Job 23
1 Unya mitubag si Job ug miingon,
Then answered Job, and said,
2 “Bisan karong adlawa ang akong pagbagulbol mapait; ang akong mga pag-antos mas bug-at kaysa sa akong pag-agulo.
Even now is my complaint bitter: my suffering is heavier than my groans.
3 Oh, aron nga masayran ko kung hain ko siya makaplagan! Oh, aron nga mahiabot ako sa iyang dapit!
Oh who would grant that I knew where I might find him! that I might attain to his Judgment throne!
4 Ipahimutang ko sa iyang atubangan ang akong katarongan ug pun-on ko ang akong baba sa mga pakiglalis.
I would put in order before him my cause, and my mouth would I fill with arguments.
5 Pagatun-an ko ang mga pulong nga iyang itubag kanako ug sabton ang iyang mga isulti kanako.
I should know the words which he might answer me, and understand what he might say unto me.
6 Makiglalis ba siya kanako pinaagi sa iyang dakong gahom? Dili, maminaw hinuon siya kanako.
Would he with his power contend against me? he would truly not lay such doings to my charge.
7 Didto ang mga matarong nga tawo tingali maoy makiglalis kaniya. Niini nga paagi dili ako pakasad-on hangtod sa kahangtoran sa akong maghuhukom.
There would an upright one argue with him; and I should be allowed to escape for ever by my judge.
8 Tan-awa, miadto ako sa sidlakang bahin, apan wala siya didto, ug sa kasadpang bahin, apan dili ko siya masabtan.
But, lo, I go eastward—and he is not there; and to the west— and I cannot perceive him;
9 Ngadto sa amihanan, nga diin siya nagtrabaho, apan dili ko siya makita, ug ngadto sa habagatan, diin gitagoan niya ang iyang kaugalingon aron dili ko siya makita.
When he doth great things at the north, I behold him not; he hideth himself in the south—and I see him not.
10 Apan nasayod siya sa dalan nga akong pagalaktan; sa dihang gisulayan niya ako, migula ako nga sama sa bulawan.
But he knoweth the way that I take: were he to probe me, I should come forth as gold.
11 Ang akong tiil nagsunod ug tunob sa iyang mga lakang; gisubay ko ang iyang dalan ug wala nitipas.
On his steps my foot hath held fast: his way have I kept, and swerved not.
12 Wala ako nahisalaag sa mga sugo sa iyang mga ngabil; gitipigan ko sa akong kasingkasing ang mga pulong sa iyang baba.
From the commandment of his lips have I also not moved away: as a fixed statute for me have I treasured up the sayings of his mouth.
13 Apan walay sama kaniya, kinsay makabatok kaniya? Unsa ang iyang gitinguha, iyang pagabuhaton.
But he is unchangeably one, and who can turn him? And what his will desireth, even that he doth.
14 Kay gidala niya ang iyang sugo batok kanako; ug aduna pay daghang sama kanila.
For he will bring to completion what hath been destined for me: and like these hath he many other things with him.
15 Busa, malisang ako diha sa iyang atubangan; sa dihang maghunahuna ako kaniya, mahadlok ako kaniya.
Therefore am I terrified at his presence: I will reflect, and be in dread of him.
16 Kay ang Dios naghimo sa akong kasingkasing nga huyang; ang Labawng Makagagahom maoy naglisang kanako.
Still God hath made timid my heart, and the Almighty hath terrified me;
17 Kana dili tungod kay giputol ako sa kangitngit, ni ang bagang kangitngit nagtabon sa akong dagway.
Because I was not destroyed before this darkness, and because he hath not hidden from my face [this] gloom.
