Job 19
1 Unya mitubag si Job ug miingon,
Då svara Job og sagde:
2 “Hangtod kanus-a man ninyo ako paantoson ug dugmokon pinaagi sa mga pulong?
«Kor lenge vil mi sjel de harma og krasa meg med dykkar ord?
3 Ikanapulo na kini nga higayon nga inyo akong gisaway; wala kamo naulaw sa daotan ninyo nga pagtagad kanako.
Ti gonger hev de no meg spotta; de skjemmest ei å krenkja meg.
4 Kung tinuod man nga ako nasayop, ang akong sayop magpabilin nga akoa nang tulubagon.
Hev eg i røyndi mistak gjort, dei mistak er mi eigi sak.
5 Kung ikaw manghambog batok kanako ug mapatuo nimo ang matag-usa nga ako nagpakaulaw,
Vil de dykk briska imot meg, som um eg lid mi skam med rette?
6 nan angay nimong mahibaloan nga ang Dios nagbuhat ug daotan kanako ug nadakpan ako sa iyang pukot.
Hugs på at Gud hev bøygt meg ned og spana kringum meg sitt garn.
7 Tan-awa, nagtawag ako ug nag-ingon nga nakabuhat ako ug sayop, apan wala ako gidungog; nagpakitabang ako, apan walay katarong.
Eg ropar: «Vald!» - men eg fær’kje svar; eg ropar: «Hjelp!» men fær’kje rett.
8 Giparilan niya ang akong dalan aron dili ako makaagi, ug gipangitngit niya ang akong agianan.
Han stengjer vegen for min fot, og myrker legg han på min stig.
9 Gitanggal niya kanako ang akong himaya, ug gikuha niya ang korona sa akong ulo.
Min heidersklædnad drog han av; han frå mitt hovud kransen tok.
10 Giguba niya ako sa tanang bahin, ug nawala ako; giibot niya ang akong mga paglaom sama sa kahoy.
Mi vern han braut, so eg gjekk under, mi von sleit han lik treet upp.
11 Gipasilaob usab niya ang iyang kapungot batok kanako; giisip niya ako nga usa sa iyang mga kaaway.
Hans vreide logar meg imot, og for ein fiend’ held han meg.
12 Nanagtigom ang iyang kasundalohan; naghimo silag mapatungan nga yuta batok kanako ug nagkampo libot sa akong tolda.
Hans skarar stemner fram mot meg; dei brøyter seg ein veg mot meg og lægrar seg kring tjeldet mitt.
13 Gipahilayo niya kanako ang akong kaigsoonan; ang akong mga kaila layo na kanako.
Han dreiv ifrå meg mine frendar, og kjenningar vart framande.
14 Gipakyas ako sa akong kaparyentihan; gikalimtan ako sa akong mga suod nga higala.
Skyldfolki held seg burte frå meg, husvenerne hev gløymt meg burt.
15 Ang mga nagpuyo isip bisita sa akong balay ug ang akong mga babaye nga sulugoon nag-isip kanako nga dumuduong; langyaw ako sa ilang panan-aw.
For hjon og tenar er eg framand; dei held meg for ein ukjend mann.
16 Gitawag ko ang akong sulugoon, apan wala siya mitubag bisan pag nangaliyupo ako kaniya pinaagi sa akong baba.
Ei svarar drengen på mitt rop. Eg må med munnen tigga honom;
17 Ang akong gininhawa makapasuko sa akong asawa; ang akong mga pangaliyupo gidumtan sa akong kaugalingong mga igsoong lalaki ug babaye.
min ande byd imot for kona, eg tevjar ilt for mine sambrør.
18 Bisan ang mga bata nagbiaybiay kanako; kung mobarog ako aron pagsulti, mosulti sila batok kanako.
Jamvel smågutar spottar meg, når eg stend upp, dei talar mot meg.
19 Ang tanan nakong mga higala naglikay na kanako; kadtong akong mga gihigugma nakigbatok na kanako.
Dei styggjest for meg mine vener, og dei eg elska, snur seg mot meg.
20 Ang akong mga bukog nagpilit sa akong panit ug sa akong unod; nakasugakod nalang ako pinaagi sa akong lagus.
Min kropp er berre skin og bein, snaudt hev eg endå tannkjøt att.
21 Kaluy-i ako, kaluy-i ako, akong mga higala, kay ang kamot sa Dios mihikap kanako.
Hav medynk, medynk, mine vener! Gud hev meg råka med si hand.
22 Nganong gilutos man ninyo ako nga daw kamo ang Dios? Nganong wala man kamo matagbaw sa pagsakit sa akong unod?
Kvifor skal de som Gud meg jaga, og vert ei mette av mitt kjøt?
23 Oh, hinaot nga ang akong mga pulong mahisulat karon! Oh, hinaot nga gisulat kini sa libro!
Å, gjev at mine ord vart skrivne, og i ei bok vart rita inn,
24 Oh, hinaot nga pinaagi sa puthaw nga tinalinisan ug tingga ikulit kini diha sa bato hangtod sa hangtod!
ja, vart med jarnmeitel og bly for ævleg tid i berget hogne!
25 Apan alang kanako, nasayod ko nga ang akong Manluluwas buhi, ug sa kataposan mobarog siya sa kalibotan;
Eg veit at min utløysar liver, til sist han yver moldi kjem.
26 human ang akong panit, madunot kining lawasa, unya diha sa akong unod makita ko ang Dios.
Og når mi hud er øydelagd, ut frå mitt kjøt då ser eg Gud,
27 Makita ko siya, ako mismo makakita kaniya sa akong kiliran; makita ko siya sa akong mga mata, ug dili sama sa langyaw. Ang akong kidney mawala uban kanako.
eg honom ser som venen min, mitt auga ser det, ingen framand! Å, nyro lengtar i mitt liv!
28 Kung moingon ka, 'Unsaon nato siya paglutos! Ang gamot sa iyang kagubot anaa kaniya,'
De segjer: «Me vil jaga honom!» - som um orsaki låg hjå meg!
29 angay kang mahadlok sa espada, kay ang kapungot nagdala sa silot sa espada, aron ka makahibalo nga adunay paghukom.”
Men de lyt agta dykk for sverdet; for vreide vert ved sverdet straffa. Og de skal vita: domen kjem.»
