Job 24
1 Nganong wala man nagtakda ang Makagagahom ug tukmang panahon sa iyang paghukom alang sa tawong daotan? Nganong wala man nakita niadtong nagmatinud-anon sa Dios ang pag-abot sa iyang paghukom?
“Why does the Almighty not reserve times for judgment? Why may those who know Him never see His days?
2 Adunay mga tawong daotan nga mikuha sa mga ilhanan sa utlanan; ug adunay mga tawong daotan nga nangawat ug mga panon sa karnero ug gibutang kini nila sa ilang sibsibanan.
Men move boundary stones; they pasture stolen flocks.
3 Gipahilayo nila ang asno sa mga walay amahan; gikuha usab nila ang toro nga baka sa biyuda ingon nga garantiya.
They drive away the donkey of the fatherless and take the widow’s ox in pledge.
4 Gipugos nilag papahawa sa ilang mga agianan ang mga timawa; ang tanang kabos nga katawhan sa kalibotan nanago gikan kanila.
They push the needy off the road and force all the poor of the land into hiding.
5 Tan-awa, kining mga tawong kabos miadto sa ilang mga trabaho sama sa ihalas nga mga asno sa kamingawan, maampingon nga nangita sa ilang pagkaon; tingali ug hatagan silag pagkaon sa Araba alang sa ilang mga anak.
Indeed, like wild donkeys in the desert, the poor go to work foraging for food; the wasteland is food for their children.
6 Ang mga tawong kabos nag-ani panahon sa kagabhion sa kaumahan sa ubang tawo, namunit sila ug mga ubas gikan sa mga tawong daotan nga nag-ani.
They gather fodder in the fields and glean the vineyards of the wicked.
7 Nangatulog sila tibuok gabii nga hubo ug walay bisti; ug wala silay tabon panahon sa tingtugnaw.
Without clothing, they spend the night naked; they have no covering against the cold.
8 Nangabasa sila tungod sa ulan sa kabukiran; ug tungod kay wala silay balay nga mapuy-an nanghigda na lamang sila tupad sa mga dagkong bato.
Drenched by mountain rains, they huddle against the rocks for want of shelter.
9 Adunay mga tawong daotan nga mikuha sa ilang mga anak gikan sa suso sa ilang inahan, mga tawong daotan nga nagapanguha ug bata ingon nga garantiya gikan sa mga tawong kabos.
The fatherless infant is snatched from the breast; the nursing child of the poor is seized for a debt.
10 Apan ang mga tawong kabos nagalakaw nga hubo ug walay bisti; bisan tuod naglakaw sila nga gutom, ginapas-an gihapon nila ang mga pung-pung sa humay sa ubang tawo.
Without clothing, they wander about naked. They carry the sheaves, but still go hungry.
11 Ang mga tawong kabos nagbuhat ug lana gikan sa balay sa mga daotan; gitamaktamakan nila ang pug-anan ug bino sa mga tawong daotan, apan sila mismo nag-antos sa kauhaw.
They crush olives within their walls; they tread the winepresses, but go thirsty.
12 Nag-agulo ang mga tawo sa siyudad; nagpakitabang ang mga samaran, apan wala nagpanumbaling ang Dios sa ilang mga pag-ampo.
From the city, men groan, and the souls of the wounded cry out, yet God charges no one with wrongdoing.
13 Ang uban niining mga tawong daotan misupak batok sa kahayag; wala sila nasayod sa pamaagi niini; ni nagpabilin sa iyang pamaagi.
Then there are those who rebel against the light, not knowing its ways or staying on its paths.
14 Ang mamumuno mobangon panahon sa kahayag; patyon niya ang mga kabos ug timawa nga katawhan; sa kagabhion sama siya sa kawatan.
When daylight is gone, the murderer rises to kill the poor and needy; in the night he is like a thief.
15 Usab, ang mata sa mananapaw naghulat sa pagsalop sa adlaw; miingon siya, 'Walay mata nga makakita kanako'. Gitabonan niya ang iyang dagway.
The eye of the adulterer watches for twilight. Thinking, ‘No eye will see me,’ he covers his face.
16 Panahon sa kangitngit ang mga tawong daotan nanglungkab sa mga balay; apan motago sila panahon sa adlaw; ug wala nila gitagaan ug pagtagad ang kahayag.
In the dark they dig through houses; by day they shut themselves in, never to experience the light.
17 Kay kanila ang kabuntagon sama lamang sa usa ka baga nga kangitngit; ug mas ganahan sila sa makalilisang nga mahitabo sa baga nga kangitngit.
For to them, deep darkness is their morning; surely they are friends with the terrors of darkness!
18 Dali silang namatay, hinuon, sama sa mga bula ilalom sa katubigan; tinunglo ang ilang gipanag-iya nga yuta; ug walay si bisan kinsa nga motrabaho sa ilang mga parasan.
They are but foam on the surface of the water; their portion of the land is cursed, so that no one turns toward their vineyards.
19 Lamuyon sa kauga ug kainit ang mga tubig sa niyebe; busa lamuyon usab sa Sheol kadtong nakasala. (Sheol h7585)
As drought and heat consume the melting snow, so Sheol steals those who have sinned. (Sheol h7585)
20 Kalimtan gayod siya sa nagsabak kaniya; kaunon siya sa mga ulod; ug wala nay makahinumdom pa kaniya; ug sa ingon niini nga paagi, ang pagkadaotan mabungkag sama sa kahoy.
The womb forgets them; the worm feeds on them; they are remembered no more. So injustice is like a broken tree.
21 Lamunon sa daotan ang babaye nga dili makaanak; wala gayod siya'y mabuhat nga maayo sa biyuda.
They prey on the barren and childless, and show no kindness to the widow.
22 Apan birahon sa Dios ang mga kusgang mga tawo pinaagi sa iyang gahom; motindog siya ug dili niya sila hatagan ug kusog sa kinabuhi.
Yet by His power, God drags away the mighty; though rising up, they have no assurance of life.
23 Gitugotan sila sa Dios nga maghunahuna nga aduna silay kasigurohan, ug nalipay sila niana, apan ang iyang mga mata nagatan-aw sa ilang mga pamaagi.
He gives them a sense of security, but His eyes are on their ways.
24 Napasidunggan kining mga tawhana; apan, sa dali lamang nga panahon, mawala sila; sa pagkatinuod, dad-on sila paubos; pagatigumon sila sama sa uban; ug pagaputlon sila sama sa usa ka mag-uuma nga nanggarab ug trigo.
They are exalted for a moment, then they are gone; they are brought low and gathered up like all others; they are cut off like heads of grain.
25 Kung dili man, kinsa may makapamatuod nga ako bakakon; kinsa man ang makahimo sa akong pagpamulong nga walay bili?”
If this is not so, then who can prove me a liar and reduce my words to nothing?”
