Job 23
1 Unya mitubag si Job ug miingon,
Then Job answered and said:
2 “Bisan karong adlawa ang akong pagbagulbol mapait; ang akong mga pag-antos mas bug-at kaysa sa akong pag-agulo.
Even to-day is my complaint bitter; my hand is become heavy because of my groaning.
3 Oh, aron nga masayran ko kung hain ko siya makaplagan! Oh, aron nga mahiabot ako sa iyang dapit!
Oh that I knew where I might find Him, that I might come even to His seat!
4 Ipahimutang ko sa iyang atubangan ang akong katarongan ug pun-on ko ang akong baba sa mga pakiglalis.
I would order my cause before Him, and fill my mouth with arguments.
5 Pagatun-an ko ang mga pulong nga iyang itubag kanako ug sabton ang iyang mga isulti kanako.
I would know the words which He would answer me, and understand what He would say unto me.
6 Makiglalis ba siya kanako pinaagi sa iyang dakong gahom? Dili, maminaw hinuon siya kanako.
Would He contend with me in His great power? Nay; but He would give heed unto me.
7 Didto ang mga matarong nga tawo tingali maoy makiglalis kaniya. Niini nga paagi dili ako pakasad-on hangtod sa kahangtoran sa akong maghuhukom.
There the upright might reason with Him; so should I be delivered for ever from my Judge.
8 Tan-awa, miadto ako sa sidlakang bahin, apan wala siya didto, ug sa kasadpang bahin, apan dili ko siya masabtan.
Behold, I go forward, but He is not there, and backward, but I cannot perceive Him;
9 Ngadto sa amihanan, nga diin siya nagtrabaho, apan dili ko siya makita, ug ngadto sa habagatan, diin gitagoan niya ang iyang kaugalingon aron dili ko siya makita.
On the left hand, when He doth work, but I cannot behold Him, He turneth Himself to the right hand, but I cannot see Him.
10 Apan nasayod siya sa dalan nga akong pagalaktan; sa dihang gisulayan niya ako, migula ako nga sama sa bulawan.
For He knoweth the way that I take; when He hath tried me, I shall come forth as gold.
11 Ang akong tiil nagsunod ug tunob sa iyang mga lakang; gisubay ko ang iyang dalan ug wala nitipas.
My foot hath held fast to His steps, His way have I kept, and turned not aside.
12 Wala ako nahisalaag sa mga sugo sa iyang mga ngabil; gitipigan ko sa akong kasingkasing ang mga pulong sa iyang baba.
I have not gone back from the commandment of His lips; I have treasured up the words of His mouth more than my necessary food.
13 Apan walay sama kaniya, kinsay makabatok kaniya? Unsa ang iyang gitinguha, iyang pagabuhaton.
But He is at one with Himself, and who can turn Him? And what His soul desireth, even that He doeth.
14 Kay gidala niya ang iyang sugo batok kanako; ug aduna pay daghang sama kanila.
For He will perform that which is appointed for me; and many such things are with Him.
15 Busa, malisang ako diha sa iyang atubangan; sa dihang maghunahuna ako kaniya, mahadlok ako kaniya.
Therefore am I affrighted at His presence; when I consider, I am afraid of Him.
16 Kay ang Dios naghimo sa akong kasingkasing nga huyang; ang Labawng Makagagahom maoy naglisang kanako.
Yea, God hath made my heart faint, and the Almighty hath affrighted me;
17 Kana dili tungod kay giputol ako sa kangitngit, ni ang bagang kangitngit nagtabon sa akong dagway.
Because I was not cut off before the darkness, neither did He cover the thick darkness from my face.
