Job 2
1 Nahitabo na usab ang adlaw sa dihang nakig-atubang ang mga anak sa Dios sa ilang kaugalingon sa atubangan ni Yahweh, miabot usab si Satanas taliwala kanila aron sa pagpakita sa iyang kaugalingon sa atubangan ni Yahweh.
But it happened that, on a certain day, when the sons of God had arrived and they stood before the Lord, Satan likewise arrived among them, and he stood in his sight.
2 Miingon si Yahweh kang Satanas, “Diin ka ba gikan?” Mitubag si Satanas kang Yahweh ug miingon, “Gikan sa akong pagsuroysuroy sa kalibotan ug sa pagsaka ug sa pagkanaog niini.”
So the Lord said to Satan, “Where do you come from?” Answering, he said, “I have circled the land, and walked around in it.”
3 Miingon si Yahweh kang Satanas, “Giila mo ba ang akong sulugoon nga si Job? Kay wala gayoy sama kaniya ibabaw sa kalibotan, usa ka hingpit ug matarong nga tawo, nga mahinadlokon sa Dios ug nagpahilayo sa daotan. Gihuptan gihapon niya ang iyang kadungganan, bisan ug gidani mo ako sa pagbatok kaniya, aron sa paglaglag kaniya sa walay hinungdan.”
And the Lord said to Satan, “Have you not considered my servant, Job, that there is no one like him in the land, a simple and honest man, fearing God and withdrawing from evil, and still retaining his innocence? Yet you have stirred me against him, so that I would afflict him to no purpose.”
4 Mitubag si Satanas kang Yahweh ug miingon, “Ang panit alang sa panit, oo tinood gayod; ang usa ka tawo mohatag sa tanan nga iya alang sa iyang kinabuhi.
Answering him, Satan said, “Skin for skin; and everything that a man has, he will give for his life.
5 Apan bakyawa karon ang imong kamot ug tandoga ang iyang kabukogan ug ang iyang lawas, ug balikason ka niya diha sa imong panagway.”
Yet send your hand and touch his bone and his flesh, and then you will see whether or not he blesses you to your face.”
6 Miingon si Yahweh kang Satanas, “Ania karon, anaa na siya sa imong kamot; ayaw lamang hilabti ang iyang kinabuhi.”
Therefore, the Lord said to Satan, “Behold, he is in your hand, but even so, spare his life.”
7 Busa mibiya dayon si Satanas sa atubangan ni Yahweh ug misakit kang Job sa makalilisang nga mga hubaghubag gikan sa iyang lapalapa hangtod sa iyang alimpulo.
And so, Satan departed from the face of the Lord and he struck Job with a very serious ulcer from the sole of the foot all the way to the crown of his head.
8 Mikuha si Job sa usa ka bahin sa nabuak nga banga aron maoy ikalot sa iyang kaugalingon, ug milingkod siya sa abo.
So he took a shard of earthenware and scraped the discharge, while sitting on a heap of refuse.
9 Unya miingon ang iyang asawa kaniya, “Mokupot ka ba pa gihapon sa imong kadungganan? Tungloha ang Dios ug pagpakamatay.”
But his wife said to him, “Do you still continue in your simplicity? Bless God and die.”
10 Apan mitubag si Job kaniya, “Nagsulti ka sama sa usa ka buangbuang nga babaye. Naghunahuna ka ba nga modawat lamang kita sa kaayohan gikan sa kamot sa Dios ug dili kadaotan? Sa tanan nga nahitabo, wala magpakasala si Job pinaagi sa iyang mga ngabil.
He said to her, “You have spoken like one of the foolish wives. If we accepted good things from the hand of God, why should we not accept bad things?” In all this, Job did not sin with his lips.
11 Karon sa pagkadungog sa tulo ka mga higala ni Job mahitungod sa tanang kadaotan nga midangat kaniya, ang tagsatagsa kanila migikan mismo sa ilang dapit: si Eliphaz ang Timanitanhon, si Bildad ang Suhitanon, ug si Sophar Naamitihanon. Nagkasabot sila sa pag-adto aron sa pagsubo uban kaniya ug sa paghupay kaniya.
And so, three friends of Job, hearing about all the evil that had befallen him, arrived, each one from his own place, Eliphaz the Themanite, and Baldad the Suhite, and Zophar the Naamathite. For they had agreed to come together to visit and console him.
12 Sa pagtan-aw nila sa ilang mga mata sa halayo, wala na sila makaila kaniya; misinggit sila ug mihilak; ang tagsatagsa kanila migisi sa ilang mga bisti ug milabay ug abog sa hangin ug sa ibabaw sa ilang mga ulo.
And when they had raised up their eyes from a distance, they did not recognize him, and, crying out, they wept, and, tearing their garments, they scattered dust over their heads into the sky.
13 Busa nanglingkod sila sa yuta uban kaniya sulod sa pito ka adlaw ug pito ka gabii, ug walay bisan usa nga misulti ug pulong ngadto kaniya, kay nakita nila nga hilabihan gayod ang iyang kaguol.
And they sat with him on the ground for seven days and seven nights, and no one spoke a word to him, for they saw that his sorrow was very great.
