< Job 23 >
1 Unya mitubag si Job ug miingon,
Then Job answered, and said:
2 “Bisan karong adlawa ang akong pagbagulbol mapait; ang akong mga pag-antos mas bug-at kaysa sa akong pag-agulo.
Now also my words are in bitterness, and the hand of my scourge is more grievous than my mourning.
3 Oh, aron nga masayran ko kung hain ko siya makaplagan! Oh, aron nga mahiabot ako sa iyang dapit!
Who will grant me that I might know and find him, and come even to his throne?
4 Ipahimutang ko sa iyang atubangan ang akong katarongan ug pun-on ko ang akong baba sa mga pakiglalis.
I would set judgment before him, and would fill my mouth with complaints.
5 Pagatun-an ko ang mga pulong nga iyang itubag kanako ug sabton ang iyang mga isulti kanako.
That I might know the words that he would answer me, and understand what he would say to me.
6 Makiglalis ba siya kanako pinaagi sa iyang dakong gahom? Dili, maminaw hinuon siya kanako.
I would not that he should contend with me with much strength, nor overwhelm me with the weight of his greatness.
7 Didto ang mga matarong nga tawo tingali maoy makiglalis kaniya. Niini nga paagi dili ako pakasad-on hangtod sa kahangtoran sa akong maghuhukom.
Let him propose equity against me, and let my judgment come to victory.
8 Tan-awa, miadto ako sa sidlakang bahin, apan wala siya didto, ug sa kasadpang bahin, apan dili ko siya masabtan.
But if I go to the east, he appeareth not; if to the west, I shall not understand him.
9 Ngadto sa amihanan, nga diin siya nagtrabaho, apan dili ko siya makita, ug ngadto sa habagatan, diin gitagoan niya ang iyang kaugalingon aron dili ko siya makita.
If to the left hand, what shall I do? I shall not take hold on him: if I turn myself to the right hand, I shall not see him.
10 Apan nasayod siya sa dalan nga akong pagalaktan; sa dihang gisulayan niya ako, migula ako nga sama sa bulawan.
But he knoweth my way, and has tried me as gold that passeth through the fire:
11 Ang akong tiil nagsunod ug tunob sa iyang mga lakang; gisubay ko ang iyang dalan ug wala nitipas.
My foot hath followed his steps, I have kept his way, and have not declined from it.
12 Wala ako nahisalaag sa mga sugo sa iyang mga ngabil; gitipigan ko sa akong kasingkasing ang mga pulong sa iyang baba.
I have not departed from the commandments of his lips, and the words of his mouth I have hid in my bosom.
13 Apan walay sama kaniya, kinsay makabatok kaniya? Unsa ang iyang gitinguha, iyang pagabuhaton.
For he is alone, and no man can turn away his thought: and whatsoever is soul hath desired, that hath he done.
14 Kay gidala niya ang iyang sugo batok kanako; ug aduna pay daghang sama kanila.
And when he shall have fulfilled his will in me, many other like things are also at hand with him.
15 Busa, malisang ako diha sa iyang atubangan; sa dihang maghunahuna ako kaniya, mahadlok ako kaniya.
And therefore I am troubled at his presence, and when I consider him I am made pensive with fear.
16 Kay ang Dios naghimo sa akong kasingkasing nga huyang; ang Labawng Makagagahom maoy naglisang kanako.
God hath softened my heart, and the Almighty hath troubled me.
17 Kana dili tungod kay giputol ako sa kangitngit, ni ang bagang kangitngit nagtabon sa akong dagway.
For I have not perished because of the darkness that hangs over me, neither hath the mist covered my face.