag sa katubigan, ug ang yamog sa tibuok gabii anaa sa akong mga sanga.
My root [was] spread out by the waters, and the dew lay all night upon my branch.
20 Ang pagtahod kanako kanunay nga bag-o, ug ang akong kusog sama sa usa ka bag-ong pana sa akong kamot.
My glory [was] fresh in me, and my bow was renewed in my hand.
21 Naminaw ang mga tawo kanako; naghulat sila kanako; nagpabilin sila nga hilom aron sa pagpaminaw sa akong mga tambag.
Unto me [men] gave ear, and waited, and kept silence at my counsel.
22 Sa dihang nahuman na ako sa pagpamulong; wala na silay ikasulti pa; ang akong mga pulong daw tubig nga gibubo diha kanila.
After my words they spake not again; and my speech dropped upon them.
23 Kanunay silang naghulat kanako sama nga naghulat sila sa ulan; ilang ginganga ug dako ang ilang baba aron sa pag-inom sa akong mga pulong, sama sa ilang ginabuhat kung mag-ulan.
And they waited for me as for the rain; and they opened their mouth wide [as] for the latter rain.
24 Mipahiyom ako kanila sa dihang wala sila magdahom niini; ug wala nila gisalikway ang kahayag sa akong panagway.
[If] I laughed on them, they believed [it] not; and the light of my countenance they cast not down.
25 Ako ang nagpili sa ilang dalan ug milingkod ingon nga ilang pangulo; nagpuyo ako ingon nga hari sa iyang kasundalohan; sama sa usa ka maghuhupay sa mga nagbangotan sa lamay.
I chose out their way, and sat chief, and dwelt as a king in the army, as one [that] comforteth the mourners.
