Job 18
1 Unya si Bildad nga taga-Shua mitubag ug miingon,
Then Bildad the Shuhite spoke up and said,
2 “Kanus-a ka ba moundang sa imong pagsulti? Pagpakabana, ug pagkahuman mosulti kami.
“How long will you go on talking, hunting for the right words to say? Talk sense if you want us to reply!
3 Nganong giisip man kami ingon nga mga mananap; nganong nahimo na man kaming mga hungog sa imong panan-aw?
Do you think we're dumb animals? Do we look stupid to you?
4 Ikaw nga misakit sa imong kaugalingon diha sa imong kasuko, kinahanglan ba nga isalikway ang kalibotan alang kanimo o angay bang balhinon ang mga bato gikan sa ilang mga nahimutangan?
You tear yourself apart with your anger. Do you think the earth has to be abandoned, or the mountains moved, just because of you?
5 Tinuod gayod, mapalong ang suga sa tawong daotan; ang agipo sa iyang kalayo dili na modan-ag.
It's certain that the life of the wicked will end like a lamp that is snuffed out—their flame will shine no more.
6 Mongitngit ang suga sa iyang tolda; mapalong ang lampara sa iyang ibabaw.
The light in their home goes out, the lamp hanging above is extinguished.
7 Ang mga lakang sa iyang pagkamakusganon mamahimong hamubo; ang iyang kaugalingong laraw mopatumba kaniya.
Instead of taking strong strides they stumble, and their own plans cause them to fall.
8 Kay malit-ag ang iyang mga tiil ngadto sa usa ka pukot; magalakaw siya padulong sa bung-aw.
Their own feet trip them up and they are caught in a net; as they walk along they fall into a pit.
9 Ang lit-ag mokupot kaniya sa tikod; ang bitik mogapos kaniya.
A trap grabs them by the heel; a snare tightens around them.
10 Anaay higot nga giandam sa yuta alang kaniya; ug alang kaniya ang lit-ag sa dalan.
A noose is hidden on the ground for them; a rope is stretched across the path to trip them.
11 Ang kalisang magpahadlok kaniya sa bisan asang bahin; dakpon nila siya diha sa iyang mga tikod.
Terrors scare the wicked, coming at them from every side, chasing them, biting at their heels.
12 Ang iyang kadato mamahimong kagutom, ug ang katalagman giandam na sa iyang kilid.
Hunger robs them of strength; disaster waits for them when they fall.
13 Ang mga bahin sa iyang lawas pagalamyon; tinuod gayod, ang kamagulangan sa kamatayon magalamoy sa iyang mga bahin.
Disease devours their skin; deadly disease consumes their limbs.
14 Langkaton siya gikan sa luwas niyang tolda ug gipalakaw paingon sa hari sa mga kalisang.
They are torn from the homes they trusted in and taken to the king of terrors.
15 Ang ubang mga tawo magpuyo na sa iyang tolda human nila masabwagi ug asupre sa iyang pinuy-anan.
People they don't know will live in their homes; sulfur will be scattered where they used to live.
16 Mangauga ang iyang mga ugat sa ilalom; pagaputlon ang iyang sanga sa ibabaw.
They wither away, roots below and branches above;
17 Ang iyang handumanan mangahanaw ibabaw sa kalibotan; mangapapas na ang iyang ngalan sa mga kadalanan.
the memory of them fades from the earth; nobody remembers their names any more.
18 Papahawaon siya gikan sa kahayag ngadto sa kangitngit ug abugon niining kalibotana.
They are thrown out of light into darkness, driven from the world.
19 Dili siya makabaton ug anak nga lalaki o mga apo nga lalaki taliwala sa iyang katawhan, ni adunay mahibiling banay sa iyang gipuy-an.
They have no children or descendants among their people, and no survivors where they used to live.
20 Kadtong nagpuyo sa kasadpan mangahadlok sa mahitabo kaniya sa umaabot nga adlaw; kadtong nagpuyo sa sidlakan mangalisang pinaagi niini.
People of the west are appalled at what happens to them. People of the east are shocked.
21 Tinuod gayod nga mao kana ang pinuy-anan sa mga tawong dili matarong, ang mga dapit niadtong wala masayod sa Dios.
This is what happens to the homes of the wicked, to the places of those who reject God.”
