Job 29
1 Mipadayon sa pagsulti si Job ug miingon,
Job again took up his parable, and said,
2 “O, unta anaa ako sa mga nilabay nga mga bulan sa dihang giamuma pa ako sa Dios,
“Oh that I were as in the months of old, as in the days when God watched over me;
3 sa dihang ang iyang lampara misidlak sa akong ulohan, ug sa dihang naglakaw ako sa kangitngit pinaagi sa iyang kahayag.
when his lamp shone on my head, and by his light I walked through darkness,
4 O, unta anaa ako sa panahon nga ako hinog sa dihang ang pagpakighigala sa Dios anaa sa akong tolda,
as I was in my prime, when the friendship of God was in my tent,
5 sa dihang ang Labawng Makagagahom uban pa kanako, ug ang akong mga anak naglibot pa kanako,
when the Almighty was yet with me, and my children were around me,
6 sa dihang ginahugasan ug mantikilya ang akong dalan, ug ang bato nagbubo kanako ug mga tubod sa lana!
when my steps were washed with butter, and the rock poured out streams of oil for me,
7 Sa dihang migawas ako sa ganghaan sa siyudad, sa dihang milingkod ako dapit sa plasa sa siyudad,
when I went out to the city gate, when I prepared my seat in the street.
8 ang mga batan-ong lalaki nakakita kanako ug mipadaplin gikan kanako sa pagtahod, ug ang mga hamtong nga mga tawo mibarog alang kanako.
The young men saw me and hid themselves. The aged rose up and stood.
9 Mihunong pagsulti ang mga prinsipe sa dihang miabot ako; ug gisampongan nila ang ilang mga baba pinaagi sa ilang mga kamot.
The princes refrained from talking, and laid their hand on their mouth.
10 Ang mga tingog sa bantogang mga tawo daw hunghong, ug ang ilang dila nipilit sa ibabaw sa ilang alingagngag.
The voice of the nobles was hushed, and their tongue stuck to the roof of their mouth.
11 Human nila nadungog ang akong gisulti, gipanalanginan nila ako; human nila ako nakita, gitagaan nila ako ug pagsaksi ug giuyonan nila ako,
For when the ear heard me, then it blessed me, and when the eye saw me, it commended me,
12 tungod kay giluwas ko ang mga tawong kabos nga nagpakitabang, ug kadtong mga walay amahan usab, nga wala gayo'y makatabang kaniya.
because I delivered the poor who cried, and the fatherless also, who had no one to help him,
13 Ang panalangin niadtong hapit na mamatay miabot kanako; ako ang hinungdan nganong nagkanta sa kalipay ang mga biyuda sa ilang kasingkasing.
the blessing of him who was ready to perish came on me, and I caused the widow’s heart to sing for joy.
14 Gisul-ob ko ang pagkamatarong, ug gibisthan ako niini; ang akong katarong sama sa usa ka kupo ug purong sa ulo.
I put on righteousness, and it clothed me. My justice was as a robe and a diadem.
15 Ako ang mga mata sa mga buta nga tawo; ug ako ang tiil sa mga tawo nga bakol.
I was eyes to the blind, and feet to the lame.
16 Amahan ako sa mga tawo nga timawa; ug akong gisusi ang kaso sa uban bisan ug wala ko sila mailhi.
I was a father to the needy. I researched the cause of him whom I did not know.
17 Gibuak nako ang panga sa tawong dili matarong; gikuha nako ang biktima gikan sa iyang mga ngipon.
I broke the jaws of the unrighteous and plucked the prey out of his teeth.
18 Unya miingon ako, 'Mamatay ako sa akong salag; ug padaghanon ko ang akong mga adlaw sama sa balas sa baybayon.
Then I said, ‘I will die in my own house, I will count my days as the sand.
19 Ang akong ugat nagkatag sa katubigan, ug ang yamog sa tibuok gabii anaa sa akong mga sanga.
My root is spread out to the waters. The dew lies all night on my branch.
20 Ang pagtahod kanako kanunay nga bag-o, ug ang akong kusog sama sa usa ka bag-ong pana sa akong kamot.
My glory is fresh in me. My bow is renewed in my hand.’
21 Naminaw ang mga tawo kanako; naghulat sila kanako; nagpabilin sila nga hilom aron sa pagpaminaw sa akong mga tambag.
“Men listened to me, waited, and kept silence for my counsel.
22 Sa dihang nahuman na ako sa pagpamulong; wala na silay ikasulti pa; ang akong mga pulong daw tubig nga gibubo diha kanila.
After my words they did not speak again. My speech fell on them.
23 Kanunay silang naghulat kanako sama nga naghulat sila sa ulan; ilang ginganga ug dako ang ilang baba aron sa pag-inom sa akong mga pulong, sama sa ilang ginabuhat kung mag-ulan.
They waited for me as for the rain. Their mouths drank as with the spring rain.
24 Mipahiyom ako kanila sa dihang wala sila magdahom niini; ug wala nila gisalikway ang kahayag sa akong panagway.
I smiled on them when they had no confidence. They did not reject the light of my face.
25 Ako ang nagpili sa ilang dalan ug milingkod ingon nga ilang pangulo; nagpuyo ako ingon nga hari sa iyang kasundalohan; sama sa usa ka maghuhupay sa mga nagbangotan sa lamay.
I chose out their way, and sat as chief. I lived as a king in the army, as one who comforts the mourners.
