Job 20
1 Unya mitubag si Zofar nga Naamatihanon ug miingon,
Då tok Sofar frå Na’ama til ords og sagde:
2 “Paspas ako makatubag tungod sa kabalaka nga anaa sa akong mga hunahuna.
«Difor gjev mine tankar svar, og difor stormar det i meg.
3 Naulawan ako tungod sa akong nadungog nga pagbadlong gikan kanimo, apan ang espiritu nga labaw pa sa akong panabot nagatubag kanako.
Ei skamleg skrapa fær eg høyra, men kloke svar mi ånd gjev meg.
4 Wala ka ba nasayod niini nga kamatuoran nga gikan sa karaang kapanahonan, sa dihang gibutang sa Dios ang tawo sa kalibotan:
Veit du’kje at frå ævords tid, frå mannen fyrst på jord vart sett,
5 hamubo lamang ang kadaogan sa tawong daotan, ug hamubo lamang ang kalipay sa tawo nga walay dios?
ugudlege hev stokkut jubel, vanheilage stuttvarug gleda?
6 Bisan tuod ang iyang katas-on mosangko hangtod sa kalangitan, ug ang iyang ulo mosangko sa kapanganoran,
Når modet hans til himmels stig, når hovudet mot sky han lyfter,
7 apan ang maong tawo mahanaw gayod sama sa iyang kaugalingong hugaw; kadtong nakakita kaniya moingon, 'Hain naman siya?'
han evig gjeng til grunns som skarnet; «Kvar er han?» spør dei, honom såg.
8 Mahanaw siya sama sa damgo ug dili na makaplagan; sa pagkatinuod, gukdon siya sama sa panan-awon sa kagabhion.
Lik draumen glid han burt og kverv, vert jaga som ei nattesyn.
9 Dili na makakita kaniya pag-usab ang mata nga nakakita kaniya; ug ang iyang dapit dili na makakita kaniya.
Han burte er for alle augo, hans stad veit ikkje til han meir.
10 Mangayog pasaylo ang iyang mga anak ngadto sa mga tawong kabos; ibalik niyag hatag ang iyang bahandi pinaagi sa iyang kamot.
Hans born lyt hjelpa fatigfolk; hans hender gjev hans gods attende.
11 Puno ang iyang kabukogan sa kusog sa pagkabatan-on, apan mohigda kini uban kaniya sa abog.
Hans bein var full’ av ungdomskraft; men den i moldi ligg med honom.
12 Bisan tuod tam-is ang kadaotan sa iyang baba, bisan tuod ug gitago niya kini ilalom sa iyang dila,
Er i hans munn det vonde søtt, vil han det under tunga gøyma,
13 bisan ug gipundo niya kini ug gitipigan sa iyang baba—
sparer han det og slepper ikkje, held han det under gomen fast,
14 ang pagkaon sa iyang tinai mahimong pait; mahimo kining lala sa bitin sa iyang kinasuloran.
so vert i kroppen maten hans til orme-eiter i hans buk.
15 Tunlon niya ang bahandi, apan isuka gihapon niya kini pag-usab; pagawson kini sa Dios gikan sa iyang tiyan.
Det gods han gløypte, spyr han ut; Gud driv det ut or magen hans.
16 Suyupon niya ang lala sa bitin; ang dila sa bitin maoy makapatay kaniya.
Han orme-eiter i seg saug, og ødle-tunga honom drep.
17 Dili na siya makapahimulos sa mga sapa, ang paghaganas sa dugos ug sa mantikilya.
Han fær visst ikkje skoda bekkjer, ei heller flaum av mjølk og honning.
18 Ibalik niya ang bunga sa iyang paghago apan dili na siya makakaon niini; dili na siya makapahimulos sa bahandi nga halin sa iyang negosyo.
Han rikdom vinn, men nyt han ikkje; han samlar gods, men vert’kje glad.
19 Tungod kay gidaogdaog ug gipasagdan niya ang mga tawong kabos; mapugsanon niya nga giilog ang mga balay nga dili siya ang nagtukod.
Han krasa småfolk, let deim liggja, han rana hus som han ei byggjer.
20 Tungod kay wala siya makasinati sa katagbawan, dili niya matipigan ang bisan unsang mga butang nga makapalipay kaniya.
Han kjende ikkje ro inni seg, men med sin skatt han slepp’kje undan.
21 Walay laing nahibilin nga wala niya gilamoy; nagpasabot nga dili molungtad ang iyang pagkaadunahan.
Hans hækna sparer ingen ting; og difor kverv hans lukka burt.
22 Mahulog siya sa kagubot tungod sa kadagaya sa iyang bahandi; moduol kaniya ang mga kamot sa tanan nga anaa sa kawalad-on.
I all si ovnøgd lid han naud; kvar armings-hand kjem yver honom.
23 Sa dihang busgon na niya ang iyang tiyan, ilabay sa Dios ang kabangis sa iyang kasuko ngadto kaniya; paulanan siya niini sa Dios samtang gakaon siya.
Og til å fylla buken hans han sender vreiden yver honom, let maten sin på honom regna.
24 Bisan tuod ug kanang tawhana mopalayo gikan nianang puthaw nga hinagiban, ang bronsi nga pana moigo kaniya.
Og um han frå jarnvåpen flyr, han såra vert frå koparbogen;
25 Motaop ang pana sa iyang likod ug molapos sa pikas; sa pagkatinuod, moigo gayod sa iyang atay ang sinaw nga hait niini; ang pagkalisang moabot kaniya.
ut gjenom ryggen pili kjem, den blanke odd ut or hans gall, og dauderædslor fell på honom.
26 Nakatagana ang hingpit nga kangitngit alang sa iyang mga bahandi; molamoy kaniya ang kalayo nga dili matayhop; lamoyon niini ang bisan unsa nga nahibilin sa iyang tolda.
Alt myrker gøymt er åt hans skattar, ja, ukveikt eld et honom upp, og øyder all hans eigedom.
27 Ibutyag sa kalangitan ang iyang kasal-anan, ug makigbatok kaniya ang yuta ingon nga saksi.
Himmelen ter hans brotsverk fram, og jordi reiser seg imot han.
28 Mawagtang ang bahandi sa iyang balay; maanod ang iyang kabtangan sa adlaw sa kasuko sa Dios.
Hans heime-forråd fer sin veg, renn burt på vreidedagen hans.
29 Mao kini ang bahin sa tawong daotan gikan sa Dios, ang kabilin nga gitagana kaniya sa Dios.”
Slikt etlar Gud til gudlaus mann; det lovar Gud til arv åt honom.»
